โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 82

เซบาสเตียนแตกต่างออกไป

เธอเย็นชา แต่เขาเย็นชาได้มากกว่าเธออีก

ราวกับว่าเธอไม่มีตัวตนแต่เป็นแค่อากาศที่บางเบา ชายหนุ่มไม่แม้แต่จะเหลียวมองมาที่เธอเลย

ซาบริน่าเริ่มดึงชายเสื้อของเธอโดยไม่รู้ตัว เธอจมอยู่กับความคิด ในตอนนั้นเองที่เซบาสเตียนหันกลับมาอย่างกะทันหันก่อนจะถามว่า “ขอสูบบุหรี่หน่อยจะว่าอะไรไหม?”

ซาบริน่าขยำชายเสื้อ เธอที่ได้ยังไม่ทันรู้ตัวก็ได้พยักหน้าเห็นด้วยอย่างรวดเร็วไปเสียแล้ว “เชิญค่ะ”

ชายหนุ่มเปิดหน้าต่างรถก่อนที่จะหยิบบุหรี่ออกมาจุด

เขาทำทุกอย่างด้วยการเคลื่อนไหวที่ราบรื่นเพียงครั้งเดียว เขาสูดควันบุหรี่เข้าปากอย่างสบาย ๆ ซาบริน่านึกขึ้นมาได้ว่าเขาไม่ได้พ่นควันบุหรี่ออกมา

ขณะที่เฝ้าดูอยู่อย่างตะลึงงัน เธอสังเกตเห็นจากหางตาว่าไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้หายใจออก แต่จะเป่าควันออกไปแทน เขาได้ค่อย ๆ เป่าให้ควันออกจากจมูกโดยตั้งใจให้ทิศทางของควันออกไปทางหน้าต่างแทน

สำหรับตัวเขาเอง เขาก็รักษาท่าทางที่สงบเงียบและไม่เคลื่อนไหว

นี่เป็นครั้งแรกที่ซาบริน่าได้เห็นชายคนหนึ่งที่แม้แต่ขณะที่เขาแค่สูบบุหรี่ แต่ก็ทำเรื่องเช่นนั้นได้ร้ายกาจอย่างสุดซึ้ง เขาแผ่รัศมีที่ให้ความรู้สึกของชายที่เป็นผู้ใหญ่ออกมาเป็นอย่างมาก

ซาบริน่าอยู่ในความมึนงงสองถึงสามวินาที ดวงตาของเธอจับจ้องมาไปที่เขา

ทันใดนั้น ใบหน้าของเธอพลันมีสีแดงระเรื่อแต่งแต้ม

กลิ่นควันจาง ๆ ได้เข้ามาในรูจมูกของซาบริน่าและเธอก็ไอออกมาเบา ๆ

ชายคนนั้นดับบุหรี่ลง แม้ว่าบุหรี่ยังเหลืออยู่ครึ่งมวน ก่อนที่จะเลื่อนหน้าต่างลงจนสุด

คิงส์ตันเหลือบมองกระจกมองหลังอย่างไม่ละสายตาเลย เซบาสเตียนขมวดคิ้วขณะที่เอ่ยถาม “มีอะไร?”

“นายน้อย ดูเหมือนว่าจะมีคนตามเรามาครับ” คิงส์ตันมาจากองค์กรพิเศษ ฝีมือของเขายอดเยี่ยม เขาสามารถต่อสู้กับทหารได้หลายร้อยคนด้วยตัวคนเดียว จากสายตาของคนอื่น เขาเป็นผู้ช่วยและคนขับรถของเซบาสเตียน แต่ในความเป็นจริง เขายังเป็นบอดี้การ์ดของเซบาสเตียนอีกด้วย

“ล่อพวกมันออกไปในถนนที่ห่างจากใจกลางเมือง” เซบาสเตียนใจเย็นขณะที่ทำการตัดสินใจ

"ครับ" คิงส์ตันหักพวงมาลัยอย่างกะทันหัน ตัดผ่านทางหลวง เสียงอึดทึกของรถดังอย่างชัดเจน ในขณะที่เขาเร่งความเร็วออกจากบริเวณตัวเมืองอย่างรวดเร็วและมุ่งหน้าไปยังถนนที่ห่างไกล

เซบาสเตียนมองดูซาบริน่าที่อยู่ข้าง ๆ เขาสังเกตว่าสายตาของเธอสงบอย่างน่าประหลาดใจ

“เธอไม่กลัวเหรอ?” เขาถาม.

เธอส่ายหน้า "ฉันไม่กลัวค่ะ"

หลังจากหยุดครู่หนึ่ง เธอเริ่มอธิบายว่า “ฉันเป็นผู้หญิงที่เคยเข้าไปอยู่ในคุกมาก่อนนะ ชีวิตในคุกโหดร้ายไม่เบา และฉันเห็นมาเยอะล่ะ…”

ฉับพลัน เซบาสเตียนพลันพูดกับคิงส์ตันที่ด้านหน้ารถว่า “ถามพวกมันว่ามาจากไหน ถ้าจำเป็นให้จัดการตรงนี้เลย”

“รับทราบครับ นายน้อยเซบาสเตียน”

เซบาสเตียนได้รับการแต่งตั้งเพียงเดือนกว่า ๆ ผู้ที่ต้องการโค่นล้มเขามีจำนวนมากมายทั้งโดยเปิดเผยและอย่างลับ ๆ บรรดาผู้ที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา เขาจะทำเป็นไม่เห็นและเมินเฉย

ใครก็ตามที่กล้าไล่ตามเขาตลอดเส้นทางจากโรงพยาบาลในเวลากลางวันแสก ๆ แบบนี้ อย่าหวังเลยว่าจะได้รับความเมตตาจากเขา

รถมาจอดที่ถนนบนภูเขาที่ห่างไกล

คิงส์ตันลงจากรถ

จากกระจกมองหลัง ซาบริน่าเห็นรถอย่างน้อยสองคันที่จอดอยู่ด้านหลัง ชายกล้ามใหญ่หกหรือเจ็ดคนโผล่ออกมาจากรถ และยืนล้อมรอบคิงส์ตันทุกด้าน

ทว่าในเวลาเพียงสิบนาที กลุ่มผู้ชายทั้งหมดนอนอยู่บนพื้น

คิงส์ตันกลับเข้าไปในรถ “จัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้วครับ”

“กลับรถ" เซบาสเตียนพูดสองคำง่าย ๆ ในขณะนั้นเอง ชายคนหนึ่งก็พุ่งไปที่ประตูรถข้างเขา หน้าต่างที่เปิดไว้เพื่อดับกลิ่นบุหรี่เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วยังไม่ได้ปิด ใบหน้าครึ่งหนึ่งของชายผู้นั้นที่อาบไปด้วยเลือดโผล่เข้าไปในรถ

"อ๊า!" ซาบริน่าซึ่งเคยบอกว่าเธอไม่กลัวก่อนหน้านี้ ร้องเสียงหลง

เซบาสเตียนดึงเธอเข้าไปอ้อมกอดของเขาทันที