NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 965

“คุณพาพวกเราขึ้นไป บอกว่าเป็นรูมเซอร์วิส หลอกให้เขาเปิดประตู”ภายใต้การขอร้องของเจิ้งเซียว หญิงสาวเคาน์เตอร์ก็พาพวกเขาไปที่หน้าลิฟต์อย่างกลัวตัวสั่นงันงก

ตอนที่กลุ่มคนกำลังกดลิฟต์ ประตูลิฟต์ด้านหน้ากลับเปิดออกแล้ว ผู้ชายด้านในคนนั้นทำให้เจิ้งเซียวตาเบิกโตทันที

“พวกคุณมาหาผมสินะ？”หลี่ฝางพูดยิ้มๆ

ได้ยิน เจิ้งเซียวก็เดินเข้าไปพูดกับหลี่ฝาง：“คุณคือหลี่ฝางใช่ไหม？ให้ความร่วมมือไปกับพวกเราหน่อย อย่าทำให้เราปฏิบัติงานยาก”

น้ำเสียงของเจิ้งเซียวนั้นนิ่งมาก เขาไม่รู้จักหลี่ฝาง ก็แค่เพิ่งจะเห็นภาพเหมือนของหลี่ฝางเท่านั้น

แต่เขามองจากกิริยาท่าทางของหลี่ฝาง มองออกว่าหลี่ฝางมีการเตรียมตัวกับการมาของพวกเขาอยู่แล้ว และยังไม่เห็นถึงการต่อต้านใดๆอีกด้วย

ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ทำท่าทีให้ดีหน่อยดีกว่า ดีกว่ามีปัญหาใหม่สอดแทรกเข้า สร้างปัญหาให้เกิดขึ้นอีก

“ไปเถอะ！”

หลี่ฝางเดินออกไปที่นอกประตูโดยตรง

สำหรับหญิงสาวหน้าเคาน์เตอร์ที่ตัวสั่นอยู่ข้างๆ หลี่ฝางไม่เคยคิดจะทำอะไรเธออยู่แล้ว

เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ หลี่ฝางก็ไม่อาจแก้แค้นเธออย่างไม่มีสติได้

……

เจิ้งเซียวในตอนนี้ไม่รู้ว่า โจวผิงลูกพี่ของเขากำลังพูดคุยกับคนอื่นด้วยเหงื่อที่เต็มหน้า

“เรื่องนี้พวกเราจะต้องติดตามให้ถึงที่สุด ไม่ให้เกิดข้อผิดพลาดใดๆขึ้นได้！”

ที่คุยกับเขาก็คือคนใหญ่คนโตที่ปกติแล้วไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา ตอนนี้กลับตำหนิเขากับทัศนคติในการทำงานที่ถูกต้อง

โจวผิงที่ทำอะไรไม่ได้ จึงได้แต่รับประกันกับฝ่ายตรงข้าม

เพิ่งวางสายไป โจวผิงยังไม่ทันได้หายใจ โทรศัพท์ในมือก็ดังขึ้นอีก

เขาได้แต่รับสายทันที และทักทายคนทางนั้นอย่างอ่อนน้อม

ยังไง สายโทรศัพท์มากมายในคืนนี้ ก็ทำให้เขาบ่มเพาะการพูดจาให้เกียรติก่อนจนเป็นนิสัยแล้ว

แต่ครั้งนี้คนทางนั้นเคารพนอบน้อมกว่าโจวผิง เรียกได้ว่าเป็นคนระมัดระวังจนแทบจะขี้กลัวเล็กหน่อย

“ลูก ลูกพี่ ผมเสี่ยวหลัวเองนะ ด้านนอกมีคนมาหาคุณ”

โจวผิงได้ยินเสียงนี้ก็โล่งอกทันที ถือว่าไม่ใช่คนใหญ่คนโตที่ไหน ถามไปว่า：“ใครหาผม？”

เสี่ยวหลัวไม่รู้ว่าอะไรคือต้าเซี่ยหลงเช่ว จึงตอบไปงั้นๆว่า：“บอกว่าเป็นหลิวฮุยแห่งต้าเซี่ยหลงเช่ว”

“อะ……อะไรนะ！”หัวใจของโจวผิงที่เพิ่งจะโล่งอกไปก็เกร็งขึ้นอีกครั้ง ยืนขึ้นแล้วเกินไปด้านนอกทันที

เขารู้ว่าต้าเซี่ยหลงเช่วคืออะไร

แป๊บเดียว เขาก็เห็นหลิวฮุยยืนอยู่ตรงนั้นเงียบๆ รีบเดินเข้าไปด้วยใบหน้าเต็มรอยยิ้ม：“คุณหลิว ท่านมาแล้ว”

“ใช่”หลิวฮุยพูดนิ่งๆ“คุณโจว ปล่อยหลี่ฝางเถอะ”

“เอ่อ……”โจวผิงถอนหายใจ พูดด้วยใบหน้าขมขื่น：“คุณหลิว เรื่องนี้ตอนนี้ผมก็ทำการตัดสินใจเองไม่ได้ คืนนี้ผมได้รับสายมาทั้งคืน ที่จริงแล้ว ……”