โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 215

ซาบริน่าพูด “อยู่… อยู่ที่บ้านคุณน่ะเหรอ?”

เซบาสเตียนไม่ได้ตอบเธอ เพียงแต่จับมือของไอโนะแล้วเดินออกไปเท่านั้น ไอโนะก็เดินตามเขาออกไปอย่างว่าง่าย จังหวะการเดินของทั้งพ่อตัวโตและเจ้าตัวเล็กนั้นสอดคล้องกันอย่างน่าประหลาดใจ

ซาบริน่าเดินตามไป และตกตะลึงเมื่อเห็นทั้งสอง

ความรู้สึกผสมปนเปเกิดขึ้นภายในใจเธอ เธอคิดว่าเมื่อตอนที่เซบาสเตียนยังเป็นเด็ก เขาไม่ได้รับการปฏิบัติที่ดีจากตระกูลฟอร์ด และเขาจะต้องรู้สึกเช่นไรกับการที่ป้าเกรซต้องหอบเขาไปต้องนู้นทีตรงนี้ที

กระนั้น ลูกสาวของเธอก็มีชะตากรรมเช่นเดียวกัน

เธอเดินตามหลังคู่พ่อลูกไปอย่างเงียบ ๆ เมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากรถไปเพียงหนึ่งก้าว ก็มีชายคนหนึ่งเดินมาจากด้านข้าง ชายคนนั้นดูเหมือนเขาจะอายุราวห้าสิบหรือหกสิบ เขามีใบหน้าที่อวบอิ่ม ศีรษะล้านเตียน และมีผมเหลือเพียงไม่กี่เส้นบนศีรษะทั้งสองข้าง แม้จะหวีผมปัดขึ้นมา การซ่อนศีรษะล้านเลื่อมเช่นนั้นก็เป็นเรื่องยาก

ชายชราเดินตรงหน้าของเซบาสเตียนอย่างตื่นเต้นและขยันขันแข็ง และพูดอย่างสุภาพว่า

“นายท่านเซบาสเตียน คุณ... คุณกลับมาจากต่างประเทศแล้วเหรอครับ?”

เซบาสเตียนหันไปมองชายชราด้วยท่าทางเย็นชา "ใคร?"

“ผมเป็นผู้จัดการแผนกระดับสูงของเครือคอนเนอร์ กรุ๊ปครับ นามสกุลของผมคือคาร์เตอร์ เรียกผมว่าคาร์เตอร์ก็ได้ครับ เมื่อครู่… ผมเดินตามประธานคอนเนอร์ไปเยี่ยมนายท่านผู้อาวุโสฟอร์ดด้วยเช่นกันครับ”

"ต้องการอะไร?" เซบาสเตียนถามอย่างเย็นชา

“ผม… ผมต้องการรับใช้คุณครับ” ชายชราที่เรียกตัวเองว่าคาร์เตอร์พูดกับเซบาสเตียนด้วยการพยักหน้าและโค้งคำนับ

เซบาสเตียนขมวดคิ้ว “ยังไงล่ะ?”

เขายังคงจับมือของไอโนะ ในขณะที่ไอโนะก็ขมวดคิ้วอย่างเคร่งขรึม เธอเงยหน้าขึ้นมองไปยังชายชราที่น่ารำคาญตรงหน้า

“ผมดำรงตำแหน่งสำคัญในเครือคอนเนอร์ กรุ๊ป ดังนั้น ประธานคอนเนอร์… มักพูดกับผมเกี่ยวกับเรื่องครอบครัวของท่านอยู่บ่อยครั้ง ดังนั้น ผมจึงรู้ว่าเมื่อหกปีที่แล้ว ชีวิตของนายน้อยไนเจล...ต้องพังไปก็เพราะผู้หญิงคนนี้

นายท่านฟอร์ดครับ คุณเองก็ถูกเธอทำร้ายเช่นกันนิ

ผมรู้ว่าคุณไปที่ไกลขนาดนั้นเพื่อจับผู้หญิงคนนี้กลับมาเพื่อลงโทษให้ตาย”

เซบาสเตียนส่งเสียง “อืม” อันเย็นยะเยือกออกมา จากนั้นเขาก็มองชายชราต่อไปอย่างไร้ความรู้สึก