NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 888

เวลานี้ หลี่ฝางเปิดห้องโดยสาร ก็มองเห็นด้านหน้าล้อมรอบด้วยรถต่างๆเต็มไปหมด แสงไฟต่างสาดส่องไปที่ร่างเขา คนด้านล่างแต่ละคนเหมือนกับเป็นศัตรูที่แข็งแกร่ง มองหลี่ฝางอย่างประหม่า

หลี่ฝางตะลึง แล้วหันไปมองผู้โดยสารที่อ้วกอย่างวุ่นวายในห้องโดยสาร จึงเบะปาก แล้วเดินไปที่ห้องนักบิน

“ราฟาเอล คุณเป็นไงบ้าง？”

พอเปิดประตูห้องนักบินออก ก็มีกลิ่นเหม็นออกมาทันที

“boss ผมแย่มาก เจ้าเด็กนี่กลัวจนฉี่ราด”ราฟาเอลพุ่งออกมาจากห้องนักบินอย่างรวดเร็ว อุดจมูกไว้อย่างรังเกียจ

“ไม่ตายก็พอแล้ว”หลี่ฝางหัวเราะหึหึออกมา……

……

พูดตรงๆแล้ว หลี่ฝางไม่ได้มีความรู้สึกดีต่อพม่าหรือประเทศสองสามประเทศทางนี้นัก ไม่อยากเสียเวลาที่นี่ หลี่ฝางจึงให้ราฟาเอลออกหน้า ยืมอุปกรณ์สื่อสารติดต่อในประเทศ ดูว่าหลิวฮุยช่วยเขากลับไปได้หรือไม่

ถึงแม้เรื่องเมื่อก่อนจะรู้สึกผิดต่อหลิวฮุยมาก แต่พอคิดเพื่อชีวิตของเกาเมิ่งฉีแล้ว หลี่ฝางก็ยังจะทำแบบนี้อีกครั้ง หวังว่าหลิวฮุยจะไม่โกรธเพราะสิ่งนี้ หวังว่านะ……

“คุณยังจะกล้าโทรหาผมอีก？ดร.เกาถูกคุณทำจนไปอยู่ไหนแล้ว？คุณมันระยำ！เดี๋ยวก่อนนะ คุณอยู่ที่พม่า？”

หลังจากโทรติด หลี่ฝางแสดงตัวตนของตัวเองไป ทางนั้นก็ตะโกนออกมาอย่างรุนแรง และใช้เวลาในการพูดไปไม่กี่คำ หลิวฮุยก็ได้ตำแหน่งของหลี่ฝางแล้ว

“เอ่อ……คุณฟังผมอธิบายนะ……”หลี่ฝางหัวเราะเสียงแห้ง คิดว่าครั้งนี้ตัวเองทำไม่ได้มาตรฐานเท่าไหร่จริงๆ ได้แต่หัวเราะเหอะเหอะพูดสถานการณ์ของตัวเองกับหลิวฮุยไปรอบหนึ่ง

พอหลี่ฝางเอาทุกอย่างพูดไปหมด น้ำเสียงของหลิวฮุยจึงดีขึ้นมาหน่อย พูดว่า：“ดร.เกาเป็นอย่างไรบ้าง？เอาเธอกลับมาได้เมื่อไหร่？”

“อันนี้ผมก็ไม่รู้ น่าจะต้องอีกสักพักหนึ่ง คุณเอาผมกลับไปก่อนโอเคไหม？”หลี่ฝางพูดในใจว่าผู้ชายคนนี้มีแต่เกาเมิ่งฉี ไม่สนความเป็นความตายของตัวเองเลยสักนิด

“……”ทางนั้นเงียบไปเล็กน้อย แล้วก็มีเสียงของหลิวฮุยเข้ามา：“โอเค คุณกลับมาก่อน ส่วนเรื่องอื่นกลับมาก่อนค่อยว่ากัน”

ถึงหลิวฮุยจัดการ ระยะเวลาเดินทางอย่างน้อยก็ต้องหกชั่วโมง เวลานี้หลี่ฝางก็ไม่อยากหนีไปไหนมาไหนแล้ว ได้แต่รออยู่ที่พม่าหกชั่วโมง

“ลูกพี่ เรื่องครั้งนี้ไม่ธรรมดาเลย”ราฟาเอลเดินเข้ามาพูด

“ไร้สาระ ตัวเองก็รู้อยู่แล้วว่าไม่ธรรมดาแน่”ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น แค่พูดเรื่องที่ไวรัสทำคนกลายเป็น“ซอมบี้”นี้ องค์กรน่ากลัวที่เล็กๆแบบนี้สามารถศึกษาออกมาได้เหรอ？

“ผู้โดยสารบนเครื่องบินเป็นอย่างไรบ้าง？”

หลังจากประสบกับความล่าช้าของเรื่องนี้ หลี่ฝางทั้งสองคนนี้ก็สายกว่าที่คาดการณ์ไว้สิบกว่าชั่วโมง จนไปถึงเย็นอีกวัน ในที่สุดก็บินกลับประเทศจีน

เพิ่งลงจอด หลี่ฝางยังไม่ทันโล่งอก ก็ถูกหลิวฮุยที่รออยู่นานที่ด้านนอกสนามบินขวางไว้

“ขึ้นรถเถอะ”เห็นหลี่ฝาง หลิวฮุยก็กลอกตาใส่ พูดด้วยเสียงเย็นชา

“ไปไหนเหรอ？”ในใจหลี่ฝางรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ แต่ใบหน้ากลับถามด้วยรอยยิ้มร่า

“ไปเจอผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งกับผมก่อน จากนั้นพวกเรามาคิดเรื่องที่ต้องชดเชยกัน”

“ชดเชย？ชดเชยอะไร？”หลี่ฝางตะลึง

“เหลวไหล คุณคิดว่าเอาคุณกลับมาจากพม่าง่ายมากเหรอ？คิดก่อนว่าคุณมีเงินเท่าไหร่！”หลิวฮุยเปิดประตูรถ ส่งสัญญาณให้ หลี่ฝางเข้าไปนั่ง

“ไอ้ห่า หลิวฮุยคุณมันขี้งกไปแล้ว！”หลี่ฝางกระโดดเตะอย่างทนไม่ไหว แต่หลิวฮุยเข้าไปในรถแล้ว หลี่ฝางก็ทำอะไรไม่ได้ ยังไงคนอ่อนแอก็สู้คนแข็งแกร่งไม่ได้ ได้แต่พาราฟาเอลเข้าไปนั่งด้านหลัง

“ครั้งนี้ผู้ยิ่งใหญ่คนไหนจะเจอผมเหรอ หาผมมีอะไร บอกให้ผมรู้ก่อนได้ไหม？”