โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 108

ขณะที่พวกเขาออกจากโรงพยาบาล เซบาสเตียนก็เดินตรงไปที่รถ ระยะการก้าวเท้าของเขาเป็นไปตามความยาวขาของเขา เขาเดินตามซาบริน่าทันเพียงก้าวเท้าไม่กี่ก้าว ทว่าตอนที่เดินตรงไปขึ้นรถ เขาไม่แม้แต่มองเธอด้วยซ้ำ

เซบาสเตียนเป็นคนมีเหตุผลเป็นอย่างมาก

เขาเชื่อเฉพาะสิ่งที่เห็นและได้ยินเท่านั้น

เห็นได้ชัดว่าซาบริน่าผลักเซลีนหลังจากที่ส่งเสียงโวยวายใส่เธอ เขาได้ยินเธอพูดจากปากของเธอเองว่าเธออยากจะฆ่าครอบครัวลินน์

ซาบริน่าไม่ได้มองเซบาสเตียนเลยเช่นกัน เมื่อเดินผ่านรถของเขา เธอไม่แม้แต่จะหันไปมอง

คิงส์ตันยืนรออยู่ที่รถ เขารู้สึกไม่มั่นใจตอนที่เห็นซาบริน่า

ริมฝีปากของเขากระตุก เขาเกือบจะเรียกให้ซาบริน่าขึ้นมาบนรถตามปกตินิสัย

เขาเกือบจะตะโกนเรียก "นายหญิงฟอร์ด" แต่เมื่อเขาเห็นเซบาสเตียนเข้ามาในรถด้วยท่าทางเคร่งขรึม คิงส์ตันก็ต้องยั้งปากตัวเองเอาไว้

แท้จริงแล้ว คิงส์ตันมีความปราถนาที่ตรงกับเกรซ เขาอยากให้ซาบริน่าเป็นภรรยาของเซบาสเตียนเช่นกัน ถึงกระนั้น เขาก็ยังคงเป็นผู้ช่วยและบอดี้การ์ดของนายน้อย ไม่ว่าเขาจะชอบซาบริน่ามากแค่ไหน เขาก็ยังคงภักดีต่อเซบาสเตียนคนเดียว

เมื่อซาบริน่าหายไปในระยะไกล คิงส์ตันสตาร์ทรถด้วยความเศร้าใจ พวกเขาขับรถออกจากโรงพยาบาล

เมื่อรู้ว่าเซบาสเตียนกำลังอยู่ในอารมณ์มืดหม่น คิงส์ตันเหลียวกลับมามองเขาหลายครั้ง ขณะที่พวกเขาอยู่บนถนน แต่ตัวเขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดอะไรบางอย่าง

“ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดมาสิ!” เซบาสเตียนพูดอย่างเย็นชา

“นายน้อย อาการแม่ของคุณแย่ลง ในอนาคตคุณอาจไม่มีครอบครัวที่ไว้ใจได้อีกต่อไปแล้ว ผมแค่รู้สึกว่ามันเกินกว่าที่จะ…” คิงส์ตันพูดช้า ๆ “คุณสก๊อตต์ เธอค่อนข้างใจดี เธอผลักคุณลินน์ก็จริง แต่…”

เซบาสเตียนหยุดเขาก่อนที่เขาจะพูดจบ “อย่าปล่อยให้ความดีเล็ก ๆ น้อย ๆ มาบดบังสายตาและการตัดสินของนายสิ!”