โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 189

“ใช่สิ!” เจดยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม “ฉันอยากให้นางซาบริน่ามันตาย ๆ ไปซะ! ถ้ามันตาย เซลีนก็จะมีความสุข! ฉันคาดไม่ถึงเลยว่าจู่ ๆ เซบาสเตียนยกเลิกงานแต่งงานในวินาทีสุดท้ายแบบนี้!”

ลินคอล์นมองเจดด้วยสีหน้ามืดมน “ฉันไม่เคยคิดเลยว่าคุณจะเหี้ยมโหดได้ขนาดนี้!”

เจดพูดไม่ออก

ฉับพลัน ลินคอล์นก็มีรอยยิ้มที่ผ่อนคลายบนใบหน้าของเขา “ช่างมันเถอะ ถ้ามันตายก็คือตาย มันน่าจะตายไปตั้งนานแล้ว มันควรจะตายตั้งแต่อยู่ในคุกด้วยซ้ำ หรือไม่มันควรจะตายตอนที่ถูกลักพาตัวไป เคนตันน่าจะฆ่ามันไปเสีย แต่มันก็ยังอยู่รอดมาได้ตั้งเดือนหนึ่ง”

เจดมองดูลินคอล์นด้วยความหวัง “การตายของซาบริน่าเป็นก้าวแรก แต่เราจะออกจากสถานการณ์ตอนนี้ได้ยังไงกัน?”

“เราจะไม่หนีไปไหนทั้งนั้น!” ลินคอล์นพูด “ตราบใดที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุฆ่าเด็กในท้องของเซลีนได้ เราก็สามารถโบ้ยความผิดไปให้บอดี้การ์ดหรือคนรับใช้ก็ได้ ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าเซบาสเตียนจะพยายามจับเราไว้ เราก็ไม่เป็นอะไร และอีกอย่างนะ เซลีน ลูกยังคงเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขานะ”

เจดจับไหล่สามีด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง “ที่รัก คุณฉลาดมาก”

“พ่อ!” เซลีนร้องออกมาด้วยความโล่งอกพลางมองลินคอล์นอย่างน่าสงสาร

หลังจากถูกกักขังเป็นเวลาสามวัน ครอบครัวลินน์ตระหนักว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่อุบัติเหตุดังกล่าวจะเกิดขึ้น

คนรับใช้ที่เซบาสเตียนจ้างมาล้วนได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีอย่างไม่น่าเชื่อ พวกเขาทำงานหนักและระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง พวกเขาไม่เคยเข้าใกล้ครอบครัวลินน์เลย

ครอบครัวลินน์ทั้งหมดอาศัยอยู่ในกรงขังแห่งนี้และเริ่มหมดหวังไปเรื่อย ๆ

อีกทางหนึ่ง เซบาสเตียนเองก็เริ่มหมดหวังเช่นกัน สามวันผ่านไป คิงส์ตันได้นำคนบางส่วนไปตระเวนทั่วทั้งเมือง แต่พวกเขาก็ไม่พบร่องรอยของซาบริน่าเลย พวกเขาถามมาร์คัส แต่มาร์คัสแค่ปิดปากและแสร้งทำเป็นไม่รู้ เขาแค่บอกว่าเห็นใครบางคนพยายามขับรถบรรทุกพุ่งชนซาบริน่าก็เท่านั้น

เซบาสเตียนมอบหมายให้คิงส์ตันตรวจดูกล้องวงจรปิดเพื่อดูว่าใครเป็นคนที่ต้องการฆ่าซาบริน่า หลังจากดูในคลิปแล้ว พวกเขาก็รู้ว่าเป็นรถบรรทุกที่ไม่มีเลขทะเบียน

ไร้ร่องรอยที่จะติดตามตัวซาบริน่าไปได้ และเซย์น นายน้อยของตระกูลสมิธก็หายตัวไปด้วยเช่นกัน

หลังจากสามวันผ่านไป ซาบริน่ากับเซย์นได้เดินทางไปตามเส้นทางที่เซย์นได้กำหนดไว้ล่วงหน้า และมาถึงเมืองเล็ก ๆ ที่ห่างไกลทางตอนใต้ เซย์นขับรถด้วยมือที่บาดเจ็บเป็นเวลากว่าสองวันติดต่อกัน ไม่ได้ทำแผลหรือนอนเลยด้วยซ้ำ เมื่อทั้งสองมาถึงเมืองนี้ เซย์นก็ทรุดตัวลงบนพวงมาลัยทันที

เขามีไข้สูงและหมดสติ

“เซย์น!” ซาบริน่าร้องออกมา