ตัวประกัน
“คิดว่าตัวเองเป็นใคร?”หลี่ฝางด่าอย่างเย้ยหยัน:“หมาแมวตัวไหนบอกให้ฉันไปแล้วฉันต้องไป งั้นฉันไม่ต้องเป็นแล้วอันธพาลอ่ะ ไปเป็นเด็กเสิร์ฟร้านอาหารจะดีกว่า!”
ชายชุดสูทหน้าเสีย โดนหลี่ฝางพูดย้อนซะไปไม่เป็นเลย ผ่านไปครู่หนึ่งถึงพูดขึ้น:“ในที่สุดผมก็ได้รู้แล้วว่าทำไมคุณหลี่มีเรื่องมากมายขนาดนี้ หรือคนที่Dynastyพวกเราต้องการ คุณหลี่ยังจะกล้าถือหาง หรือว่าคุณหลี่ไม่อยากจัดการเรื่องนี้?”
“นายเป็นคนของDynastyงั้นเหรอ?”หลี่ฝางชะงัก เจ้าพวกนี้ทำงานกันเร็วขนาดนี้เลย?
“ไปแล้วคุณจะรู้เอง”ชายชุดสูทยังคงยืนกราน
“ทำไมฉันต้องเชื่อนายด้วย ถ้าเกิดมันเป็นกับดักที่พวกนายวางไว้ งั้นไม่เท่ากับว่าฉันไปให้ถึงที่เหรอ?”
“เรื่องนี้คุณไม่ต้องกังวล พวกเราDynastyไม่ชอบเล่นลูกไม้ตื้นๆแบบนั้น แล้วก็ไม่ได้สนใจชีวิตของคุณด้วย เพียงแค่หวังว่าจะแก้ไขปัญหานี้กันด้วยวิธีสันติ”
“วิธีสันติ?”หลี่ฝางยิ้มเยาะ กำลังจะตอบปฏิเสธ แต่จู่ๆก็คิดอะไรขึ้นมาได้ แล้วยิ้มเยาะพลางพูด:“ได้สิ ทำความรู้จักกันหน่อยก็ไม่เลว ไปกันเถอะ”
ชายชุดสูทคิดไม่ถึงว่าหลี่ฝางจะพูดง่ายขนาดนี้ เขานึกว่าต้องใช้เวลามากกับการพูด ดังนั้นจึงได้สติแล้วพูดขึ้น:“เชิญครับ”
รถLand Roverสีดำออกตัวขับไปตามถนนใหญ่ทันที
ในห้องที่สวีทกว้างขวางสวยงามของโรงแรม5ดาว หลี่ฝางนั่งบนโซฟาตรงข้ามชายชราคนขาว
“แนะนำตัวสักหน่อย ผมชื่อไทตัสเลสเตอร์ มาจากอเมริกา”
ชายชราแต่งตัวดี ท่าทางเหมือนขุนนางสูงอายุตามขนบธรรมเนียม
“ต้องขอโทษที่เชิญคุณหลี่มาด้วยวิธีแบบนี้ แต่ยังไงนี่ก็เป็นถิ่นของคุณ พวกเราเป็นแขก จึงต้องใช้วิธีที่เป็นไปตามกฎมากที่สุด”
“อย่าพูดเหมือนตัวเองเป็นคนมีสมบัติผู้ดีเลย พูดมาตรงๆดีกว่า หาผมมีธุระอะไร”หลี่ฝางกางขาออกอย่างไม่ยี่หระ พิ่งโซฟาหนังแท้นิ่มๆพลางพูด
เลสเตอร์ไม่ได้ใส่ใจท่าทีไร้มารยาทของหลี่ฝาง หยิบบัตรธนาคารออกมาหนึ่งใบวางบนโต๊ะ แล้วดันไปให้หลี่ฝาง พลางพูดด้วยรอยยิ้ม:“ง่ายมาก เงิน10ล้าน ให้คุณเลิกช่วยเซี่ยจือชิว”
“คุณกำลังดูถูกผมงั้นเหรอ?”หลี่ฝางโกรธแต่พูดด้วยรอยยิ้ม:“ถ้าคุณทำแบบนี้ งั้นเราก็ไม่ต้องคุยกันแล้วล่ะ”
“คุณหลี่ แค่ไม่ให้คุณยื่นมือเข้ามาเอี่ยวกับเรื่องนี้ก็เท่านั้น ผมได้เสียหายอะไรมากกับคุณ ผมคิดว่าเรื่องนี่มันยุติธรรมสุดๆ”
คำพูดของเลสเตอร์แฝงไปด้วยความงุนงงเล็กน้อย เหมือนไม่เข้าใจกับการเลือกของหลี่ฝาง
“งั้นเอาแบบนี้ ผมจะให้คุณ100ล้าน แลกกับทำลายความแค้นของพวกคุณกับเซี่ยจือชิว เป็นไง?”หลี่ฝางถามกลับ
“ไม่ได้!เขาทำร้ายคนที่เขาไม่ควรทำร้ายที่สุด ดังนั้นเขาต้องชดใช้เรื่องนี้!”เลสเตอร์ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด แถมสีหน้ายังเต็มไปด้วยความเดือดดาล
“แค่นี้ก็จบแล้ว?ผมไม่สนว่าคนที่เขาฆ่าเป็นใคร ถ้าพวกคุณอยากขจัดความแค้น ผมช่วยพวกคุณได้ แต่ถ้าคุณต้องการให้เซี่ยจือชิวตาย งั้นต้องขอโทษด้วย พวกเราไม่มีอะไรต้องคุยกัยนอีก”
“คุณหลี่ คุณไม่รู้หรอกว่าคุณเลือกทำเรื่องเหลวไหลอะไรลงไป!”เลสเตอร์พูดอย่างโมโห:“คุณชายแฮร์รี่สูงศักดิ์ไร้ผู้ใดเทียบได้ การจากไปของเขาเท่ากับการสูญเสียของมวลมนุษยชาติ!เมื่อเทียบกับเขา เพื่อนของคุณก็เป็นแค่คนต่ำต้อยระดับต่ำก็เท่านั้น ระดับสอง……”
“หุบปาก!”จู่ๆหลี่ฝางก็ระเบิดเสียงออกมา แล้วเสียงค่อยๆเย็นยะเยือกขึ้นโดยไม่รู้ตัว:“เมื่อกี้คุณพูดว่าไงนะ ระดับต่ำ?”
จู่ๆเลสเตอร์ก็เพิ่งรู้ตัวสิ่งที่ตนพูดไปเมื่อครู่ รีบพูดขึ้นทันที:“ขอโทษจริงๆ ผมไม่ได้หมายถึงคุณ เพียงแต่ผมเห็นว่ายอดฝีมือกำลังภายในอย่างคุณ มันคนละระดับกับเขา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง