โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 97

ซาบริน่าพูดไม่ออก

เธอไม่รู้จะอธิบายเรื่องนี้กับเซบาสเตียนอย่างไร เธอตระหนักได้ว่าสถานการณ์นี้ถูกจัดฉากขึ้น ซึ่งเป็นกับดักของตระกูลลินน์ และเธอเองก็กระโดดใส่กับดักนี้อย่างจัง

เธอไร้ข้อโต้แย้งใด ๆ

ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าเธอจะอธิบายไป เซบาสเตียนก็คงไม่เชื่อเธอ

ซาบริน่านิ่งอึ้ง พูดอะไรไม่ออก

“ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเซลีนหรือครอบครัวลินน์ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่เเคร์หรอกนะว่าฉันจะต้องฆ่าใครด้วยมือของฉันเอง ฉันจะทำให้แน่ใจเลยล่ะว่าเธอได้ตายอย่างเจ็บปวดที่สุด” น้ำเสียงของเซบาสเตียนแข็งกร้าวและไม่แสดงอารมณ์ขณะพูดกับซาบริน่า หลังจากนั้นเขาก็จากไปพร้อมกับเซลีน

ความคิดของซาบริน่าสับสนไปหมด

เธอรู้ว่าคำเหล่านั้นไม่ได้พูดขึ้นมาเฉย ๆ

เธอเห็นด้วยตาของตัวเองแล้วว่าเขาจัดการกับศัตรูของเขาอย่างไร เขาเป็นคนที่อ่อนโยนที่สุด แต่เขาก็อาจจะโหดร้ายเหมือนกับการตกนรกเลยแหละ

เขาจะทำในสิ่งที่เขาพูด และหัวใจของเขาไม่เคยอ่อนข้อลงเลย

ซาบริน่ามองไปที่เซบาสเตียน เขาโอบกอดเซลีนขณะเดินไปหาเฮนรี่

ศีรษะของเธอแนบไปกับไหล่ของเขา เซลีนหันกลับมามองที่ซาบริน่าด้วยท่าทางแห่งชัยชนะอย่างแท้จริง

รอยยิ้มนั้นหลอกลวงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

ก่อนจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับเฮนรี่ เธอกลับแสดงท่าทีที่น่าสงสารและร้องไห้ออกมา “ท่านผู้อาวุโสฟอร์ด สวัสดีค่ะ”

“คุณปู่ นี่คือคู่หมั้นของผม เซลีนครับ” น้ำเสียงของเซบาสเตียนสงบ

เขาพูดด้วยท่าทางจริงจังจนครอบครัวฟอร์ดต่างตระหนักได้ว่าการพาเซลีนมาเจอเฮนรี่นั้นไม่ได้เพื่อขอความเห็นชอบจากท่านผู้อาวุโส แต่ต้องการทำให้ท่านผู้อาวุโสรับรู้ว่าเขานั้นมีคู่หมั้นอยู่แล้ว

ความคิดของเซบาสเตียนชัดเจนแล้วว่าไม่ว่าจะเห็นด้วยหรือไม่ก็ตาม เขาจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น

ใครไม่เห็นด้วยก็ไม่สำคัญ

เฮนรี่พูดไม่ออก

เขาดูถูกคนเหล่านี้อย่างแท้จริง คนที่มีใบหน้าหยิ่งพยองอย่างกับสุนัขจิ้งจอก คนที่รู้วิธีประจบประแจงสอพลอและดูดกลืนเหยียบย่ำคนอื่น เขาไม่เข้าใจว่าหลานชายของเขาตกหลุมรักผู้หญิงแบบนี้ได้อย่างไร จากท่าทางที่ตื่นตระหนกและกระสับกระส่ายของหญิงสาวนั้น เฮนรี่สามารถบอกได้เลยว่าเธอไม่ได้มีสถานะสูงส่งอย่างแน่นอน

“เธอมาจากตระกูลไหน?!” เฮนรี่ถามเซลีน น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ

“หนู… ” เซลีนโน้มตัวเข้าไปในอ้อมกอดของเซบาสเตียน “หนู… หนูไม่ได้ตั้งใจ หนูควรจะพาเด็กในท้องหนีไปให้ไกล แทนที่จะรบกวนนายน้อยตลอดไป หนู… หนูนจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ หนูขอโทษ”

“... อะไรนะ เธอตั้งท้องลูกของเซบาสเตียนเหรอ?”

ใบหน้าของเซลีนเริ่มแดงเมื่อเธอมองออกไปด้วยความเขินอาย “หนู… หนูเป็นของเซบาสเตียนแล้วค่ะ”

“เธอมาจากตระกูลไหน?!” เฮนรี่ร้องถามออกไปตรง ๆ อีกครั้ง

“ลินน์… ตระกูลินน์ค่ะ”

“ตระกูลลินน์ไหน? ครอบครัวเธอทำอะไร?!” ท่านผู้อาวุโสไม่เคยได้ยินเรื่องราวของตระกูลลินน์ในเซ้าท์ ซิตี้ มาก่อน และด้วยเหตุนี้เองเขาจึงไม่พอใจเป็นธรรมดา

เขาไม่ต้องการที่จะกดดันเพื่อรู้ข้อมูลมากเกินไป เพราะเห็นว่าหลานชายของเขาต้องการเลือกคู่หมั้นเอง ทว่าเขาจะเลือกตระกูลโดยไม่มีการยืนยันโดยแม้แต่น้อยได้อย่างไร? เขาจะพาผู้หญิงที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าเข้ามาในตระกูลฟอร์ดได้อย่างไรกัน?

นายท่านผู้อาวุโสโกรธมาก

“เรา… เราทำธุรกิจด้านพาณิชยกรรมเล็ก ๆ ค่ะ” ในแง่ของการจัดอันดับ ตระกูลลินน์ไม่มีอะไรเทียบกับตระกูลฟอร์ดได้เลย ตระกูลฟอร์ดมีทรัพย์สินหลายแสนล้านดอลลาร์ และมีธุรกิจอยู่ทั่วโลก ทรัพย์สินของลินคอล์นมีเพียงเจ็ดสิบหรือแปดสิบล้านดอลลาร์เท่านั้น และทั้งหมดนั้นสร้างขึ้นโดยการดูดเลือดดูดเนื้อมาจากตระกูลฟอร์ดอย่างช้า ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาเข้าใจผิดคิดว่าเซลีนช่วยชีวิตเขาไว้ เซบาสเตียนคงจะกำจัดตระกูลลินน์ไปนานแล้ว

ในเซ้าท์ ซิตี้ สองสามร้อยล้านไม่ได้ถือว่ามากมายอะไร

ไม่น่าแปลกใจที่เซลีนไม่เคยอยู่ในสายตาของนายท่านผู้อาวุโสเลย