NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 899

แต่แค่พลังแบบนี้ก็เพียงพอที่จะหวาดกลัว ดังนั้นจึงให้พ่อบ้านออกมาต้อนรับไท่ซางเองกับตัว

หลี่ฝางที่อยู่ด้านหลังหมดหนทางเล็กน้อย ที่จริงเขาแค่อยากให้ไท่ซางโชว์ความทรงพลังของพลังภายนอกขั้นสูงสุดออกมา เพื่อสถานที่พักก็พอแล้ว

แต่ไท่ซางมีนิสัยชอบโชว์ จึงได้ปล่อยพลังของปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ออกมา

ต้องรู้ว่า ยอดฝีมือกำลังภายในบนโลกที่จริงแล้วน่าสงสาร ฝึกฝนยากลำบากเป็นเวลาหลายสิบปี คนรุ่นเก่าที่แข็งแกร่งก็เตรียมจะเข้าโลงอยู่ได้ไม่นานแล้ว ถึงไม่ได้ฝึกฝนกำลังภายใน แต่กลับมีค่ากับคำว่า“ปรมาจารย์”คำนี้

ส่วนพลังภายนอกขั้นสูงสุดกับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ ความต่างก็ถือว่าต่างกันราวฟ้ากับดิน

ดังนั้นพ่อบ้านวิ่งออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง ก็ทำให้พวกเขาได้รับความสนใจมากเกินคาด

ทำให้หลี่ฝางไม่พอใจอย่างมาก

“ผมนามสกุลไท่！”ไท่ซางตอบไปอย่างนั้น

พ่อบ้านพูดอย่างสงสัย：“ปรมาจารย์ไท่！ฟังดูแล้วไม่ใช่คนประเทศนี้？”

ถึงแม้หน้าตาของไท่ซางจะไม่ต่างกับคนในประเทศมาก แต่พูดภาษาจีนแล้วยังทะแม่งอยู่หน่อยๆ

“ทำไม？ไม่ได้เหรอ？”ไท่ซางไม่ค่อยพอใจกับคำถามที่ดูเหมือนแสดงความนับถือของพ่อบ้าน จึงขมวดคิ้วถาม

“ไม่ไม่ไม่ ไม่ได้หมายความอย่างนี้เลย ศึกชิงจ้าวยุทธภพก็เชิญเพื่อนๆทั่วสารทิศมาเข้าร่วมอยู่แล้ว ปรมาจารย์ไท่มาได้ ถือว่าไว้หน้าตระกูลชิวผมมาก！”พ่อบ้านพูดต่อว่า“ปรมาจารย์ไท่ เชิญด้านในครับ！”

พูดจบ พ่อบ้านก็เชิญไท่ซางเข้าไปอย่างเคารพ

“นี่ก็พอได้！”

เห็นสถานการณ์แล้ว ไท่ซางก็บ่นพึมพำ แล้วชี้ไปที่หลี่ฝางพูดแนะนำว่า：“นี่คือเพื่อนรักผมกู่เทียน มาด้วยกันกับผม พวกคุณจะทิ้งเขาไว้ไม่สนใจไม่ได้！”

พ่อบ้านมองหลี่ฝางอวบหนึ่ง คิดว่าหลี่ฝางก็แค่คนทั่วไปที่ธรรมดาไม่มีอะไรน่าแปลกเท่านั้น

ที่จริงนักรบแบบนี้ไม่มีคุณสมบัติเข้าไปที่ตระกูลชิว แต่ในเมื่อไท่ซางปรมาจารย์คนนี้พูดแล้ว เขาจึงไม่กล้าปฏิเสธ

“แน่นอน เพื่อนของปรมาจารย์ไท่ ผมตระกูลชิวก็ต้องต้อนรับอย่างดี เชิญเข้ามาสิ”พ่อบ้านรีบพยักหน้าพูด

หลังจากพวกหลี่ฝางสองคนเข้าไปที่ตระกูลชิว ในที่สุดพ่อบ้านก็เช็ดเหงื่อที่มุมหน้าผาก แล้วโล่งอก

หันกลับไป พลังของพ่อบ้านก็เร็วขึ้นมาอย่างมาก ชี้ไปที่ลูกน้องสองคนนั้นแล้วพูดว่า：“พวกคุณสองคนไม่ต้องทำงานตรงนี้แล้ว ไปซะ！”

พ่อบ้านพูดออกมาประโยคเดียว ทำให้ลูกน้องสองคนสีหน้าซีดขาวทันที

พวกเขาสองคนเฝ้าประตูให้ตระกูลชิว คนที่มาทำธุระที่ตระกูลชิวต่างให้เกียรติพวกเขา บางครั้งก็ยังแสดงความกตัญญูต่อด้วย

เช่นศึกชิงจ้าวยุทธภพครั้งนี้ พวกเขาก็แสดงความโดดเด่นให้ผู้คนสนใจ ถ้าเป็นที่อื่นล่ะก็ คนฝึกยุทธพวกนั้นคงไม่มองพวกเขามากนักหรอก

พ่อบ้านยังไม่ค่อยโล่งใจ ได้ยินคำถามของไท่ซาง ใจของเขาก็ไม่สบายใจ

ขยะที่ความแข็งแกร่งอยู่ต่ำนั้น คุ้มค่าที่ต้องหาที่พักอีกที่ให้เหรอ？

แต่ว่าพ่อบ้านไม่กล้าพูดลอยๆใส่ไท่ซาง ได้แต่ตอบไปว่า：“พวกเราได้จัดที่พักอีกที่ให้คุณกู่แล้ว”

“ไม่ได้ เพื่อนผมจะพักแย่กว่าผมไม่ได้ เขาเป็นเพื่อนที่ดีของผม！พวกเราพักด้วยกันกินด้วยกัน！”ไท่ซางโบกมือพูด

ได้ยินคำนี้หลี่ฝางก็หน่าหม่นลง ผู้ชายสองคน พูดแบบนี้รู้สึกแปลกๆ

“เอ่อ……เรือนพวกนี้จัดให้ปรมาจารย์แล้ว……”พ่อบ้านพึมพำ

ทางนี้รวมแล้วมีเรือนอยู่ไม่กี่ห้อง ถ้าให้หลี่ฝางแล้วปรมาจารย์ที่มาทีหลังไม่มีห้องพักจะทำอย่างไร？

อีกอย่างหลี่ฝางที่ไม่เอาไหนแบบนี้ทำไมต้องให้พักที่แบบนี้？ปรมาจารย์คนอื่นได้ยินแล้วจะไม่พอใจได้

แน่นอนว่า ปัญหาพวกนี้พ่อบ้านไม่กล้าพูด

“ผมไม่สน คุณต้องหาห้องให้เพื่อนผม ไม่งั้นผมก็จะไปจองห้องเอง แต่พวกเราต้องคุยกันให้เรียบร้อย ถ้าผมลงมือ เรื่องราวจะรับมือยากแน่！”

ไท่ซางจ้องเขม็ง แล้วพูดข่มขู่