NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 854

ต่อให้หลี่ฝางได้เตรียมความพร้อมมาอย่างดี เขาไม่กล้าพูดได้ว่าเมื่อตัวเองต้องเผชิญหน้ากับฮาโรลด์จะสามารถมีชีวิตรอดมาได้หรือไม่ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเขาทั้งต้องคอยคุ้มครองความปลอดภัยของเกาเมิ่งฉี ทั้งยังต้องคอยป้องกันการลอบสังหารจากฮาโรลด์ที่ไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่

เมื่อนึกถึงว่ามีนักฆ่าระดับโลกคนหนึ่งได้คอยซุ่มแอบมองตัวเองอยู่ในที่มืด หรือแม้กระทั่งได้ซุ่มมองตัวเองอยู่ในเงามืดตั้งแต่ตอนนี้แล้ว ดีฟังก็รู้สึกปวดสมองขึ้นมา เขากลัวจนตัวสั่น

“คุณยังไม่ได้ทานอะไรใช่ไหม?”

ในขณะที่หลี่ฝางกำลังจมอยู่ในพวังแห่งความคิดนั่นเอง เกาเมิ่งฉีก็ได้เดินเข้ามาแล้วยื่นอาหารให้กับหลี่ฝาง

ในใจของหลี่ฝางหนักอึ้งขึ้นมา เขาขมวดคิ้วพลางเอ่ยถาม: “คุณออกไปซื้อมาตั้งแต่ตอนไหน?”

“เมื่อ......เมื่อกี้นี้เอง......”

ท่าทางจริงจังของหลี่ฝางทำให้เกาเมิ่งฉีรู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย เธอรีบตอบคำถามทันที

หลี่ฝางถอนหายใจเบา ๆ และไม่ได้กล่าวตำหนิอะไร เขาเพียงแค่กล่าวขึ้นมา: “เป็นความผิดของผมเอง”

“สถานะของคุณได้ถูกเปิดเผยไปแล้ว ตอนนี้ผู้คนมากมายได้แอบอยู่ในความมืดเตรียมที่จะลงมือกับคุณ ดังนั้นระยะนี้ห้ามไปไหนมาไหนตัวคนเดียวเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นละก็จะต้องอันตรายมากแน่”

เมื่อกี้เกาเมิ่งฉีได้บอกกับหลี่ฝางแล้วว่าเธอจะออกไป แต่ที่เธอบอกคือจะไปเข้าห้องน้ำ

แน่นอนว่าหลี่ฝางไม่อาจตามเธอไปเข้าห้องน้ำด้วย คิดไม่ถึงว่าเธอจะออกไปโดยที่ไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้

ไม่รู้ว่าในเมืองเป่ยไห่ในตอนนี้มีกองกำลังมากมายแค่ไหนที่คอยจับตามองเกาเมิ่งฉีอยู่ หลี่ฝางคิดว่าจะให้เกาเมิ่งฉีคลาดสายตาของตัวเองไปไม่ได้เด็ดขาด ใครจะไปรู้ล่ะว่าเพียงเพราะความประมาทแค่ครั้งเดียว บางทีพอพบกันครั้งนี้ที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของหลี่ฝางอาจจะเป็นร่างไร้วิญญาณของเกาเมิ่งฉีก็เป็นได้

แน่นอน ว่านี่ก็เป็นเพราะว่าหลี่ฝางไม่เคยทำงานสายนี้มาก่อน เขาที่เกิดมาเป็นคนธรรมดา แม้แต่การปกป้องตัวเองก็ยังเป็นปัญหาเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคุ้มครองคนอื่น

แต่โชคยังดี ที่อันตรายยังไม่ได้เกิดขึ้น

“โอเค ฉันฟังคุณ ทานอะไรก่อนเถอะ” เกาเมิ่งฉีพยักหน้า เธอยื่นอาหารส่งมาอีกครั้ง

เมื่อเห็นดังนั้น หลี่ฝางก็ไม่ได้เกรงใจอีก ไม่นานเขาก็ทานอาหารจนหมดเกลี้ยง

พอทานเสร็จ จู่ ๆ หลี่ฝางก็ลุกยืนขึ้นมา

“ไปกัน ไปปรึกษากับพ่อของคุณ พวกเราจะอยู่ในสภาพจนตรอกแบบนี้ต่อไปไม่ได้”

“คุณหลี่!”

เพราะความเจ็บปวด เกาจื้อสิงนอนไม่ค่อยจะหลับตลอดทั้งคืน หลี่ฝางเพิ่งจะเดินเข้ามา เขาก็ตื่นขึ้นมาทันที

เหลือบมองเกาจื่อหมิงที่นั่งสะลึมสะลืออยู่ด้านข้าง หลี่ฝางหันไปทางเกาจื้อสิงที่ยังคงสีหน้าซีดเซียว แล้วกล่าวขึ้นมาอย่างจริงจัง: “ตอนนี้ปัญหาใหญ่ขึ้นมาเรื่อย ๆ ผมไม่สามารถปกป้องพวกคุณได้ตลอดเวลา พวกคุณรีบตัดสินใจเถอะ”