โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 276

แอร์นิ่งอึ้ง “... คุณฟอร์ด คุณพูดว่าอะไรนะคะ?”

เธอแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เซบาสเตียนขอให้เธอเป็นเด็กนั่งดริงก์เหรอ เธอไม่เคยเจอกับความอัปยศแบบนี้มาก่อนเลย

“เป็นเด็กนั่งดริงก์ไง!” เซบาสเตียนพูดอีกครั้งอย่างใจเย็น

แอร์ตอบอย่างเย็นชาและจองหองทันที “คุณฟอร์ด! คุณไม่ได้มีเด็กนั่งดริงก์อยู่ข้าง ๆ คุณอยู่แล้วเหรอคะ? ฉันไม่ใช่เด็กนั่งดริงก์นะคะ! ฉันจะไม่ทำตัวเป็นพวกเดียวกับมันหรอกค่ะ!”

น้ำเสียงของเซบาสเตียนยังคงสงบ “แล้ววันนี้เธอมาที่นี่ทำไมล่ะ?”

แอร์เริ่มพูด “ฉันมาที่นี่กับคุณสมิธ-”

“ภรรยาของคุณสมิธเป็นลูกพี่ลูกน้องของอเล็กซ์ใช่ไหม?” เซบาสเตียนถามอย่างเย็นชา “ถ้าอย่างนั้น บอกฉันมาทีสิว่าเธอมาที่นี่ด้วยสถานะอะไร?”

แอร์พูดไม่ออก

“เด็กนั่งดริงก์ก็คือเด็กนั่งดริงก์! เธอมาที่นี่ในฐานะคนที่มาเป็นเพื่อนเท่านั้น แต่เธอกำลังพยายามจะโอ้อวดตัวเองอย่างนั้นเหรอ?” เซบาสเตียนถามกลับอย่างไร้ความปรานี

แอร์รู้สึกได้ถึงน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาจากดวงตา เธอพูดตะกุกตะกัก “คุณฟอร์ดคะ… ”

ขณะที่เธอพูด ซาบริน่าใช้นิ้วบีบจมูกอีกครั้ง ซาบริน่าไม่ชินกับกลิ่นนั้นจริง ๆ

เธอทำงานใช้แรงงานมาบ้างเมื่อตอนอยู่ที่เคียร์รายและเธอไม่คุ้นเคย ซึ่งทำให้จมูกของเธอรับรู้กลิ่นไวเกินไป ตอนนี้เธอทนกลิ่นน้ำหอมที่ข้นหรือแรงเกินไปไม่ได้แล้ว

เมื่อมองไปที่ซาบริน่าที่กำลังกลั้นหายใจ แอร์ก็ระเบิดออกมา "แก! นางเด็กนั่งดริงก์! แกต่างหากที่เป็นเด็กนั่งดริงก์ตัวจริง! ทำไมแกถึงบีบจมูกอยู่แบบนั้นล่ะ? ตลอดชีวิตแกก็ซื้อน้ำหอมแบบของฉันไม่ได้หรอก!”