NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 955

ความเจ็บปวดถึงขีดสุด ในที่สุดมันก็เกินกว่าที่เขาจะทนรับได้ ทำให้เสียงร้องโอดโอยของหวางเฉินขาดหายไป และได้สลบไปโดยสิ้นเชิง

เมื่อมองดูหลี่ฝางที่อยู่ตรงหน้า และหวางเฉินที่ได้สลบไปแล้วนั้น ในแววตาของจ้าวหู่ก็เต็มไปด้วยความหวาดผวา

เขาไม่เข้าใจ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองจะสำเร็จอยู่แล้วแท้ ๆ ทำไมจู่ ๆ ชายผู้ร้ายกาจคนนี้ก็ได้โผล่ออกมา และทำให้แผนที่ตัวเองวางไว้ผิดพลาดไปหมด?

แม้แต่ยอดฝีมือที่ตัวเองใช้เงินมากมายเชิญมาคนนั้น ดูแล้วก็ได้อ่อนแอเช่นนี้

ณ เวลานี้ เสียงที่เย็นชานั้นของหลี่ฝางก็ได้ดังขึ้นมาอีกครั้ง

“เมื่อกี๊เป็นนายที่บอกว่าจะจัดการฉันใช่ไหม”

“ไม่ ไม่ ไม่ใช่......” จ้าวหู่ตัวสั่นไปทั้งตัว ถูกโอบล้อมไปด้วยความหวาดกลัวอย่างสุดขีด

ทันใดนั้นขาทั้งสองข้างของเขาก็อ่อนฮวบลง และได้คุกเข่าลงไปบนพื้น

“ปล่อยฉันไปเถอะนะ ขอร้องล่ะปล่อยฉันไปเถอะ ขอเพียงนายปล่อยฉันไป ฉันยินยอมที่จะแลกด้วยทุกอย่าง”

“แลกด้วยทุกอย่างงั้นเหรอ?” หลี่ฝางหัวเราะเยาะขึ้นมา และยังคงเดินไปข้างหน้าต่อไป

“เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน ฉันมีเงินมากมาย นายต้องการเท่าไหร่ฉันให้นายหมดเลยดีไหม?” จ้าวหู่หวาดกลัวสุดขีด เขากล่าวอย่างไม่หยุด

เมื่อได้ยินดังนั้น เฮียจางที่อยู่ด้านหลังก็ได้รีบเอ่ยขึ้นมา: “จ้าวหู่จ่ายเท่าไหร่ฉันจ่ายเท่านั้น จ้าวหู่ แกแข่งกับฉันสิ!”

ยอดฝีมืออย่างหลี่ฝาง ถ้าหากใช้เงินสร้างความสัมพันธ์ได้ งั้นก็คงเป็นการซื้อขายที่มีมูลค่าที่สุดบนโลกใบนี้ กลัวก็แต่ว่า ต่อให้ยอมจ่ายเงินมากแค่ไหน คนอื่นก็ไม่ได้เห็นมันอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ

“ขอโทษด้วยนะ” หลี่ฝางหัวเราะเหอะ ๆ : “เดิมทีฉันก็แค่อยากจะสั่งสอนนายแค่นั้นเอง แต่ตอนนี้คนอื่นยินดีที่จะจ่ายเงิน ฉันก็เลยต้องออกแรงหน่อยเท่านั้นเอง”

หลี่ฝางยักไหล่ แสร้งทำท่าทีไร้เดียงสา

ในที่สุดจ้าวหู่ก็เข้าใจ ตัวเองไม่มีทางที่จะใช้คำพูดมาเกลี้ยกล่อมชายผู้น่าสะพรึงกลัวที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ได้ ดังนั้นจึงได้หันไปตวาดใส่ลูกน้องของตัวเอง

“ลงมือ ลงมือพร้อมกันเลย! ฉันจ่ายหนึ่งล้าน พวกนายขวางมันเอาไว้!”

อย่างคำพูดที่ว่ามีเงินก็ใช้ผีโม่แป้งได้ เมื่อได้ยินว่าจะได้รับเงินหนึ่งล้าน ลูกน้องของจ้าวหู่ล้วนตาแดงขึ้นมา ถึงขั้นทิ้งเหตุการณ์ที่หลี่ฝางลงมืออย่างน่าเกรงขามเมื่อสักครู่นั้นไปจากสมอง และพุ่งเข้าหาหลี่ฝางอย่างบ้าคลั่ง

“เหอะ ๆ พวกเศษสวะ” หลี่ฝางหัวเราะเยาะ และพุ่งเข้าใส่กลุ่มคนเหล่านั้นทันที

“พวกเราก็ลงมือด้วย!” เฮียจางที่อยู่ด้านหลังเมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ทันใดนั้นก็ได้สั่งให้ลูกน้องที่อยู่ด้านหลังบุกเข้าไป

“ห้ามลงมือนะ!” จู่ ๆ เสียงของหลี่ฝางก็ได้ดังลอยมา: “พวกนายถ้าใครกล้าลงมือ ฉันจะอัดมันซะ”

เฮียจางหยุดฝีเท้าลงทันที

เขาเองก็อยากจะดูเหมือนกันว่า ชายหนุ่มคนนี้แข็งแกร่งขนาดไหน น่ากลัวแค่ไหนกันแน่