NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 866

หลี่ฝางพยักหน้า ถึงแม้ตอนแรกสวีคางจะชอบหาเรื่อง แต่ตอนนี้ดูท่าแล้ว เป็นคนที่สามารถพัฒนาได้

"คืนนี้พวกนายรอฟังคำสั่งอยู่ที่เดิม ฉันจะไปดูสถานการณ์ เจิ้งหงหยางคอยติดต่อกันตลอดเวลา พวกนายอย่าทำอะไรบุ่มบ่าม รอฟังคำสั่งฉัน"

"พี่หลี่ ผมไปกับพี่นะครับ?"

หลี่ฝางเพิ่งพูดจบ จี้หมิงก็รีบพูดขึ้น

หลี่ฝางส่ายหน้า ไม่ได้ตอบ

เขาไปคนเดียวสะดวกกว่า พาจี้หมิงไปด้วย กลับกลายเป็นลำบาก

แต่ว่าหลี่ฝางเองก็รู้ เพราะว่าตนไม่เคยได้รับการฝึกซ้อมด้านนี้ การที่จี้หมิงเป็นห่วงก็เป็นเรื่องปกติ

หลังจากวางแผนเสร็จ หลี่ฝางก็บอกให้พวกเขารอฟังคำสั่ง สิ่งเดียวที่พวกเขาต้องทำในตอนนี้คือ รักษาสภาพจิตใจให้พร้อมที่สุด เพื่อต้อนรับการต่อสู้ที่จะมาถึง

ตอนกลางคืน หลี่ฝางอาศัยโอกาสตอนที่ฟ้ามืดวิ่งในพื้นที่กว้างใหญ่ไร้ผู้คน

เพื่อลดความเสี่ยงในการเปิดเผยตัวตนของตน หลี่ฝางทิ้งทุกช่องทางการขนส่ง อาศัยแค่ขาสองข้างของตน วิ่งไปยังฐานประจำการที่ถูกค้นพบ

ซ่อนตัวอยู่ในที่ลับ หลี่ฝางสังเกตฐานประจำการด้วยความระมัดระวัง

เขาพบว่ามีคนอยู่ทั้งหมดสามสิบกว่าคน เพราะบนตัวของพวกเขามีสัญลักษณ์ของกองทหารรับจ้างซีโส่ ดังนั้นจึงง่ายที่จะแยกแยะ

แต่ท่ามกลางคนเหล่นี้หลี่ฝางยังเจอคนที่ไม่ติดตราสัญลักษณ์ ใบหน้าของพวกเขาเป็นคนผิวขาวอย่างเห็นได้ชัด

สิ่งนี้ทำให้หลี่ฝางรู้สึกสับสน ไม่ได้ทำอะไรบุ่มบ่าม

มุมหนึ่งภายในฐานประจำการหลี่ฝางเห็นบ้านหลังเล็กๆหลายหลัง ไม่รู้ว่าข้างในเป็นยังไง

หลี่ฝางคาดเดา เกาเมิ่งฉีและครอบครัวน่าจะถูกขังอยู่ด้านใน

แต่ยอดฝีมือกำลังภายในที่หลิวฮุยบอกว่าอาจจะอยู่นั้น หลี่ฝางไม่รู้สึกถึงลมปราณพิเศษใดๆ สิ่งนี้ไม่ตรงกับเนื้อหาของข้อมูล

"คงจะไม่มีฐานประจำการอีกฐานรึเปล่า?" ภายในใจของหลี่ฝางมีความคิดนี้ขึ้นมา

ครุ่นคิด หลี่ฝางไม่ได้ทำอะไรบุ่มบ่าม เขาค่อยๆถอยหลังออกไป

ในเวลานี้ ต้องยิ่งเงียบ ถ้าใจร้อนเกินไป มีความเป็นไปได้ที่จะเปิดเผยออกมา

"พี่หลี่ สถานการณ์เป็นยังไงบ้างครับ?"

หลี่ฝางกลับมา จี้หมิงและทุกคนก็ล้อมวงเข้ามาหาทันที

หลี่ฝางส่ายหน้า พูด：“ไม่ใช่เรื่องใหญ่เท่าไหร่ " ขณะพูด เขาก็เล่าเรื่องสถานการณ์ที่เห็นทางนั้นให้ทุกคนฟัง

"พวกเราไปจับตัวคนกลับมาสักคนแล้วถามดีไหมครับ"