อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 216

"ภาพยนตร์จบแล้ว คุณปล่อยฉันได้แล้ว" เฉินฮวนฮวนไอเสียงเบา แล้วหันหน้าไปมา รู้สึกเมื่อยคอมาก

เพราะเธอโดนเฟิงหานชวนอุ้มไว้ เลยไม่กล้าขยับ

"อื้อ" เฟิงหานชวนตอบเสียงนิ่ง แล้วปล่อยเฉินฮวนฮวนลงมา

พอเฉินฮวนฮวนยืนตัวตรงแล้ว จากนั้นจึงยืดเส้นยืดสายที่ไหล่ ค่อยรู้สึกสบายตัวขึ้น

"อาหาน ฉันรบกวนคุณนานขนาดนี้แล้ว คุณไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวฉันรอคุณอาบเสร็จแล้วค่อยอาบ" เฉินฮวนฮวนมองเฟิงหานชวนที่นั่งอยู่บนโซฟา ในใจรู้สึกผิดมาก

คืนนี้ เธอทั้งดึงเขาไปเดินเล่น ทั้งให้เขาดูหนังกินขนมกับเธอ เธอรู้สึกเกรงใจ

"ไม่รบกวน เพลินดี" เฟิงหานชวนลุกขึ้น อดยื่นมือไปจับแก้มเธอไม่ได้ แล้วเอ่ยว่า "ผอมไปเยอะมาก ต้องกินเยอะๆแล้วล่ะ"

"นี่ฉันก็กินเยอะแล้วไม่ใช่เหรอ?" เฉินฮวนฮวนชี้ถังขยะที่มีถุงขนมล้นออกมา

"นี่ไม่นับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมบอกแม่บ้านหลี่ ช่วงนี้ให้เตรียมอาหารที่มีสารอาหารครบถ้วน ไม่มัน แต่ต้องมีสารอาหาร" เฟิงหานชวนพูดไปด้วย แล้วใช้นิ้วโป้งจับติ่งหูเธอ

เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าจักจี้หู ตัวเธอเลยสั่นอย่างไม่รู้ตัว จากนั้นจึงรีบเอามือของเขาออก พร้อมเอ่ยว่า "ขอบใจนะ"

"การขอบคุณของคุณ คือปฏิเสธผม?" เฟิงหานชวนเห็นว่าเธอเอามือตัวเองออก สีหน้าจึงเข้มขรึม

"เปล่า ไม่ใช่ ฉันไม่ได้ปฏิเสธคุณ ฉันแค่รู้สึกจักจี้หู คุณอย่าเอาแต่เล่นหู……" เฉินฮวนฮวนพูดอย่างเขินอาย แล้วหน้าก็แดงทันที

"ครั้งหน้าต้องบอกผมแบบนี้ อย่าใช้การกระทำปฏิเสธผม รู้ไหม?" เฟิงหานชวนยื่นมือไปขยี้หัวเธอ ท่าทางดูอ่อนโยนมาก

"อื้อ" เฉินฮวนฮวนแค่พยักหน้าให้เบาๆ

ในห้อง กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง

หลังจากนั้น เสียงของเฉินฮวนฮวนจึงดังขึ้นอีก "อาหาร คุณรีบไปอาบน้ำเถอะ"

"คุณไปก่อน" เขาพูดอย่างเรียบนิ่ง

"ฉันอาบแล้ว คุณไปก่อน" เฉินฮวนฮวนดันหน้าอกเขา เพราะเฟิงหานชวนอยู่ใกล้เธอเกินไป

"ไหนบอกว่าจะอาบอีกรอบ?" เฟิงหานชวนเลิกคิ้วขึ้น

"โอ๊ย คุณไปก่อนสิ ทำไมทุกครั้งฉันต้องไปก่อนด้วย" เฉินฮวนฮวนรู้สึกทำตัวไม่ถูก

"ในเมื่อเราเอาแต่ผลักไสไปมา งั้นไปพร้อมกัน?" เฟิงหานชวนก้มลงมา เอียงศีรษะเข้าไปใกล้หูเธอ แล้วขยับริมฝีปากเบาๆ

