โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 138

เมื่อก้าวออกจากห้องแล้ว ซาบริน่าก็เดินเข้าไปในลิฟต์ที่ซึ่งเธอทรุดตัวลงขณะที่ลิฟท์เคลื่อนตัวลงมา

น้ำตาไหลอาบใบหน้าของเธอไม่หยุด

ไนเจลเป็นเศษเสี้ยวของความอบอุ่นเดียวที่เหลืออยู่ในชีวิตของเธอ แม้แต่ในจินตนาการที่โลดโผนที่สุดของเธอ ซาบรินาก็ไม่เคยคิดเลยว่าไนเจลจะทำกับเธอเช่นนั้น เมื่อเธอเดินผ่านถังขยะ ซาบริน่าก็ขว้างเข็มฉีดยาเลือดไก่ที่เธอถืออยู่ไปโดยไม่หยุดคิด ด้วยท่าทางที่หดหู่เช่นเดียวกันกับสีหน้าของเธอ

ทันทีที่เธอออกจากคลับ เธอรู้สึกคลื่นไส้เป็นอย่างมากและอาเจียนออกมาที่พุ่มดอกไม้ที่ซ่อนอยู่ในมุมที่ห่างไกล

ขณะที่เธอทำความสะอาดตัวเองอย่างไม่ตั้งใจ เธอได้ยินคนพูดคุยกัน

ซาบริน่ามองไปยังทิศทางของบุคคลที่เธอได้ยินเสียง และพบชายชุดดำในเงามืด เขากำลังโทรศัพท์หาใครบางคนอยู่ “ผู้อำนวยการฮอร์สท์ คุณแน่ใจรึว่าเจ้าหนุ่มคอนเนอร์อยู่ในห้องชั้นบนสุดน่ะ?”

ซาบริน่าไม่เข้าใจสิ่งที่อีกฝั่งของสายกำลังพูด แต่ได้ยินชายชุดดำพูดว่า “ผมเปิดประตูได้ภายในไม่กี่วินาที ไม่ต้องกังวล ผมจัดการให้แน่ใจว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี อย่าลืมโอนเงินสิบล้านเข้าบัญชีของผมด้วย”

ซาบริน่าตกใจกับสิ่งที่เธอเพิ่งได้ยิน

ชายคนนั้นจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบหลังจากวางสาย เมื่อซาบริน่าเห็นเขาจัดเสื้อผ้าและตรวจสอบอุปกรณ์ของเขา เธอก็ใช้โอกาสนั้นหันหลังและวิ่งกลับเข้าไปในคลับ เธอขึ้นลิฟต์กลับขึ้นไปที่ชั้นบนสุด

เมื่อเธอไปถึงห้องที่ไนเจลอยู่ ซาบริน่าก็ทุบประตูอย่างถี่รัว “เปิดประตู เปิดประตู นายน้อยไนเจล เปิดประตู!”

ในขณะเดียวกัน ผู้ชายยี่สิบถึงสามสิบคนและหญิงสาวสามคนในห้องที่เพิ่งสงบสติอารมณ์ได้ หลังจากเห็นเหตุการณ์ที่น่าตกใจก่อนหน้านี้ ชายคนหนึ่งในห้องนั้นพยายามเยาะเย้ยไนเจล “นายน้อยไนเจล ก่อนหน้านี้นายกลัวมาก เลือดแบบนั้นจะหาง่ายได้ยังไง?”

“สติไม่ดีล่ะสิไม่ว่า”

“เป็นไปไม่ได้ เธออยู่ที่นั่นมาสองปีแล้วนะ ถ้าเธอมีอาการป่วยแบบนั้นจริง ๆ ก็มีแต่จะโดนกักตัวเท่านั้น!”

ไนเจลลูบคางของเขา “นั่นก็ เราโดนสาวบ้านนอกหลอกแล้วล่ะ!”

ทันทีที่เขาพูด พวกเขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู

เมื่อไนเจลรู้ว่าคือซาบริน่า ริมฝีปากของเขาเริ่มยิ้มอย่างชั่วร้าย “นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผู้หญิงใช้กลยุทธ์นี้ ก่อนหน้านี้เธอเป็นคนที่อยากจะไป และตอนนี้เธอกลับมาด้วยตัวของเธอเอง! อย่าโทษว่าฉันร้ายในเมื่อเธอเป็นคนที่ตัดสินใจกลับมาเองot!”

เซย์นขมวดคิ้ว “ไนเจล!”