โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 277

“ถ้าฉันทำอะไรผิด ฉันจะแก้ไขให้ถูกต้องอย่างแน่นอนค่ะ”

เซบาสเตียนมองไปที่แอร์ จากนั้นก็มองไปที่ซาบริน่า เขาถามอีกครั้งว่า “ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงขอให้เธอถือรองเท้าให้?”

ซาบริน่าก้มศีรษะลงแล้วสั่นไปมา “ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร มือของฉันเหนียว ฉันก็เลยไปล้างมือ แล้วผู้หญิงคนนี้ก็เข้ามาและขอให้ฉันถือรองเท้าให้”

ซาบริน่าเงยหน้าขึ้นมองเซบาสเตียน “คุณฟอร์ดคะ ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณกำลังเล่นเกมอะไรกันอยู่ที่นี่ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้เช่นกัน บอกฉันมาว่าคุณต้องการให้ฉันทำอะไร ฉันจะทำค่ะ”

จากนั้นเซบาสเตียนก็มองไปที่แอร์ “แล้วถ้าทำแบบนี้ล่ะ เธอคุกเข่าและถือรองเท้าของซาบริน่า แล้วขอให้เธอยกโทษให้ ถ้าซาบริน่าให้อภัยเธอ เธอก็ไม่ต้องดื่ม เป็นไงล่ะ?”

แอร์พูดไม่ออก เขาต้องการให้เธอถือรองเท้าของเด็กนั่งดริงก์คนนี้เหรอ? เธอต้องคุกเข่าด้วยงั้นเหรอ? มันเป็นความอัปยศที่มากเกินไป แต่ดูท่าเซบาสเตียนจะไม่มีวันปล่อยเธอไป แอร์เชื่อฟังทันที เธอมองไปที่ซาบริน่าและเดินตรงเข้าไปหา

ซาบริน่ารีบวิ่งไปที่มุมหนึ่ง “คุณ… อย่าเข้ามาใกล้อีกฉันนะคะ! ฉันเกลียดกลิ่นตัวคุณ! ไปไกล ๆ เลยค่ะ คุณตัวเหม็นอะ!”

อเล็กซ์เกือบจะหัวเราะออกมาดัง ๆ เจนมองดูซาบริน่าด้วยท่าทางขบขัน มาร์ตินและเคลวินแลกเปลี่ยนสายตากัน

แอร์หมดหวังมากแล้ว รอยยิ้มของเธอน่าเกลียดยิ่งกว่าใคร เธอร้องไห้ขณะที่เธออ้อนวอนซาบริน่า

“คุณ… คุณซาบริน่าคะ ให้ฉันถือรองเท้าของคุณเถอะนะคะได้โปรด ไม่อย่างนั้น ฉันจะถูกลงโทษให้ดื่มเก้าสิบแก้วเลยนะคะ ฉันคงจะถูกเผาทั้งเป็นแน่”

น้ำเสียงของซาบริน่าเย็นชา "ขอโทษนะคะ! ฉันไม่ใช่คนที่บังคับให้คุณต้องดื่มขนาดนั้น ไปห่าง ๆ จากฉันค่ะ!”

"โอ้…"

“โธ่เอ๊ย ชื่อบ้าน ๆ อะไรอย่างนี้”

คำพูดของแอร์ทำให้เกิดเสียงหัวเราะขึ้นมาทันที เซบาสเตียนไม่ได้หัวเราะ เขาเพียงพูดว่า “เธอไม่ได้ชื่อแอร์ แต่เธอใช้ชื่อนั้นต่อหน้าเรา ตอนที่ฉันได้ยิน ฉันคิดว่าเธอน่าจะมีอาการทางจิตนิดหน่อยนะ! ไม่ได้ป่วยใช่ไหม?!”

แอร์ตอบไป "ไม่... ฉันไม่ได้ป่วยค่ะ"

“ถ้าอย่างนั้น ก็จบที่เก้าสิบแก้ว!”