NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 882

“ซูโน่เด็กคนนั้นโชคดีมากๆ”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ อุ้มซูเชี่ยนขี้นมา พูดว่า：“ผมจะพาคุณไป หลับตาลง”

ซูเชี่ยนหลับตาอย่างเชื่อฟัง จู่ๆในใจก็เต็มไปด้วยความปลอดภัย เหมือนว่าแค่อยู่ข้างกายผู้ชายคนนี้ ก็ไม่ต้องกังวลอันตรายใดๆแล้ว

ระหว่างทางก็จัดการนักฆ่าที่ยังมีชีวิตรอดอยู่ไปด้วย แป๊บเดียวหลี่ฝางก็มาถึงตรงซูโน่ แต่สถานที่ตรงนั้นแทบจะถูกทำลายจนราบเรียบแล้ว เปลวไฟกำลังลุกไหม้ บ้านทั้งหลังถูกทำลายไปโดยสิ้นเชิง

หลี่ฝางถอนหายใจ พูดว่า：“ดูเหมือนพวกเขาจะใช้อาวุธอานุภาพที่หนักอะไรนั่น”

“ในนั้น！”ซูเชี่ยนชี้ไปที่โบสถ์เล็กๆแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล“ในนั้นคือจุดที่รวมตัว！”

หลี่ฝางพยักหน้า อุ้มซูเชี่ยนพุ่งไปทางนั้น

ชนเปิดประตูโบสถ์ไปดังตุ๊บ ทันใดนั้นฝีเท้าหลี่ฝางก็หยุดลง สีหน้าเปลี่ยนไป

ทั้งห้องโถงถูกทำลายจนเละเทะ ซูเฉิงนอนที่กำแพงอย่างรวยริน พื้นที่รอบๆเป็นศพกับเลือดไปทั่ว

ข้างๆซูเฉิง ยังมีชายหัวล้านอีกคนหนึ่ง กำลังยิ้มอย่างขมขื่นให้ซูเฉิง

ทหารสองสามคนที่ยังยืนอยู่ตอนนี้ ถึงจะยังกั้นไว้ตรงหน้าซูเฉิง ถือปืนเล็งไปที่ตรงกลางชายที่ผมสีบลอนด์ทองเข้ม แต่ใบหน้าแต่ละคนมีแต่ความกลัว กำลังสั่นเล็กน้อยไปทั้งตัว

“ทำไม ยังมีคนรอดอีกเหรอ？”

ชายผมทองเหมือนจะได้รับบาดเจ็บ ร่างกายโซเซหน่อยๆ เสียงก็แหบเล็กน้อย

หลี่ฝางวางซูเชี่ยนลง หรี่ตาทั้งคู่ กำลังจะพูด จู่ๆกำแพงที่อยู่ไม่ไกลถูกเปิดประตูลับ ซูโน่กับลุงหลิวยืนออกมาจากในนั้น

ลุงหลิวมองเห็นชายที่ผมสีบลอนด์ทองเข้ม ก็อุทานทันที：“คุณนี่เอง ราฟาเอล！”

“เหอะเหอะ ไม่เจอกันนานเลยนะ หลิวเฉียน”ราฟาเอลมองไปที่ลุงหลิว หัวเราะอย่างไร้อารมณ์ใดๆ“หลายปีมานี้ ผมควรจะฆ่าคุณไปนานแล้ว”

“น่าเสียดายที่คุณไม่ทำ”หลิวเฉียนพูดด้วยเสียงเยือกเย็น

ราฟาเอลหัวเราะอย่างเย็นชาอีกครั้ง ไม่ได้มองเขาอีก แต่เอาสายตามองไปที่ซูเฉิงที่อยู่มุมกำแพง“พวกคุณแพ้แล้ว ส่งของมา ผมยังปล่อยพวกคุณไม่ต้องตายได้”

ซูเฉิงถอนหายใจ พยายามนั่งขึ้นมา พูดเสียงทุ้มต่ำ：“โอเค หวังว่าคุณจะ……”

จู่ๆระหว่างนั้น เสียงจะโกนเสียงดังก็ตัดบทของซูเฉิง

“เดี๋ยว！”

ทุกคนหันไปมอง ก็เห็นซูโน่วิ่งมาทางข้างกายหลี่ฝางอย่างรวดเร็ว ถามเสียงเบาว่า：“เป็นไงบ้าง มั่นใจได้ไหม？”

เพียะ！

ต่อมา ราฟาเอลก็ล้มลอยออกไปทั้งตัว แล้วกระอักเลือดออกมาทันที

หลี่ฝางชักมือกลับไปด้วยสีหน้าเรียบๆ

เมื่อคนที่ฝึกกำลังภายในเข้าใกล้กันก็จะเกิดการตอบสนองซึ่งกันและกัน นอกจากความแข็งแกร่งระหว่างกันนั้นจะต่างกันมาก ไม่งั้นก็จะปิดอีกฝ่ายไม่พ้น

เช่นท่านจวนในตอนแรก หลี่ฝางเพิ่งมีกำลังภายในและตอนนั้นก็ไม่รู้สึกว่าอีกฝ่ายฝึกกำลังภายในได้ ส่วนส้าวส้วยก็สามารถหยั่งเชิงออกมาได้ ที่จริงคือตอนนั้นหลี่ฝางนั้นไม่ได้เรื่องเกินไป แม้แต่ใช้กำลังภายในอย่างไรก็ยังไม่รู้

และตอนที่เข้ามาในโบสถ์ หลี่ฝางก็รู้สึกได้ว่าราฟาเอลนี้ไม่ได้ฝึกกำลังภายใน นอกจากความแข็งแรงของราฟาเอลจะแข็งแกร่งกว่าท่านจวนรวมกับหลอซ่าด้วย ไม่อย่างนั้นก็ไม่สามารถรับมือกับหลี่ฝางได้

คนที่ไม่ได้ฝึกกำลังภายในกับปรมาจารย์ที่ฝึกกำลังภายในประชันฝีมือกัน……พูดได้แค่ว่าความโชคดีของเขานั้นแย่มาก จุดจบก็อนาถมากจริงๆ

แต่ว่าหลี่ฝางก็รู้สึกได้ว่า ผู้ชายคนนี้น่าจะอยู่ห่างกำลังภายในแค่ก้าวเดียว ทักษะของเขาฝึกฝนไปถึงจุดที่ไร้ช่องโหว่แล้ว ถ้าหากไม่ใช่ว่าสู้กับหลี่ฝางโดยตรงแบบนี้ หลี่ฝางคิดจะเอาชนะเขาก็ยังไม่ง่ายขนาดนั้น

เดี๋ยวก่อนนะ คนที่อยู่ห่างกำลังภายในเพียงก้าวเดียว เพื่อของสิ่งเดียวจะเอามาอยู่เหนือตระกูลซู และยังไม่คำนึงถึงความสูญเสียมหาศาลแต่จะแย่งของสิ่งนั้นมาให้ได้ ……ทันใดนั้นในใจหลี่ฝางก็ระมัดระวังขึ้นมาหน่อยๆ

ผู้ชายคนนี้คงไม่ใช่ว่าจับจ้องของสิ่งนั้นที่สามารถฝ่าฟันกำลังภายในได้เหมือนกันหรอกนะ？