โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 81

ซาบริน่าไม่รู้ว่าต้องจะพูดอะไร

เซบาสเตียนชอบอยู่คนเดียว ดังนั้นซาบริน่าจึงมักจะรับประทานอาหารจากข้างนอก นี่เป็นสาเหตุที่ป้าเทียนน่าไม่ค่อยมาเช่นกัน

ซาบริน่าไม่คิดว่าจะเจอเธอรออยู่ที่ห้องอาหาร

ป้าเทียนน่ายิ้มขณะที่เธอนำหม้อใบเล็ก ๆ ออกมาจากห้องครัว เธอเดินไปพร้อมกับพูดว่า “ดิฉันนำไก่สดตัวนี้มาจากหมู่บ้านของดิฉันเองค่ะ และดิฉันเคี่ยวตลอดทั้งช่วงบ่าย ลองชิมดูสิคะ เพิ่งเอาออกมาเตา น่าจะยังอุ่น ๆ อยู่นะคะ”

ซาบริน่ายิ้ม “ได้ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ป้าเทียนน่า”

เธอไม่ได้กินอาหารปรุงเองที่บ้านมาเป็นนานแล้ว และไก่ตุ๋นคงจะดีเป็นอย่างมากสำหรับเด็กในท้อง

เธอเองก็หิวมากเช่นกัน

เธอมัวแต่ทะเลาะกับลินคอล์นทำให้เธอไม่ได้เอาใจใส่กับอาหารเลยแม้แต่น้อย

อาหารค่ำที่ตรงกับความต้องการทำให้เธอพึงพอใจเป็นอย่างมาก ในตอนแรกเธอรู้สึกท้อแท้ แต่ต้องขอบคุณอาหารและวิธีที่เซบาสเตียนปฏิบัติต่อดูแลเธอตลอดทั้งวันด้วย เธอจึงนอนหลับสนิทเป็นครั้งแรกในระยะนี้

เมื่อตื่นขึ้นในวันถัดมา ซาบริน่าลังเลที่จะออกไปข้างนอกเพราะกังวลว่าจะเจอเซบาสเตียน ข้อดีอย่างหนึ่งของการเฉยเมยต่อกันคือเขามักจะไม่สนใจเธอ และด้วยเหตุนี้ เธอจึงไม่ต้องทักทายเขาด้วยรอยยิ้มในทุกวัน

ตอนนี้ เมื่อทัศนคติที่เขามีต่อเธอเปลี่ยนไป เธอไม่รู้ว่าควรทักทายเขาอย่างไร

แม้จะเขินอาย ซาบริน่าก็ยังต้องลุกขึ้น เธอต้องอาบน้ำและไปโรงพยาบาลก่อนจะออกไปทำงาน

เมื่อก้าวออกจากห้องนอน เธอสังเกตเห็นว่าห้องโถงนั้นเงียบ เธอมองไปรอบ ๆ ก่อนจะพบว่าไม่มีใครอยู่โดยรอบ

ชายหนุ่มคงออกไปแล้ว

ในฐานะบุคคลที่มีตำแหน่งสูงสุดในฟอร์ด กรุ๊ป เป็นธรรมดาที่โดยปกติเขาจะไม่มีเวลาว่างมากนัก

ซาบริน่าทำกิจวัตรยามเช้าตามปกติ เธอไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปเยี่ยมป้าเกรซก่อนออกไปทำงาน เนื่องด้วยผู้อำนวยการยังไม่มา และเพราะผู้อำนวยการวางเธอไว้บนแท่นต่อหน้าทุกคนเมื่อวานนี้ สิ่งที่คนในสำนักงานทำกับซาบริน่ายังคงไม่น่าดูชมเช่นเคย

นอกจากทำงานทั่วไปแล้ว เธอก็กลายเป็นคนส่งของไปแล้วตอนนี้