โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 98

เซลีนเริ่มรู้สึกถึงความต่ำต้อย จึงถอยเข้าไปในอ้อมกอดของเซบาสเตียน เซบาสเตียนพูดขึ้น

“คุณปู่ครับ เซลีนกำลังท้องกำลังไส้อยู่นะครับ คุณปู่ช่วยหยุดทำแบบนั้นได้ไหม หากคุณปู่ยังคงตะเบ็งเสียงออกมาแบบนี้ต่อไป คุณปู่จะทำให้หลานทวดที่อยู่ในท้องของเซลีนตกใจก็เป็นได้นะครับ”

เฮนรี่พูดไม่ออก

“ผมพาเธอมาพบคุณปู่ที่นี่เพื่อให้คุณปู่ได้รู้จักและได้เตรียมตัว ผู้หญิงที่ผมอยากแต่งงานด้วยในชีวิตนี้คือเธอ เซลีน ลินน์!

“หลังจากที่แม่ของผมเสียชีวิตไปแล้ว ผมจะพาเธอไปที่คฤหาสน์หลังเก่าของตระกูลฟอร์ดเพื่อพบคุณปู่อย่างเป็นทางการ จากนี้ไปเราก็ไม่ต้องคุยเรื่องแต่งงานกันอีกต่อไปแล้ว”

คำพูดของเซบาสเตียนไม่มีพื้นที่ให้กับการโต้แย้ง

มันเป็นเพียงประโยคบอกเล่าเท่านั้น

เป็นอะไรที่เรียบง่าย

เซบาสเตียนโอบกอดเซลีนและเดินจากไปโดยไม่รอคำตอบจากท่านผู้อาวุโสฟอร์ด

เซลีนถามอย่างประหม่า “นายน้อยเซบาสเตียน ฉัน… ฉันหยาบคายมากเกินไปรึเปล่าคะ?”

“ไม่เลย” เซบาสเตียนตอบอย่างเรียบเฉย

“นายน้อยคะ… ”

“เรียกฉันว่าเซบาสเตียน”

“นายน้อย… เซบาสเตียน… ฉัน-ฉันไม่กล้าหรอกค่ะ”

“ฉันเป็นผู้ชายของเธอแล้วนะ!”

ขณะที่เธอหลบอยู่ภายในอ้อมกอดของเขา หัวใจของเซลีนก็อิ่มเอมใจ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานและมีเสน่ห์ “เซบาสเตียน… ”

ในจุดนั้น ซาบริน่าซึ่งยังคงตกตะลึงอยู่ เฝ้าดูปฏิกิริยาของพวกเขา เมื่อได้ยินว่าพวกเขานั้นทำตัวรักกันเพียงใด เธอก็พบว่าสถานการณ์นั้นน่าตลกอย่างไม่น่าเชื่อ

ชายคนนั้นพาเซลีนไปที่ด้านข้างรถก่อนจะเปิดประตูให้เธอ เมื่อเธอนั่งอยู่ข้างในรถแล้ว เขาก็เดินกลับมาและเดินตรงไปหานายท่านผู้อาวุโสโดยไม่ได้ละสายตาจากซาบริน่าแม้แต่นิดเดียวขณะที่เดินผ่านเธอ “คุณปู่ครับ ผมจะไปส่งเซลีนที่โรงแรมด้านหน้า และผมจะกลับมาในอีกสิบนาที”

“แม่ของผมไม่รู้เรื่องของเซลีน และผมไม่อยากให้เธอเสียใจก่อนที่เธอจะจากไป”

“ดังนั้น ผมหวังว่าคุณปู่จะช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับจากแม่ของผมด้วยนะครับ”

เฮนรี่ตกลง “ได้สิ”

เขาจะพูดอะไรได้อีก

แม้ว่าเขาจะเป็นนายท่านผู้อาวุโสของตระกูลฟอร์ดและเป็นคุณปู่ของเซบาสเตียน แต่เขาก็เป็นเพียงคุณปู่ของเซบาสเตียนเท่านั้น เซบาสเตียนได้เข้ารับตำแหน่งหัวหน้าที่แท้จริงของตระกูลฟอร์ดแล้ว ความจริงแล้ว เขาต้องการที่จะพูดคุยเรื่องราวต่าง ๆ กับเฮนรี่เพียงเล็กน้อย แต่การที่ได้พาคู่หมั้นตัวเป็น ๆ มาด้วยเช่นนี้ นับได้ว่าเกินจากความต้องการของเขาไปมากโข

เซบาสเตียนสามารถแต่งงานได้โดยไม่จำเป็นต้องบอกใครเลยด้วยซ้ำ

เฮนรี่เข้าใจนิสัยหลายชายของเขาเป็นอย่างดี

ก่อนหน้านี้ เขาทำได้เพียงแค่ประนีประนอมเท่านั้น

เซบาสเตียนหันกลับไปเพื่อขึ้นรถไปส่งเซลีนที่โรงแรม ลินคอล์นและเจดอยู่ที่นั่นเพื่อรอเธอ ขณะที่รถแล่นออกไป ความสนใจของเฮนรี่ก็เปลี่ยนไปที่ซาบริน่าที่กำลังตกตะลึงอยู่

“เธอคือภรรยาปลอม ๆ คนนั้นใช่ไหม?” เฮนรี่ถามด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาด

เขาไม่กล้าท้าทายหลานชาย และไม่กล้าสู้กับคู่หมั้นที่หลานชายของเขายอมรับว่ามีลูกด้วย อย่างไรก็ตาม เฮนรี่ไม่ได้นิสัยดีขนานถึงจะไม่จัดการกับภรรยาที่จอมปลอมนี่

ซาบริน่าพยักหน้า “ใช่ค่ะ”

“สกปรก! ไม่มีมารยาท! ไม่อะไรดีเลย! ด้วยคุณสมบัติแค่นี้ เธอกล้าที่จะดูดเลือดดูดเนื้อจากตระกูลฟอร์ดเหรอ? เธอไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะได้ทำความสะอาดห้องน้ำของเราด้วยซ้ำ!” ต่อจากนั้น เฮนรี่ก็เดินมุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาล

ข้างหลังเขา คือครอบครัวฟอร์ดที่กำลังเดินตามเขาไป

อย่างไรก็ตาม ไนเจลตั้งใจที่อยู่รั้งท้ายสุด

เขารอให้ผู้คนออกไปก่อนจะยืนอยู่ด้านหน้าของซาบริน่า รอยยิ้มจอมปลอมผุดขึ้นบนใบหน้าของเขาขณะที่เขาทำท่าทางหยอกล้อ “นี่แม่สาวบ้านนอก อยากได้คนปลอบใจสักหนึ่งอัตราไหม?”