โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 96

เซลีนล้มลงไปในอ้อมแขนของเซบาสเตียน เธอร้องไห้เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองเขา “นายน้อย… ฮือ ฮือ… ”

ซาบริน่าพูดไม่ออก

สายตาของเซบาสเตียนเย็นชาและอาฆาตเมื่อเขามองไปที่ซาบริน่า

ด้านหลังเซบาสเตียนมีนายท่านผู้อาวุโสและคุณหญิงผู้อาวุโสของตระกูลฟอร์ดยืนอยู่ และข้างหลังพวกเขามีอีกหลายคน ซาบริน่าไม่รู้ว่าคนอื่น ๆ เป็นใคร แต่มีคนหนึ่งที่ซาบรินาจำได้

นั่นคือไนเจล

“คุณ… คุณฟอร์ด” ซาบริน่าพยายามหาคำพูดของเธอ “คือ… คือเธอ เซ… เซลีนเป็นคนที่ขอให้ฉันมาที่นี่ ฉันคิดว่า… ฉันคิดว่าเธอต้องการจะทำอะไรกับป้าเกรซ… ”

“ฉันเป็นคนขอให้เธอมาพบฉันที่นี่” เสียงของเซบาสเตียนสงบ แต่เห็นได้ชัดว่ามีความเย็นชาแฝงอยู่

เหตุผลที่เซลีนมาปรากฏตัวที่หน้าโรงพยาบาลจริง ๆ ก็เพราะว่าเซบาสเตียนชวนเธอมา

เมื่อวันก่อนนายท่านผู้อาวุโสฟอร์ดได้ขอร้องอย่างเป็นทางการให้เขาเลือกหญิงสาวจากตระกูลที่มีชื่อเสียงสองสามตระกูลเพื่อเป็นเจ้าสาว แต่เซบาสเตียนไม่เห็นด้วย

แต่เขาก็รู้เช่นกันว่าเรื่องนี้จะรอช้าต่อไปไม่ได้อีกแล้ว

ท้ายที่สุดคือเซลีนตั้งครรภ์แล้ว

เช้าวันนั้น เฮนรี่โทรหาเซบาสเตียนเป็นการส่วนตัว “เซบาสเตียน ฉันได้คิดเกี่ยวกับคำพูดของแกตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ฉันรู้ว่าแกเกลียดที่ครอบครัวฟอร์ดปฏิบัติกับแม่ของแกแบบนั้นเสมอ อย่างไรก็ตาม ความแค้นของคนรุ่นก่อนได้ผ่านพ้นไปแล้ว และแม่ของแกก็เหลือเวลาอีกไม่นานบนโลกใบนี้ ให้ฉันและพ่อของเแกได้ไปขอโทษแกและแม่ของแกในเรื่องที่ผ่านด้วย”

“วันนี้ฉันจะพายายและป้าของแกไปเยี่ยมแม่ของแก ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ ฉันต้องการสร้างหลุมศพของเธอที่สุสานของตระกูลฟอร์ดโดยให้ตำแหน่งคุณผู้หญิงฟอร์ดแก่เธอ”

“เซบาสเตียน แกพาเราไปเยี่ยมแม่แกหน่อยได้ไหมล่ะ?”

ในความจริง นี่เป็นคำขอโทษที่ดีที่สุดที่นายท่านผู้อาวุโสสามารถที่จะให้กับเซบาสเตียนได้

เซบาสเตียนเองไม่ได้สนใจสุสานบรรพบุรุษของตระกูลฟอร์ดมากนัก