อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 220

"หยางหยาง ฉัน ฉัน..."เฉินฮวนฮวนลังเลและพูดไม่ออก

เมื่อนึกถึงฉากเมื่อคืนนี้ ทำให้ตอนนี้เธอหน้าแดงและหัวใจเต้นรัว เธอส่ายหัวด้วยความเสียใจที่ทำลงไป

เธอไม่น่าเริ่มไปยั่วยุเฟิงหานชวนก่อนเลย ถึงอย่างไรเธอก็อายุน้อยกว่า ส่วนเฟิงหานชวนก็อายุมากกว่า เขาเลยใช้หลายวิธีเพื่อลงโทษเธอ และพวกเขาทั้งสองคนก็ไม่ได้นอนเกือบทั้งคืน

เขามีเล่ห์เหลี่ยมมากเกินไป คืนนั้นเธอสงสัยจริงๆว่าเฟิงหานชวนไม่ใช่ผู้ชายที่บริสุทธิ์ สรุปคำตอบของเฟิงหานชวนคือเขาเป็นคนที่เก่งได้โดยไม่ต้องมีครู

คำว่าเก่งได้โดยไม่ต้องมีครูนั้น เธอคงจะไม่กล้ายั่วโมโหเฟิงหานชวนอีกต่อไป!

อย่างไรเสียเธอก็ถูกบังคับให้ยอมรับในบทเรียน

"เอ้า พูดไม่ออกเหรอ? เหมือนฉันจะเดาถูกนะ พวกเธอทั้งสองคงไม่มีอะไรกันมาครึ่งเดือนแล้ว เมื่อคืนคงทั้งคืน...ฮิฮิฮิ...."หลินอวี่หยางพูดติดตลกในขณะที่หัวเราะไปด้วย

เฉินฮวนฮวนรีบปฏิเสธ: "ไม่ ไม่ หยางหยาง ประจำเดือนของฉันมา เรามีไม่ได้มีอะไรกัน…"

เธอเกาผมของเธอด้วยความหงุดหงิด

เมื่อคืนพวกเขาไม่ได้มีอะไรกันจริงๆ แต่ก็ไม่ได้ดีไปกว่านั้นมากเท่าไหร่นัก

“โอ้~~~ ได้ใกล้ชิดกันใช่ไหมล่ะ? จริงๆตามนาฬิกาชีวิตปกติของคนเรา เราควรตื่นอย่างน้อย 7 หรือ 8 โมงเช้า"นิสัยของหลินอวี่หยางเป็นคนตรงไปตรงมา และเธอไม่อายเลยที่จะพูดหรือทำในสิ่งต่างๆ

เฉินฮวนฮวนพูดไม่ออก เธอถูกหลินอวี่หยางเดาออกได้หมดจริงๆ เธอตอบได้เพียงเบาๆว่า "อืม" เท่านั้น

"จริงเหรอ? บ้าจริง ฉันเดาถูกจริงๆด้วย! วันนี้อยากชวนเธอออกไปหาอะไรทำ พลังงานของเธอจะหมดหรือยัง? หรือต้องการที่จะพักผ่อนอยู่ที่บ้าน? "หลินอวี่หยางรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกตื่นเต้นและพูดต่อว่า: "ฮวนฮวน เธอรู้ไหมว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน?"

"เธออยู่ที่บ้านเหรอ?"เฉินฮวนฮวนถามกลับไปโดยไม่รู้ตัว

"ผิด ฉันกำลังไปบ้านตระกูลเฟิง"หลินอวี่หยางหัวเราะคิกคักและพูดว่า: "เธอไม่รับสาย ฉันเลยถามที่อยู่กับเฟิงเฉินเหยี่ยน และตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ในรถ"

"ฮวนฮวน ถ้าเธอเหนื่อยก็พักผ่อนอยู่ที่บ้านเถอะ ฉันจะได้ให้คนขับรถพาฉันกลับ"หลินอวี่หยางรีบพูดเสริม

"เธอไม่ต้องกลับ หยางหยาง ไหนๆเธอก็มาแล้ว งั้นพวกเราออกไปหาอะไรทำกันไหม? ฉันไม่ได้เหนื่อยสักหน่อย!"ในขณะที่พูดเฉินฮวนฮวนก็ลุกออกจากเตียงและบิดขี้เกียจ

"จริงเหรอ? งั้นสักพักเจอกัน! "หลินอวี่หยางพูดอย่างตื่นเต้นและวางสายทันที

เมื่อมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์สีดำ เฉินฮวนฮวนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ตอนนี้เธอรู้สึกสบายใจ

ในเวลาเพียงครึ่งเดือน เธอกับหลินอวี่หยางกลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันและพูดคุยกันทุกเรื่อง หลินอวี่หยางดูเหมือนจะมีพลังเวทมนตร์พิเศษซึ่งทำให้เธอรู้สึกสบายใจเสมอ

เมื่อวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะข้างๆเตียง เฉินฮวนฮวนก็เหลือบมองลงที่ตัวเองอย่างไม่รู้ตัว และพบว่าแม้แต่แขนของเธอก็ยังคงเต็มไปด้วยรอยแดง

เธอคิดได้ว่าหลินอวี่หยางกำลังจะมาในไม่ช้า เธอจึงรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและรีบเข้าไปในห้องน้ำ เธอรีบเข้าไปยืนอยู่หน้าอ่างล้างหน้าและรีบแปรงฟันล้างหน้าของเธอทันที

ในขณะที่แปรงฟัน เธอส่องกระจกอีกครั้งแล้วเธอก็ตกใจ

เพราะชุดนอนที่เธอใส่เป็นชุดกระโปรงสายเดี่ยว ทำให้เธอเห็นคอ กระดูกไหปลาร้า ไหล่ แขน หลัง ขา...เกือบทั้งตัวถูกปกคลุมไปด้วยรอยประทับ

เมื่อเฉินฮวนฮวนเห็นรอยเหล่านี้ ก็ทำให้เธอนึกถึงตอนที่เฟิงหานชวนทำรอยเหล่านี้ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้จริงๆ ราวกับว่าผิวของเธอถูกจุดไฟ