มีลมหายใจอุ่นๆพ่นมาที่คอเธอ จนทำให้เธอตามัว แล้วสมองเผลอคิดอะไรบางอย่าง

ไปพร้อมกันคือ……

หลังจากนั้น เธอยังตั้งสติไม่ได้ ที่ติ่งหูก็โดนเขากัด จนเธอสะดุ้งถอยหลังไปหลายก้าว

สีหน้าเฟิงหานชวนเข้มขรึมทันที

พอรู้สึกว่าตัวเองแสดงปฏิกิริยามากเกินไป เฉินฮวนฮวนจึงรู้สึกผิด แล้วก้าวเดินไปหาเขา ดึงแขนเสื้อเขาไว้แล้วเอ่ยว่า "ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ……"

"ฮวนฮวน เมื่อกี้ผมเพิ่งพูดว่า อย่าใช้การกระทำปฏิเสธผม" เฟิงหานชวนรู้สึกว่า เขากับเฉินฮวนฮวนยังไม่ชินกับฝ่ายตรงข้าม

พูดตรงๆคือ เฉินฮวนฮวนยังไม่ชินกับเขา

ก็แค่การกระทำที่ใกล้ชิดปกติ แต่ในใจเฉินฮวนฮวน กลับปฏิเสธ

ไม่อย่างนั้น ก็คงไม่ถอยหลังไปแบบนั้นหรอก

นี่เลยทำให้อารมณ์เฟิงหานชวนไม่ดี

"ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉัน……" เฉินฮวนฮวนกัดริมฝีปากแน่น ไม่รู้ว่าควรอธิบายยังไง

ตอนนี้เฟิงหานชวนคือสามีเธอ เป็นสามีจริงๆ ทั้งสองคนเป็นสามีภรรยากัน ตอนที่เขาจะทำอะไรใกล้ชิดกับเธอ แต่เธอกลับปฏิเสธ

เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่ชิน ถึงแม้จะเคยใกล้ชิดกับเขามากกว่านี้แล้วก็ตาม

"อาหาน ฉันคิดว่าเวลาที่เราอยู่ด้วยกันอาจจะน้อยเกินไป ในใจฉันเลยปฏิเสธคุณ คุณให้เวลาฉันหน่อยได้ไหม ฉัน……ฉันรู้สึกว่าฉันจะค่อยๆชินเอง” เฉินฮวนฮวนเม้มปาก เงยหน้ามองเฟิงหานชวน ดวงตาคู่นั้นดูน่าสงสารมาก

มองแล้วทำให้คนอื่นอดใจไม่ไหว

"ผมไม่ได้จะโทษคุณ" เฟิงหานชวนจับมือเธอไว้ แล้วเล่นมือเธอ น้ำเสียงดูอ่อนโยนกว่าเดิม

"ฉัน ฉันรู้" เฉินฮวนฮวนฟังออก เฟิงหานชวนไม่ได้โทษเธอ แต่แค่ผิดหวังเล็กน้อย

แต่การกระทำที่กะทันหันของเขา ตัวเองยังไม่ชินเร็วขนาดนั้น

โดยเฉพาะโซนหูที่เซนซิทีฟแบบนั้น

"คุณไปอาบน้ำก่อนเถอะ" เฟิงหานชวนปล่อยมือเธอ แล้วเอ่ยเสียงเบา

เฉินฮวนฮวนก็ไม่อยากดื้อรั้นอีก เพราะเฟิงหานชวนพูดว่า ถ้ายังผลักไสกันอีก ก็อาบพร้อมกัน

"งั้นฉันไปก่อนนะ?" เฉินฮวนฮวนชี้ไปทางห้องอาบน้ำ

"อื้อ ไปเถอะ" เฟิงหานชวนขยี้หัวเธอ พยักหน้าให้