โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 60

ลูกชายของเธอมาเยี่ยมตอนเที่ยงและได้นำอาหารแสนอร่อยทุกประเภทที่บำรุงร่างกายมาให้เธอเป็นอาหารกลางวัน ซึ่งเธอรู้สึกเบื่อหน่ายเมื่อมาถึงจุดนี้ เธอไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าอาหารปรุงเองแบบบ้าน ๆ และวันนี้ความปรารถนาของเธอก็เป็นจริง

“ลูกสะใภ้ของฉันน่ารักที่สุด” เกรซชมอย่างจริงใจ

“ถ้าแม่ชอบมันมากแบบนี้ หนูยิ่งกว่าเต็มใจที่จะเลี้ยงอาหารกลางวันให้แม่ทุกวันด้วยรายได้เล็กน้อยที่หนูได้รับก็น่าจะเพียงพอแล้วที่เราจะกินกันทั้งคู่” ซาบริน่ายิ้มอย่างมีความสุขจากใจ รู้สึกราวกับว่าโชคดีเหมือนเจอเงินตามท้องถนน

“ให้แม่บอกความลับเล็กๆ น้อยๆ ให้หนูฟังหน่อยนะ แม่ไม่ได้สนใจอาหารที่ทำโดยพ่อครัวชื่อดังที่ลูกชายของแม่นำมาให้หรอกนะ แม่อยากกินของที่หนูเอามาให้มากกว่านี้ แม่จะห้ามไม่ให้เซบาสเตียนนำมื้อเที่ยงมาให้ และแม่จะกินแต่อาหารที่แซบบี้สุดน่ารักของแม่นำมาให้!" เกรซเลือกที่จะเล่าเรื่องสนุกเกี่ยวกับลูกชายของเธอต่อหน้าซาบริน่าอย่างสนุกสนาน

"ตกลงค่ะ!" ซาบริน่ายกมือขึ้นมาปะมือกับเกรซ และทั้งสองก็หัวเราะอย่างร่าเริง พวกเธอไม่รู้ว่าเซบาสเตียนยืนอยู่ข้างประตูตลอดเวลา

ในที่สุด เซบาสเตียนก็ไอเบา ๆ เพื่อบอกว่าเขาอยู่ตรงนี้ และซาบริน่าหันกลับไปหาเซบาสเตียน

“เซบาสเตียน คุณอยู่นี่นี่เอง” ซาบริน่าพูดด้วยรอยยิ้มหวาน

"..." เพียงครู่หนึ่ง เซบาสเตียนคิดว่ารอยยิ้มของเธอที่ดูไร้เดียงสาและขี้เล่นในเวลาเดียวกันนั้นดูจริงใจราวกับว่านี่ไม่ใช่เพียงการแสดงให้แม่ของเขาเห็น

“เกิดอะไรขึ้น? เป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะว่างมาเยี่ยมแม่ของเราในเวลานี้นิ” เซบาสเตียนลดน้ำเสียงของเขาให้นุ่มลงอย่างตั้งใจ