อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 240

"ไม่เจ็บ ไม่เจ็บ ฉันไม่เป็นไร" เฉินฮวนฮวนเอามือของเฟิงหานชวนออก แล้วส่ายหน้าปฏิเสธ

"ทำไมอยู่ๆถึงทำตัวซุ่มซ่ามล่ะ ไม่พอใจกับการตกแต่งข้างในเหรอ?"

เพราะทั้งสองเดินมาถึงหน้าห้องรับแขกแล้ว เฟิงหานชวนเปิดไฟสว่าง จึงเห็นการตกแต่งในห้องรับแขกอย่างครบถ้วน

"เปล่า ตกแต่งสวยมาก ฉันแค่อยากถามคุณว่า……" เฉินฮวนฮวนเกาหัว ไม่รู้ว่าควรถามยังไง

"หื้อ? อยากถามอะไรผม?" เฟิงหานชวนสงสัย รีบเอ่ยถามทันที

"เมื่อกี้คุณพูดว่า เพราะสนิทกับพวกเขา ก็เลยไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น ไม่ใช่ว่าไม่ดีกับพวกเขา……งั้นคุณดีกับฉันขนาดนี้ เพราะว่าเรา……ไม่สนิทกันเหรอ?" แววตาเฉินฮวนฮวนไร้เดียงสา เม้มริมฝีปาก แล้วเอ่ยถาม

สีหน้าเฟิงหานชวนเข้มขรึมทันที แล้วมุมปากก็กระตุกด้วย

ความคิดของภรรยาแปลกๆทำยังไงดี? ขอความช่วยเหลือ ด่วน!

เห็นสีหน้าเฟิงหานชวนเปลี่ยนไป เฉินฮวนฮวนก็รู้สึกว่าเธอถามคำถามโง่ๆ เพราะตอนนี้สมองเธอตีกันวุ่นไปหมด ไม่รู้เลยว่าควรคิดยังไง

หรือเป็นเพราะว่าคืนนี้เจอหลิวตงรุ่ย ตอนนี้เธอเลยเกร็งมาก ลนลานมาก แล้วยังคิดมากอีก ชอบพูดอะไรที่ไม่เป็นเรื่อง พูดเรื่องบ้าบอคอแตก

"ขอโทษนะอาหาน ฉัน……ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉันถึงถามแบบนี้ ฉัน……เหมือนว่าฉัน……" เฉินฮวนฮวนจับศีรษะไว้ แล้วเอาแต่ส่ายหน้า

เฟิงหานชวนรู้สึกเป็นห่วงทันที เขาดึงเฉินฮวนฮวนเข้ามากอด แล้วใช้มือตบหลังเธอเบาๆ พร้อมพูดอย่างอ่อนโยนว่า "ไม่ต้องพูดแล้ว ไม่เป็นไร ผมไม่โทษคุณ ผมรู้ว่าวันนี้อารมณ์คุณไม่ดี เรื่องมันผ่านไปแล้ว อีกหน่อยจะไม่มีใครรู้เรื่องนี้อีก ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง"

เขาปลอบใจผู้หญิงในอ้อมกอด เขารู้ว่าที่เฉินฮวนฮวนหวาดระแวงขนาดนี้ เพราะอารมณ์ไม่คงที่ เขาไม่โกรธเธอเพราะเรื่องแบบนี้หรอก

เพราะว่า เขาเป็นคนทำให้เธอเป็นแบบนี้เอง ถ้าคืนนั้นเขาไม่ดึงเธอไว้ เรื่องทุกอย่างก็อาจจะไม่เหมือนเดิม เฉินฮวนฮวนอาจจะได้คุยกับคุณยาย เธออาจจะไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องเสียใจ เธออาจจะ……

ไม่ว่ายังไง ในใจเขารู้สึกผิด เป็นห่วงมาก

ยังดีที่สวรรค์พาเฉินฮวนฮวนมาข้างตัวเขา ชีวิตหลังจากนี้ เขาจะดีกับเธอ ให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเธอ

"อาหาน คุณไม่โกรธก็ดีแล้ว ฉันอยากนอนแล้ว เดี๋ยวนอนทุกอย่างก็จะดีขึ้น เดี๋ยวนอนอาจจะลืมเรื่องคืนนี้ก็ได้" เฉินฮวนฮวนรู้สึกหนักหนังตา รู้สึกเหนื่อยล้ามาก

