อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 48

ชั่วขณะหนึ่งเฉินฮวนฮวนไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับผู้ชายตรงหน้าของเธออย่างไรดี

เฟิงหานชวนมองไปที่เฉินฮวนฮวนที่ไม่ได้แสดงความขอบคุณเขาแต่อย่างใด ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกว่ามีไฟลุกโชนอยู่ในหัวใจของเขามากขึ้นเรื่อยๆ เขามองเธออย่างเย็นชา แล้วหันลงไปข้างล่างทันที

ผู้หญิงคนนี้ดูมีความสุขมากตอนที่ขอบคุณอาเหยี่ยน แต่ดูตอนนี้สิ...

"เหอะ!"เฟิงหานชวนหัวเราะเยาะตัวเอง

เมื่อเห็นเฟิงหานชวนลงไปข้างล่าง เฉินฮวนฮวนก็กัดริมฝีปากของเธอแน่น มือที่ไม่รู้ว่าจะเอาไปวางไว้ตรงไหน ในใจของเธอมีเพียงแค่ความรู้สึกสับสน

เห็นได้ชัดว่าเธอควรจะขอบคุณเฟิงหานชวน แต่เธอกลับพูดไม่ออก

ทำไมเฟิงหานชวนถึงดูแลเธอทั้งคืน หรือว่าจะเขาชอบเธอจจริงๆ?

แล้วแฟนเก่าของเขาล่ะ จะทำอย่างไร?

ถึงขั้นฆ่าตัวตายด้วยการกรีดข้อมือ มันคงต้องหนักมาก!

เฟิงหานชวนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว แต่เฉินฮวนฮวนยังคงยืนอยู่ที่ด้านบนสุดของขั้นบันไดบนชั้นสองและขมวดคิ้ว

ลักษณะท่าทางของเธออยู่ในสายตาของเฟิงหานชวนทั้งหมด

ผู้หญิงคนนี้ที่รู้ว่าอาเหยี่ยนไม่ได้เป็นคนที่ดูแลเธอเลยผิดหวังมากใช่ไหม?

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ความโกรธในหัวใจของเฟิงหานชวนก็แผดเผามากขึ้นเรื่อยๆ เขาเริ่มเสียใจว่าทำไมเขาต้องมาดูแลหมาป่าขาวเจ้าเล่ห์ตัวนี้ด้วย!

เขาบ้าไปแล้วจริงๆ!

……

เฉินฮวนฮวนสับสนอยู่พักหนึ่ง

เมื่อเธอลงมาข้างล่างก็เห็นเฟิงหานชวนลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารแล้วเดินไปที่ประตูห้องนั่งเล่น

"อาสาม กินข้าวเช้าเสร็จแล้วเหรอ?"เฉินฮวนฮวนเรียกเพื่อหยุดเขา

เฟิงหานชวนเพียงแค่ชำเลืองมองเธออย่างเย็นชาโดยไม่ตอบอะไร เขาเพียงแค่เดินไปเปลี่ยนรองเท้าที่ประตู

เมื่อเห็นการกระทำของเฟิงหานชวน เฉินฮวนฮวนก็ไม่ได้เดินตรงไปที่ห้องรับประทานอาหารทันที แต่กลับเดินตรงไปที่เฟิงหานชวนที่กำลังเปลี่ยนรองเท้าอยู่ที่หน้าตู้รองเท้าแทน

เฟิงหานชวนเปลี่ยนรองเท้าเสร็จแล้วก็เดินออกไปด้านนอก เฉินฮวนฮวนยังไม่ทันที่จะเปลี่ยนรองเท้า เธอก็รีบเดินตามเฟิงหานชวนออกไปไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงโรงรถ

"เฉินฮวนฮวน เธอไม่มีสิทธิ์นั่งบนรถของฉัน"เฟิงหานชวนหันกลับมาและตะคอกใส่ผู้หญิงที่วิ่งตามเขามา

เฉินฮวนฮวนตกใจกับเสียงตะคอกของเขาทันที เมื่อได้สติเฟิงหานชวนก็เข้าไปนั่งที่เบาะคนขับเรียบร้อยแล้ว

เธอทุบไปที่ประตูรถทันทีและพูดอย่างกังวลว่า: "อาสาม ฉันต้องคุยกับคุณ"

เฟิงหานชวนขมวดคิ้วและสตาร์ทรถโดยไม่สนใจ

เมื่อเห็นท่าทางของเฟิงหานชวนที่หลีกเลี่ยงเธอ เหมือนว่าเขากำลังจะขับรถออกไปเฉินฮวนฮวนทำอะไรไม่ถูกจึงเปิดประตูเบาะหลังและเข้าไปนั่งทันที

เมื่อเห็นการกระทำของหญิงสาว สีหน้าของเฟิงหานชวนก็เปลี่ยนไป

"อาสาม ขอเวลาให้ฉันแปปหนึ่งได้ไหม? ขอคุยกับคุณสักหน่อยแล้วค่อยส่งฉันลงที่ป้ายรถเมล์ก็ได้ ฉันแค่อยากจะคุยกับคุณสักสองสามประโยค "เฉินฮวนฮวนยื่นศีรษะไปข้างหน้าโดยเอนตัวไปที่หูของเฟิงหานชวน น้ำเสียงของเธอดูกังวลมาก

เฟิงหานชวนรู้สึกได้ถึงลมอุ่นๆตรงคอของเขา เขาขมวดคิ้วและถามด้วยเสียงต่ำว่า: "คุณต้องการคุยอะไร?"

"ฉัน......ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณอาสามที่ดูแลฉันทั้งคืน ก่อนหน้านี้ฉันเข้าใจผิดว่าอาเหยี่ยนเป็นคนดูแลฉัน ขอโทษจริงๆ! คุณให้ยืมเงิน แถมยังช่วยฉัน และมาตอนนี้ก็ยังจะมาดูแลฉันอีกด้วย ฉันรู้สึกขอบคุณจริงๆ "

เฉินฮวนฮวนจ้องไปที่ใบหน้าด้านข้างของเฟิงหานชวนอย่างจริงใจและพูดทุกอย่างที่เธอรู้สึกขอบคุณเขา

เมื่อเฟิงหานชวนได้ยินสิ่งนี้ ความโกรธที่มีก็หายไปอย่างรวดเร็ว

"ต้องการพูดแค่นี้น่ะเหรอ?"

แต่หลังจากถามออกไปเฟิงหานชวนก็รู้สึกเสียใจ นี่เขากำลังคาดหวังอะไรอยู่?