โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 169

“ตอนนี้เธออยากรู้รึยังล่ะ?” เซลีนถามด้วยความสนุกสนาน

ซาบริน่ามองดูเซลีนด้วยสีหน้ามืดมน "เขาคือใคร?"

“ทำไมไม่ลองเดาดูล่ะ”

“อาชญากรในเรือนจำรอโทษประหารชีวิตเหรอ?” ซาบริน่าไม่รู้เบาะแสเมื่อเธอพบชายคนนั้น เขาเหมือนคนที่อยู่ในคุกอย่างเห็นได้ชัด

เซลีนส่ายหัว “ซาบริน่า เธอคงเดาไม่ออกหรอก ให้ฉันบอกเธอนะ เช้าตรู่ของวันพรุ่งนี้ เวลาเจ็ดโมงเช้า เราไปเจอกันที่แถว ๆ ร้านฟอเรเวอร์ที แล้วฉันจะบอกทุกอย่างตามสมควร ตกลงไหม?”

“ทำไมเธอไม่บอกฉันตอนนี้เลย!” ซาบริน่าเรียกร้อง

“ก็ ตอนนี้มันดึกแล้ว ถ้าฉันจะบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันจะต้องเริ่มจากจุดเริ่มต้น เธอก็รู้ว่าตอนนี้ฉันท้องเหมือนเธอ ฉันมีลูกของนายน้อยเซบาสเตียนอยู่ในตัวฉัน รู้ไหมว่ามันมีค่าแค่ไหน? ฉันจะประมาทไม่ได้ และต้องกลับก่อนที่ท้องฟ้าจะมืดสนิท ถ้าอยากรู้จริง ๆ พรุ่งนี้ฉันจะบอกเธอแต่เช้าตรู่ จำร้านฟอเรเวอร์ทีได้ใช่ไหม?”

ซาบริน่ายังไม่เชื่อจึงตะโกนว่า “เธอจะใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรมาหลอกฉันอีก?!

เซลีนยิ้ม “อย่ากังวลไปเลย พรุ่งนี้เธอก็ต้องจากไปแล้ว ฉันจะใช้กลอุบายอะไรได้ล่ะ? แถมในจุดยืนปัจจุบันของฉัน ครอบครัวฟอร์ดชื่นชอบฉันมากขนาดนี้ ถ้าฉันต้องการ ฉันสามารถกำจัดเธอได้อย่างง่ายดาย ทำไมฉันต้องเล่ห์เหลี่ยมด้วย?”

ซาบริน่าถึงกับพูดไม่ออก แต่เธอรู้ว่าเซลีนพูดถูก

เธอครุ่นคิด เนื่องจากเธอเพียงจะอยู่บนรถไฟสองวัน เธอจึงมีเวลาทั้งวันเป็นของตัวเองในวันพรุ่งนี้ ถ้าเซลีนไม่ได้โกหก และพ่อของลูกของเธอยังมีชีวิตอยู่และสบายดีในเมืองนี้ ซาบริน่าจะไม่พลาดโอกาสที่เธอจะได้พบเขา อย่างน้อยที่สุดก็ควรให้ข้อยุติความสงสัยกับเด็กในท้องของเธอ

หลังจากนั้นไม่นาน ซาบริน่าก็ตกลงที่จะไปพบเซลีน “ได้ เธอมีเงื่อนไขอะไรรึเปล่า?”

แม้ว่านี่จะไม่ใช่กลอุบาย แต่ก็ไม่มีทางที่เซลีนจะบอกความลับแบบนั้นกับเธอโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน

"แน่นอน" เซลีนตอบอย่างมีเลศนัย

“เงื่อนไขคืออะไร?”

“ฉันต้องการสร้อยสีเขียวที่แม่สามีของฉันให้แก อันที่มีมูลค่าห้าหรือหกหมื่นนี่แหละ!” เซลีนพูดอย่างเคืองๆ