"ได้ เดี๋ยวผมพาคุณไปที่ห้องนอน" เฟิงหานชวนปล่อยเธอ จากนั้นก็ก้มลงไป แล้วอุ้มเฉินฮวนฮวนขึ้น

อยู่ๆตัวเฉินฮวนฮวนก็ลอย เธอจึงตกใจ แล้วเผลอกรีดร้องออกมา

"เด็กดี ซบที่อกผม ผมจะอุ้มคุณขึ้นไป" เธอในอ้อมกอดเบามาก เหมือนน้ำหนักลดลง นี่เลยทำให้เขาเป็นห่วงมาก

เฉินฮวนฮวนไม่ได้ดิ้น แต่เม้มปากอย่างเขินอาย เพราะตัวลอยเลยกลัว มือทั้งสองข้างของเธอจึงคล้องคอเขาไว้

เฟิงหานชวนอุ้มเธอแน่นกว่าเดิม แล้วเดินไปทางบันได พอขึ้นไปถึงชั้นสองแล้ว เฉินฮวนฮวนเห็นว่าเขาไม่หยุดเดิน แต่เดินขึ้นไปต่อที่ชั้นสาม

พอเลี้ยวมาแล้ว เฉินฮวนฮวนจึงตกใจกับสิ่งที่เห็น ห้องนอนหลักใหญ่มาก แล้วข้างนอกยังมีระเบียงกว้างๆอีก สามารถมองวิวตอนกลางคืนได้

ที่สำคัญคือ ห้องอาบน้ำในห้องไม่มีประตู มีแค่ช่องว่างเท่าประตู ที่คนสามารถเดินเข้าออกได้

เฉินฮวนฮวนไม่รู้ว่ายังไม่ทันประกอบประตู หรือว่าไม่มีประตูจริงๆ เธอจึงรู้สึกอึ้ง

เฟิงหานชวนปล่อยเธอลง สิ่งแรกที่เธอทำคือวิ่งเข้าห้องอาบน้ำ ห้องอาบน้ำก็กว้างมาก มีโซนอาบน้ำ อ่างอาบน้ำ อ่างล้างหน้าสองอัน เกือบจะใหญ่กว่าห้องนอนอีก

แล้วอีกอย่าง ตกแต่งด้วยสไตล์โมเดิร์น สีดำขาวเทาเป็นหลัก แล้วยังให้ความรู้สึกหรูหราอีก

เธอมองไปรอบๆ แล้วเดินออกจากห้องอาบน้ำ ชี้ไปที่ตำแหน่งประตู แล้วเอ่ยถามว่า "อาหาน ทำไมที่นี่ไม่มีประตูล่ะ? หรือว่ายังไม่ได้ประกอบ?"

"เปล่า ดีไซน์ของบ้านนี้เป็นแบบนี้แหละ ห้องอาบน้ำห้องนอนหลักไม่มีประตู" เฟิงหานชวนจงใจเลือกบ้านหลังนี้ แบบนี้เขาก็จะไม่ต้องถีบประตูอีก

"ไม่……ไม่มีประตู?" ถึงเฉินฮวนฮวนจะเดาได้แล้ว แต่ก็ยังตกใจอยู่ดี

ถ้าไม่มีประตู ขอแค่เดินไปที่ประตู ก็จะเห็นทุกอย่างในนั้นแล้ว

"ฮวนฮวน การที่ไม่มีประตู สำหรับเรามันสะดวกกว่า" เฟิงหานชวนเดินไปหาเธอ เลิกคิ้วแล้วยิ้มเอ่ย "วันนี้ผมให้คนไปดูประตูที่คฤหาสน์แล้ว เพราะวัสดุต้องสั่งทำโดยเฉพาะ อีกสองสามวันค่อยซ่อมได้"

"คือ……" เฉินฮวนฮวนเกาหัว

เธอเกือบจะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว เมื่อคืน เธอกรี๊ดในห้องอาบน้ำเพราะประจำเดือนมา เฟิงหานชวนไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไร ก็เลยถีบประตูเข้ามา

"ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะกรี๊ด ลำบากคุณเลย" เฉินฮวนฮวนรู้สึกผิด

"บอกว่าลำบากผม?" สีหน้าเฟิงหานชวนเข้มขรึม พูดอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ "ฮวนฮวน ต้องให้ผมเน้นย้ำความสัมพันธ์ของเราตอนนี้เหรอ?"

