โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 212

"คุณกำลังทำอะไรน่ะ?!" ซาบริน่าลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ

เสียงของเซบาสเตียนเย็นชาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ “ถ้าจะไม่สบายนั่นก็เป็นเรื่องของเธอ! แต่ว่าก่อนที่จะสะสางเรื่องหนี้จนเรียบร้อย เธอก็ควรจะดูแลเรื่องสุขภาพของเธอเองด้วยจะดีกว่านะ!”

ซาบริน่าพูดไม่ออก

เธอหันหน้าไปและเห็นว่าไอโนะที่หลับอยู่ตอนนี้ตื่นขึ้นแล้ว เด็กนั่งอยู่ระหว่างเขากับเธอ ถ้าคนที่ไม่รู้สถานการณ์เห็นพวกเขาตอนนี้ คนเหล่านั้นจะคิดว่าพวกเขาเป็นครอบครัวสามคนพ่อแม่ลูกเป็นแน่

ไอโนะมองขึ้นไปในอากาศด้วยดวงตากลมโตราวกับว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างในใจอยู่

หลังจากที่เซบาสเตียนพูดอย่างนั้น เขาก็เหลือบมองซาบริน่าและไอโนะอีกครั้ง จากนั้นก็เอนหลังและหลับตาลง

เขาควรจะต้องพักผ่อนเสียหน่อย

ซาบริน่าถอนหายใจอย่างโล่งอก

เมื่อซาบริน่าต้องการอุ้มไอโนะไว้ในอ้อมแขน เธอก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าไอโนะคลานไปบนตักของเซบาสเตียนเสียแล้ว แต่เซบาสเตียนก็ไม่ได้ลืมตา

เขาปล่อยให้ไอโนะคลานขึ้นไปบนตักของตนตามที่เธอต้องการ

ไอโนะเห็นว่าเซบาสเตียนไม่ลืมตา เธอก็เผยรอยยิ้มออกมาทันที เพียงแวบเดียว เธอก็กำหมัดเล็ก ๆ ของเธอและต่อยดวงตาอีกข้างของเซบาสเตียน

โอ๊ย!

คิงส์ตันซึ่งขับรถอยู่ด้านหน้าเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดผ่านกระจกมองหลัง เขาก็อดระเบิดเสียงหัวเราะออกมาไม่ได้

ซาบริน่าพูดไม่ออก เธอรู้สึกเย็นยะเยือกที่กระดูกสันหลัง

เซบาสเตียนลุกขึ้นนั่งตัวตรงและยกแขนทั้งสองขึ้น เขาใช้แขนข้างหนึ่งโอบไอโนะเอาไว้เพื่อไม่ให้เด็กหงายหลังล้มลง จากนั้นเขาก็ใช้แขนอีกข้างปิดตาของตนเอาไว้

ไอโนะพูดอย่างคะนองปาก “เจ้าตูดหมึก! คุณไม่ทันได้คาดคิดว่าหนูจะแอบเข้าหาแบบนี้ใช่ไหมล่ะ? หนูจะเอาชนะคุณให้ได้! ฮึ่ม! ตอนนี้คุณตาบอดทั้งสองข้างแล้ว มาดูกันว่าในอนาคตคุณจะยังรังแกแม่ของหนูได้อีกไหม!”

“อืม… ” คิงส์ตันเตือนอย่างอารมณ์ดี “เจ้าหญิงน้อยครับ ก็คงจะเป็นแบบนั้นนะครับ แต่ว่าแค่ตาดำคล้ำไม่ได้แปลว่าตาบอดนะ หนูแค่ต่อยและทำให้พ่อของหนูตาดำคล้ำเท่านั้นแหละครับ แต่เขาก็ยังมองเห็นอยู่นะ”

“แค่ขับรถไปจะตายไหม!” เซบาสเตียนสั่ง

“ครับ นายท่านเซบาสเตียน!” คิงส์ตันหันศีรษะกลับไปขับรถทันที