NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 910

“เธอรีบไสหัวไปซะ！ฉันไม่อยากเจอเธออีก！แล้วก็จะพักที่ไหน เธอก็หาวิธีเอาเองแล้วกัน！” ชิวเฉิงฝูพูดอย่างโมโห “ถ้าอีกแป๊บนึงฉันไปดูแล้วพวกเธอยังไม่ไปละก็ ฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะ！”

ชิวเฉิงฝูพูดจบ ก็จ้องหยูหลิงฮุ่ยตาเขม็ง และหันหลังเดินไปทันที

ส่วนหยูหลิงฮุ่ยก็อึ้งไปเลย และนึกถึงท่าทีจองหองของไท่ซางระหว่างมาที่นี่ ก็ดูเหมือนจะสอดคล้องกับฐานะ ‘ปรมาจารย์ไท่ซาง’

จากนั้น หยูหลิงฮุ่ยก็นึกถึงปัญหาอีกเรื่องขึ้นมาได้ ระหว่างทางไท่ซางนั้น มีท่าทีเคารพกู่เทียนมาตลอดนี่！

ถ้าหากไท่ซางเป็นปรมาจารย์ยุทธภพ งั้นกู่เทียนเป็นอะไรกัน?

หยูหลิงฮุ่ยยืนอยู่กับที่ รู้สึกแค่ว่าฟ้องฟ้าหมุนไปหมุนมา

……

ในตอนนี้ไท่ซางหลังจากชิวเฉิงฝูทั้งสองคนนั้นจากไป ก็รู้สึกเบื่อขึ้นมาสุดๆ อีกครั้ง พึมพำอยู่คนเดียวเป็นครึ่งวัน หลี่ฝางไม่ได้สนใจเขาเลยสักนิด

ตั้งแต่ตนติดตามหลี่ฝางมา คำพูดของไท่ซางไม่มีผลกระทบอะไรต่อหลี่ฝางเลยสักนิด ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร หลี่ฝางก็ไม่ได้สนใจเขา ท่าทีแบบนั้นทำเอาไท่ซางจะแอบสงสัยว่าหลี่ฝางนั้นหมกมุ่นกับตัวเองแล้ว

ความจริงแล้วหลี่ฝางนั้นรำคาญไท่ซางจนจะทนไม่ไหวแล้ว ที่จริงเขาคิดอยากจะพูดกับไท่ซางสักสองสามคำ แต่เมื่อตนจะเอ่ยปากพูด ไท่ซางก็พูดแทรกแย่งพูดขึ้นรัวๆ ไม่หยุด พูดได้ไม่กี่คำก็ทำเอาหลี่ฝางหมดความสนใจที่จะพูดด้วยต่อ

ดังนั้นหลังจากนั้นไม่ว่าไท่ซางจะพูดอะไร หลี่ฝางจึงไม่พูดด้วย ให้เขาพูดอยู่ตรงนั้นคนเดียว

ไม่นานไท่ซางก็เริ่มพูดอีกครั้ง： “ลูกพี่ผมว่า พวกเราออกไปเดินเล่นเถอะ ฟ้ายังสว่างอยู่เลย”

“ไม่ไป” หลี่ฝางตอบปฏิเสธทันที

ฟังไท่ซางพูดพร่ำที่นี่แล้ว ยังจะต้องไปฟังไท่ซางพูดพร่ำด้านนอกอีก ถ้างั้นหลี่ฝางฆ่าตัวตายไม่ดีกว่าเหรอ สลัดไม่หลุดจริงๆ คนๆ นี้

“เฮ้อ” ไท่ซางถอนหายใจเฮือกใหญ่ สายตามองไปทางชิวทิงหยุนและหลี่ฝางทั้งสองคนนั้นอย่างล่องลอย ในใจก็รู้สึกทั้งอิจฉาทั้งตาร้อน รู้สึกแย่จริง

แต่ก็ไม่มีทางเลือก ใครให้เขาเป็นลูกน้อง และหลี่ฝางเป็นลูกพี่ล่ะ? เขาไม่มีความสามารถนั้น จึงทำได้แค่ทำใจรับสภาพ

เมื่อเห็นหลี่ฝางไม่มีท่าทีอะไรเลย ไท่ซางจึงทำได้แค่ยอมแพ้ที่จะพูดชักจูง และเตรียมตัวกลับเรือน2ไปนั่งอุดอู้

ในตอนนั้นเอง ชิวทิงหยุนที่อยู่ด้านข้างจู่ๆ ก็พูดขึ้น： “ใช่แล้ว ตระกูลชิวเปิดร้านค้าเล็กๆ เชิญคนมาจากหุบเขาราชายา ว่ากันว่ามียาอายุวัฒนะขาย คุณชายกู่ลองไปดูมั้ย ไม่แน่อาจจะมีโชคที่คาดไม่ถึง”

“หือ ยาอายุวัฒนะ?” หลี่ฝางพยักหน้า จู่ๆ ก็เกิดความสนใจขึ้นมา แต่ก็ต้องคุมตัวเองไว้ เพราะว่าเขาเห็นไท่ซางคนเฮงซวยนี่สองตาเป็นประกายเชียว

พาเขาไปด้วยต้องสร้างปัญหาวุ่นวายแน่ๆ? หลี่ฝางแอบคิดเงียบๆ อยู่ในใจ