NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 880

นอกห้อง การต่อสู้ดุเดือดเพิ่งจบลง บนพื้นเต็มไปด้วยศพ

"หัวหน้าครับ ศัตรูตายหมดแล้วครับ！” ทหารรายงานคุณเฉิน

"ให้คำแนะนำหน่อยครับว่าขั้นตอนต่อไปจะทำอะไร！”

"ตอนนี้ที่อื่นเป็นยังไงบ้าง?" คุณเฉินถาม

"ทุกอย่างอยู่ในการควบคุม" ทหารคนนั้นรีบตอบ

คุณเฉินพยักหน้า สีหน้าเปลี่ยนไปทันที กระโดดออกไปด้านข้างอย่างกะทันหัน

ทว่าทหารอีกสองนายที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น ล้มลงบนพื้นหลังจากสิ้นเสียงปืน

คุณเฉินยิงปืนออกไปสองนัดอย่างไม่ลังเล จากนั้นกลิ้งตัวไปที่อื่น

ทันทีที่เขาปรากฏตัว ด้านหน้าก็มีศัตรูคนหนึ่งปรากฏตัวออกมา ทั้งสองเล็งปืนไปหากันและกัน

คุณเฉินโยนระเบิดมือออกไป โดยไม่แม้แต่จะคิด จากนั้นกระโดดไปด้านหน้า เพื่อหลบเลี่ยงรัศมีของระเบิด

เสียงตู้มดังขึ้น ระเบิดมือระเบิด ฝุ่นตลบ ร่วงหล่นลงมา

จากนั้นด้านหน้าของคุณชายเฉินในตอนนี้ก็มีหญิงฝาแฝดสองยืนอยู่ ทั้งสองมองคุณเฉินเฉินด้วยใบหน้าเยือกเย็นและเหี้ยมโหด

"หึๆ ขนาดนี้แล้วยังไม่ตาย ยังต้องให้ฉันลงมือด้วยเหรอ?" ผู้ชายร่างสูงใหญ่เดินออกมาจากทางด้านซ้ายของคุณเฉิน

"แค่พวกแกสามคนยังอยากจะมารนหาที่ตาย?" คุณเฉินหัวเราะเยือกเย็น ผายมือ ทหารกลุ่มใหญ่พุ่งตัวออกมาจากทั้งสี่ทิศ

คุณเฉินถอยหลังอย่างรวดเร็ว ออกคำสั่งกับพวกทหาร：“ยิง！”

ฝาแฝดสองคนนั้นยากจะรับมือ แม้จะเผชิญหน้ากับลูกปืนมากมายแต่ก็ยังคว้าปืนออกมายิงโต้กลับอย่างไม่กลัวตาย ฆ่าทหารไปจำนวนมากอย่างรวดเร็ว

พวกเธอสองคนก็ถูกยิงจนแทบจะกลายเป็นกระชอน ตายจนไม่รู้ว่าตายยังไงแล้ว

อย่างรวดเร็วเลือดสีแดงสดไหลไปยังพื้นดินบนริมทะเลสาบ น้ำในทะเลสาบถึงขั้นเปลี่ยนสีไปช้าๆ

"พวกแกตายแน่" คุณเฉินมองชายร่างสูงใหญ่ อดไม่ได้ที่จะพูดตะโกน

ฝ่ายตรงข้ามเป็นยอดฝีมือจริงๆ ฝ่ายของตนเสียหายอย่างหนัก คนมากมายขนาดนี้แต่กลับยังไม่สามารถฆ่าพวกเขาได้

แต่ว่าไม่เป็นไร กองกำลังเสริมของเขากำลังจะมาถึงแล้ว เขาได้ยินเสียงฝีเท้าแล้ว

จู่ๆชายร่างสูงใหญ่ก็หัวเราะ：“หึๆ น่าเสียดายคนที่ตายไม่ใช่ฉัน แต่เป็นแก"

คุณเฉินชะงัก วินนาทีต่อมาร่างกายของเขาเจ็บปวด ตัวของเขาปลิวออกไป ภายในใจเต็มไปด้วยความตกตะลึง

เสี้ยวนาทีต่อมา เขาเห็นเงาสีดำยืนอยู่ตรงที่ที่เขายืนเมื่อครู่เงียบๆ น่าเสียดาย นี่คือภาพสุดท้ายที่เขาเห็น

ชายชุดดำเห็นร่างของคุณเฉินล้มลงบนพื้น หันไปพูดกับชายร่างสูงใหญ่ด้วยความไม่พอใจ ：“ทำไมพวกแกถึงช้าแบบนี้?"

เสียงฝีเท้าที่อยู่รอบๆใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เป็นนักฆ่าปิดหน้าที่บุกเข้ามาจากด้านนอก ไม่มีกองกำลังเสริมอย่างที่คุณเฉินบอก

หลี่ฝางหันไปมองด้านนอกครู่หนึ่ง เห็นนักฆ่าด้านนอกยกปืนขึ้นแล้วกราดยิงอย่างบ้าคลั่ง

"ให้ตายสิ！” หลี่ฝางหลบไปอยู่หลังกำแพง ตามด้วยเสียงปืนดังไม่หยุด

เห็นลูกพี่ใหญ่ที่แข็งแกร่งของตนถูกตบจนตายด้วยฝ่ามือเดียว คนพวกนี้กราดยิงราวกับคนบ้า ทุกคนปีนไปถึงจุดสูงสุด

ภายในห้อง

หลี่ฝางนั่งอยู่ที่มุมกำแพง เมื่อได้ยินเสียงปืนหยุดลง เขาอยากจะออกไปดูสถานการณ์ เผยให้เห็นซูเชี่ยนและมิลลี่ที่เขาปกป้องเอาไว้ด้านหลัง

"บ้านหลังนี้แข็งแรงมาก โดนยิงขนาดนี้ยังไม่เป็นอะไร" เศษแก้วที่โดนยิงจนแหลกเป็นผงตกอยู่เต็มพื้น หลี่ฝางมองกำแพงที่เต็มไปด้วยรอยพรุน อดไม่ได้ที่จะแลบลิ้น

"โชคดีที่หลบเร็ว ไม่อย่างนั้นตอนนี้ผมคงกลายเป็นกระชอนไปแล้ว"

"บ้านหลังนี้ใช้เพื่อสำหรับหลบภัยโดยเฉพาะ มีทางลับให้พวกเราถอยหนี" ซูเชี่ยนที่เพิ่งดึงสติกลับมาจากความตกตะลึง จะไม่รู้ได้ยังไงว่าหลี่ฝางเป็นยอดฝีมือที่ซ่อนตัวเอาไว้ รีบพูดอธิบายให้หลี่ฝางฟัง

"อาจารย์กู่เทียน คุณเก่งมาก แต่พวกเราไม่จำเป็นต้องเผชิญหน้ากับอาวุธปืน พวกเราถอยผ่านทางลับกันเถอะ"

หลี่ฝางพยักหน้า แต่เมื่อหันไปมองชายชุดดำและกลุ่มคนชุดเขียวที่ในมือถืออาวุธเอาไว้ ภายในใจก็รู้สึกไม่พอใจ

"หลังจากออกไปจากทางลับ อ้อมไปอยู่ด้านหลังพวกเขาได้ไหม?"

ซูเชี่ยนแค่ได้ฟังก็รู้ว่าหลี่ฝางหมายความว่าอะไร รีบพูด：“ได้อยู่ค่ะ แต่ตอนนี้พวกเราไปรวมตัวกับพ่อของฉันก่อน ฉันเป็นห่วงคุณพ่อค่ะ"