NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 853

ถึงยังไงเขาก็ได้มาจากที่นั่น ถึงแม้จะยังไม่รู้จักหลี่ฝางสักเท่าไหร่ เกาจื้อสิงก็ยังคงแสดงความเคารพอย่างเต็มเปี่ยม

แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขายังคงเอ่ยถามถึงระดับความแข็งแกร่งของดีฟางขึ้นมาอย่างละมุนละไม

และในตอนที่เค้ารู้ว่าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาคนนี้ ได้ช่วยพวกพวกเขาออกมาจากเงื้อมมือของพวกกุ่ยเมี่ยนเพียงลำพังนั้น ท่าทีของเขาก ยิ่งเคารพนับถือมากกว่าเดิมทันที

เพราะชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ จากนี้ไปอาจจะเป็นเทพอารักขาของพวกเขาก็ได้ ถ้าเกิดทำให้เขาไม่พอใจ เกิดประมาทเลินเล่อขึ้นมาในขณะที่คุ้มครอง เช่นนั้นพวกเขาคงต้องแย่แน่เลย

ในเวลานี้เอง ก็ได้มีเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบดังมาจากด้านนอกของห้องผู้ป่วย จากนั้นชายหนุ่มคนหนึ่งก็ได้บุกเข้ามา

“พ่อครับ! พ่อไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่เหรอครับ?” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นมาอย่างเร่งรีบ

“ไม่เป็นอะไรหรอก มีคุณชายหลี่ออกหน้าช่วยพวกเราเอาไว้” เกาจื้อสิงเอ่ยชื่นชมหลี่ฝางอยาเงียบ ๆ กล่าว: “จื่อหมิง รีบทักทายคุณหลี่เร็วเข้า”

เกาจื่อหมิงตอนนี้ถึงได้รู้สึกตัวขึ้นมาว่าในห้องยังมีคนแปลกหน้าอยู่ด้วยอีกคน เขาพิจารณาหลี่ฝางอย่างละเอียดอยู่สักพัก คิดว่าชายหนุ่มที่อยู่ด้านหน้าคนนี้ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษ ดูแล้วยังไม่สู้ตัวเองเลยด้วยซ้ำ จึงได้กล่าวขึ้นมาอย่างลวก ๆ : “คุณหลี่ไหนเหรอครับ? สูงส่งมาจากไหนเหรอ?”

“หุบปาก แกกล้าพูดกับคุณหลี่แบบนี้ได้ยังไง!”

เกาจื้อสิงเกิดโมโหขึ้นมาทันที จนทำให้เกาจื่อหมิงตกใจ

เขามองหน้าเกาจื้อสิงอย่างระมัดระวัง เกาจื่อหมิงที่รู้จักนิสัยของพ่อตัวเองดี รู้ขึ้นมาทันทีว่าพ่อของตัวเองไม่ได้ล้อเล่น แต่ได้โมโหขึ้นมาจริง ๆ แล้ว

ทันใดนั้น เกาจื่อหมิงก็ได้เข้าใจในทันที ว่าสถานะตัวตนของผู้ชายคนนี้สูงส่งกว่าที่เขาคิดไว้ เขารีบเปลี่ยนคำพูดอย่างรวดเร็ว: “คุณหลี่ต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมได้ยินว่าคนในครอบครัวถูกคุกคาม จึงประหม่ามากเกินไป”

เกาจื้อสิงถึงได้พยักหน้า เขาหันมากล่าวแนะนำกับหลี่ฝางด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม: “เกาจื่อหมิงลูกชายของผมเอง ถ้าหากมีตรงไหนที่ได้ล่วงเกินคุณหลี่ หวังว่าคุณหลี่จะไม่เก็บไปใส่ใจ”

เกาจื้อสิงประนีประนอมอย่าเงียบ ๆ เขาแนะนำให้หลี่ฝางรู้จัก ทั้งยังถือโอกาสขอโทษแทนเกาจื่อหมิง

จู่ ๆ เกาจื้อสิงก็พลันรู้สึกว่า ถึงแม้คนที่เชิญมานี้จะร้ายกาจ แต่ร้ายกาจจนทำให้เขาต้องยกย่องแบบนี้ มันค่อนข้างรู้สึกไม่ค่อยดีเลยนะ!

“ไม่เป็นไร!”

หลี่ฝางยิ้ม เขาไม่ได้เก็บเอาเรื่องนี้มาใส่ใจเลยสักนิด

“พวกคุณคนในครอบครัวคุยกันเถอะ ผมจะออกไปดูข้างนอกหน่อย”

ครอบครัวคนอื่นคุยกันอยู่ในห้อง เขาอยู่ข้างในทำให้รู้สึกทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ

เดินออกมาจากห้องคนไข้ ภายในใจของหลี่ฝางก็คิดว่าจากทรัพย์สินที่อยู่ในมือของตัวเอง จะสามารถซื้อยาเพิ่มพลังความแข็งแกร่งจาก เกาเมิ่งฉีได้หรือเปล่านะ เพราะไม่ว่าจะยังไงโอกาสแบบนี้ก็หาได้ยาก พลาดแล้วพลาดเลย รอจนเกาเมิ่งฉีร่วมมือกับข้างบนจริง ๆ พอถึงตอนนั้นเกรงว่าก็คงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาแล้ว