"ไม่ ไม่ต้องเน้นย้ำ เราเป็นสามีภรรยากัน" เฉินฮวนฮวนพูดอย่างเขินอาย

"อื้อ เราเป็นสามีภรรยา" เฟิงหานชวนยื่นมือไปขยี้หัวเธอ แล้วพูดอย่างเรียบนิ่งว่า "เพราะฉะนั้น อีกหน่อยไม่ต้องเกรงใจกับผมอีก"

"ฉันไม่ได้เกรงใจ ฉันแค่……" เฉินฮวนฮวนเม้มปาก ไม่รู้ว่าควรพูดยังไงดี

"น้ำเสียงเมื่อกี้ นั่นแหละเกรงใจ" เฟิงหานชวนใช้นิ้วชี้ยกคางเธอขึ้น ให้เธอสบตากับตัวเอง แล้วพูดทีละคำอย่างจริงจังว่า "ฮวนฮวน คุณต้องเชื่อใจผม พึ่งพาผม แบบนี้เราถึงจะเป็นสามีภรรยาที่มีความสุข"

ฟังน้ำเสียงที่จริงจังของเขา เฉินฮวนฮวนแค่รู้สึกสมองว่างเปล่า แล้วเอาแต่จ้องสบตากับเขา พร้อมพยักหน้าให้ "อื้อ……อื้ออื้อ……"

เห็นเธอตอบตกลงอย่างใสซื่อ เฟิงหานชวนจึงรู้สึกว่าเธอน่ารักกว่าเดิม จึงก้มลงไป แล้วปิดริมฝีปากของเธอ

ถ้าไม่ใช่เพราะประจำเดือนเธอมา เขาคงควบคุมตัวเองไม่ได้

อีกอย่าง ทำไมสวรรค์ถึงไม่ยุติธรรมขนาดนี้ เฉินฮวนฮวนเพิ่งฝึกกลับมา ก็มาประจำเดือนเลย ไม่ให้ของหวานอะไรเขาเลย

ถึงแม้เมื่อคืนได้ลงโทษเฉินฮวนฮวนไปแล้ว แต่คนที่ลำบากคือตัวเอง เพราะไม่ว่าจะลงโทษเธอยังไง เขาก็ทำอะไรมากกว่านั้นกับเธอไม่ได้

เฟิงหานชวนรู้สึกว่าตัวเองเศร้ามาก ฝึกฝนอดทนกับความลำบาก คงแบบนี้แหละมั้ง

โดยเฉพาะตอนนี้ เธออยู่ในอ้อมกอด นอกจากจูบกับอุ้ม ทำอะไรอย่างอื่นไม่ได้เลย

เพื่อควบคุมตัวเอง เฟิงหานชวนจึงรีบปล่อยเฉินฮวนฮวน แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อสงบสติอารมณ์ เขาเลยหันเดินไปทางระเบียง

เขาเปิดประตูระเบียงเดินออกไป ระเบียงกว้างมาก เฟิงหานชวนหันหลังให้ห้องนอน แล้ววางมือลงที่ราวระเบียง ให้ลมพัดมาตีหน้าตัวเอง

แต่ว่า พอเฉินฮวนฮวนเห็นแบบนี้ จึงไม่รู้จะทำตัวยังไง

เมื่อคืนเฟิงหานชวนกระตือรือร้นมาก ตอนที่จูบเธอ จูบได้นานมาก ปกติเธอจะเป็นคนผลักเขาออก แล้วเขาไม่อยากปล่อยมือ

แต่ตอนนี้ เฟิงหานชวนแค่จูบเธอปกติ แล้วปล่อยตัวเธอ จากนั้นก็เดินไปที่ระเบียงคนเดียว เหมือนเอาแต่สูดหายใจเข้าลึกๆด้วย เหมือนกำลังอดทนอะไรบางอย่าง

เพราะว่า……หลิวตงรุ่ยเหรอ?

เพราะเฟิงหานชวนคิดว่าเธอสกปรก เลยไม่อยากแตะต้องเธอ?

