โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 168

ก่อนที่เธอจะเผชิญหน้าหญิงสาวที่ตั้งครรภ์เช่นเดียวกับเธอ ซาบริน่าจ้องเซลีนอย่างไม่เชื่อ “เซลีน! เธอไม่เหนื่อยเลยเหรอ? เธอไม่กังวลว่าจะเสียลูกในท้องไปเลยเหรอ? เมื่อเช้านี้เธอยังบอกว่าปวดท้องตอนที่อยู่บ้านตระกูลฟอร์ด เธอสบายดีแล้วเหรอ?”

ในขณะนั้น เซลีนกำลังอารมณ์ดี

มากเสียจนไม่มีอะไรที่ซาบริน่าพูดจะทำให้เธอไม่พอใจหรือโกรธเคืองได้

เช้าตรู่ของวันนั้นเอง ที่บ้านตระกูลฟอร์ด เธอเฝ้าดูซาบริน่าทำลายโทรศัพท์ด้วยตัวเอง และเห็นว่าซาบรินาตั้งใจแน่วแน่ที่จะยุติเรื่องต่าง ๆ กับเซบาสเตียน ในตอนนั้นเธอเห็นความโกรธในดวงตาเมื่อเซบาสเตียนมองไปที่ซาบริน่าได้อย่างชัดเจน

สำหรับเซลีน มันไม่สำคัญว่าความโกรธถูกส่งมาจากความเกรี้ยวกราดของซาบริน่า

ตราบใดที่เซบาสเตียนโกรธเธอ

“ซาบริน่า ก่อนหน้านี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นมากหลังจากได้มองดูเธอ พูดตามตรงนะ ฉันชื่นชมจริง ๆ ที่ผู้หญิงไร้ประโยชน์อย่างเธอมีความสามารถมากในการหลอกล่อพวกผู้ชาย เธอหลอกไนเจลได้อย่างหมดจด และสามารถกันไม่ให้เคนตันเข้ามาแทรกแซงได้ จากนั้นเธอก็ยั่วยวนเซย์นด้วยอีกคน ใช่ และสามชั่วโมงก่อน ถ้าจำไม่ผิดมาร์คัสที่เป็นทายาทของตระกูลชอว์ เขาไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ที่หน้าประตูของเธอหรอกเหรอ?”

เซลีนถ่มน้ำลายลงบนพื้นอย่างรังเกียจ

“แม้แต่ทายาทที่มีการศึกษาดีชั้นหนึ่งคนนั้นก็ยังตกหลุมรักแก

“แกนี่เก่งจริง ๆ

“ให้ฉันเดานะว่าเคนตัน ตาแก่ที่น่าสงสารคนนั้น สอนเทคนิคพวกนี้ให้แกใช่ไหม?”

ทุกอย่างกำลังจะจบลง ซาบริน่าต้องเอาชีวิตรอดจากที่นี่ให้ได้อีกหนึ่งวัน ก่อนที่เธอจะไปจากเซ้าท์ ซิตี้อย่างถาวร ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการที่จะข้องเกี่ยวกับความขัดแย้งที่ไร้ความหมายซึ่งจะทำให้เธอไม่มีความสุข

ซาบริน่าทำได้เพียงใช้ความคิดให้มากเท่านั้น

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เจอมาร์คัส เธอจึงไม่ได้รับประทานอาหารกลางวันด้วยซ้ำ ตอนนี้เธอหิว เหนื่อย และท้อแท้ ทั้งหมดที่เธอต้องการทำคือคว้ากระเป๋าสะพายและหาโรงแรมโมเต็ลเพื่ออาบน้ำให้ดี รับประทาน แล้วก็นอน

หลังจากนั้นเธอก็จะเก็บข้าวของและจากไปในวันรุ่งขึ้น