อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 221

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร คุณนายสาม ฉันแค่กลัวว่าสาวใช้คนอื่นจะรู้ พวกเธอจะอิจฉา ก็เลยไม่ได้พูดออกมา คุณห้ามบอกสาวใช้คนอื่นนะคะว่าคุณชายสามขึ้นเงินเดือนให้ฉัน”

หลิวหลี่ถงทำท่าทางสนิทสนม จับมือเฉินฮวนฮวน แสร้งทำเป็นเห็นแก่ภาพลักษณ์ของเฟิงหานชวน

“อืมอืมโอเค ฉันจะไม่เอาไปพูด ฉันเองก็ไม่คุ้นเคยกับคนอื่น” เฉินฮวนฮวนตอบอย่างเป็นธรรมชาติโดยไม่ลังเล

อันที่จริง นอกจากแม่บ้านหลี่และผู้ดูแลจาง เธอก็ไม่คุ้นเคยกับคนรับใช้คนอื่น แต่หลิวหลี่ถงเคยคุยกับเธอไม่กี่คำ ครั้งที่เข้าใจผิดคิดว่าเสียงของเฉินนานาเป็นเสียงเธอ เธอก็เลยอธิบายจึงทำให้เธอและหลิวหลี่ถงคุ้นเคยกันเล็กน้อย

แต่ก็ไม่ได้คุ้นเคยขนาดนั้น

“ขอบคุณคุณนายสามมากๆนะคะ” หลิวหลี่ถงยืนใกล้เฉินฮวนฮวน ยิ้มจนเห็นฟันเรียงขาว

เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าเหมือนมีลูกบอลสองลูกมาถูที่แขนของเธอ โชคดีที่เธอเป็นผู้หญิง ถ้าเธอเป็นผู้ชาย เธอคงจะมีความสุขไม่น้อย

จะว่าไปแล้ว รูปร่างของหลิวหลี่ถงดีมาก

“ไม่เป็นไร ฉันควรขอบคุณเธอมากกว่า อายุเราน่าจะเท่ากัน เรียกฉันว่าฮวนฮวนก็พอ” เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าเธอเริ่มคุ้นเคยกับหลิวหลี่ถง เธอเองก็ไม่อยากถืออะไรมาก

คุณนายสามอะไรกัน ฟังดูแข็งกระด้างเกินไป อีกอย่างเธอและหลิวหลี่ถงก็เป็นสาวเหมือนกัน ดังนั้นเรียกชื่อแทนน่าจะดีกว่า

“ไม่กล้าหรอกค่ะ ถ้าผู้ดูแลจางได้ยิน ฉันถูกลงโทษแน่ๆ” หลิวหลี่ถงทำหน้าเหมือนกลัว แต่ที่จริงแล้วเธอแอบด่าเฉินฮวนฮวนในใจ

เธอรู้สึกว่าเฉินฮวนฮวนตั้งใจ ถ้าเธอเรียกชื่อเฉินฮวนฮวน เมื่อผู้ดูแลจางหรือแม่บ้านหลี่ได้ยิน ไม่แน่เธออาจจะถูกไล่ออก

มีใครที่ไหนเรียกชื่อของเจ้านาย?

ในใจของเธอ เธอไม่ยอมรับว่าเฉินฮวนฮวนเป็นเจ้านาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะในความเป็นจริงเฉินฮวนฮวนเป็นเจ้านายของเธอ ก็แค่เป็นคนวาสนาดี

“เดี๋ยวฉันจะบอกผู้ดูแลจางเอง เขาไม่ลงโทษหรอก ไม่ต้องห่วง” เฉินฮวนฮวนคิดว่าหลิวหลี่ถงกลัวจริงๆ ดังนั้นเธอจึงปลอบโยน

“ไม่เป็นไรจริงๆ! คุณนายสาม ฉันซาบซึ้งในความตั้งใจของคุณมาก แต่ฉันไม่อยากทำเกินขอบเขต” หลิวหลี่ถงจับมือเฉินฮวนฮวน จับแน่นขึ้น แต่สิ่งที่พูดมาสุภาพมาก

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ ยังไงก็ขอบคุณเธอมากนะ” เฉินฮวนฮวนก็ไม่อยากทำให้คนอื่นลำบากใจเช่นกัน

เมื่อเห็นว่าเฉินฮวนฮวนไม่ได้จะพูดอะไรอีก หลิวหลี่ถงก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย เธอกลอกตาอย่างลับๆ และถามว่า: "คุณนายสาม วันนี้คุณแต่งตัวสวยมาก คุณจะไปไหนเหรอคะ?"

“เพื่อนของฉันจะมาหาฉัน บอกว่าจะพาฉันออกไปเที่ยว” เฉินฮวนฮวนตอบตามความจริง

“แบบนี้นี่เอง แต่ฉันรู้สึกว่า คุณนายสามยังขาดอะไรบางอย่าง” หลิวหลี่ถงปล่อยมือเฉินฮวนฮวน เดินไปยืนอยู่ข้างหน้าเฉินฮวนฮวน และมองดูเธอหัวจรดเท้า

เฉินฮวนฮวนดูงุนงงและถามว่า :“ขาดอะไรเหรอ?”

“ฉันรู้แล้ว คุณนายสามยังไม่ได้แต่งหน้า ฉันมีทักษะการแต่งหน้าที่ดีมาก ให้ฉันแต่งหน้าให้คุณไหม?” หลิวหลี่ถงเสนอแนะ

“แต่งหน้า?” เฉินฮวนฮวนเกาศีรษะและมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง

ดูเหมือนว่าหลินอวี่หยางยังไม่มา เธอไม่ค่อยได้แต่งหน้า แต่จริงๆแล้วเธอก็อยากแต่งหน้าเช่นกัน

“ใช่ค่ะ ตอนนี้ฉันก็เกือบจะทำความสะอาดห้องนั่งเล่นเสร็จแล้ว ถ้างั้นคุณนายสามไปที่ห้องของฉัน ฉันจะแต่งหน้าอ่อนๆให้คุณ” หลิวหลี่ถงจับแขนของเฉินฮวนฮวนอย่างคุ้นเคย

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เฉินฮวนฮวนก็เดินตามหลิวหลี่ถงไปที่ห้องสาวใช้