แต่ว่า เรื่องของหลินตงรุ่ย เฟิงหานชวนรู้ตั้งนานแล้ว เขาบอกว่าเขาไม่คิดอะไร แต่ทำไมวันนี้เขาถึงทำตัวผิดปกติล่ะ?

เฉินฮวนฮวนไม่อยากคิดแบบนี้ แต่สมองเธอวุ่นวายไปหมด คืนนี้เอาแต่คิดมาก ถึงจะมีอะไรที่ผิดปกติเล็กๆน้อยๆ เธอก็จะคิดไปไกล

เธออยากพุ่งไปถามเฟิงหานชวนที่ระเบียง แต่สุดท้าย เธอแค่นั่งเงียบๆอยู่ที่เตียง ไม่พูดอะไรสักคำเลย

พอรับลมข้างนอกไปสักพัก เฟิงหานชวนค่อยหันกลับมา กลับเห็นว่าเฉินฮวนฮวนกำลังนั่งเหม่ออยู่บนเตียง

"เหนื่อยเหรอ?" เขายืนอยู่หน้าเธอ แล้วขยี้หัวเธอเบาๆ

"งั้นฉันไปอาบน้ำนะ อาบเสร็จฉันอยากนอนเลย" เฉินฮวนฮวนลุกขึ้น แต่กลับไม่ได้เงยหน้ามองเขา แค่ก้มหน้าพูดเสียงเบาเหมือนเดิม

เฟิงหานชวนไม่ได้คิดอะไรมาก แค่คิดว่าอารมณ์เธอไม่ดี เพราะเฉินฮวนฮวนเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา เจอเรื่องแบบนั้น แล้วเจอ"ฆาตกร"ที่ว่าอีก คงใจเย็นไม่ได้

เขาไม่ได้พูดอะไรอีก แต่จับมือเธอไว้อย่างอ่อนโยน แล้วพาเธอไปที่ตู้เสื้อผ้า พร้อมพูดว่า "ในนี้มีชุดนอนชุดใหม่ คุณเลือกใส่ได้ตามสบาย"

พูดจบ เพื่อให้เวลาส่วนตัวกับเฉินฮวนฮวน เฟิงหานชวนจึงเดินออกไป แล้วกลับไปที่ระเบียงเหมือนเดิม

เฉินฮวนฮวนเปิดตู้เสื้อผ้าสีใสออก ในนั้นมีชุดนอนแขวนเรียงกัน หลากหลายสี ทั้งสั้นทั้งยาว ทั้งเซ็กซี่ทั้งปกปิด มีทุกเนื้อผ้าเลย

สุดท้ายเธอจึงเลือกชุดนอนสีฟ้า แขนสั้นขายาว เนื้อผ้าทั้งปกปิดทั้งใส่สบาย

หลังจากนั้น เฉินฮวนฮวนก็ก้มลงไป เปิดลิ้นชักข้างล่าง ในนั้นมีชุดชั้นในต่างๆ ยังมีผ้าอนามัยอีก

เธอจึงอึ้งไปหลายวินาที

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เฟิงหานชวนเป็นคนละเอียดจริงๆ ไม่ว่าด้านไหน ก็เตรียมพร้อมทุกอย่าง

เธอรู้สึกขอบคุณมาก รู้สึกซึ้งใจด้วย

สุดท้าย พอหยิบเสื้อผ้าของใช้เสร็จแล้ว เธอจึงเดินไปทางห้องอาบน้ำ แต่พอยืนอยู่หน้าประตูห้องอาบน้ำ เธอเลยหันมองไปทางระเบียงอีกครั้ง

เธอเห็น เฟิงหานชวนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง เพราะเขาหันข้าง เธอจึงเห็นควันบุหรี่ล้อมรอบอยู่ตรงหน้าเขา แล้วอีกอย่าง ระหว่างคิ้วของเขาแฝงไปด้วยความเศร้า

เฉินฮวนฮวนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้ววางของในมือลงที่ผ้าห่ม รวบรวมความกล้าเดินไปที่ระเบียง

พอได้ยินเสียงเปิดประตู เฟิงหานชวนจึงหันกลับไป จึงเห็นว่าเธอเดินมาหาเขา

"ทำไมอยู่ๆถึงสูบบุหรี่ล่ะ?" เธอห่างจากเขาหนึ่งเมตร แล้วถามเสียงเบา