โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น นิยาย บท 20

เมื่อเจาซีฟังจบก็สีหน้าไม่พอใจทันที กำหมัดแน่น รู้สึกไม่พอใจแทนคุณหนูของตนมาก อยากจะด่าแม่สามีที่ไม่มีเหตุผลอย่างนางถานสักยกจริง ๆ แต่ถึงอย่างไรก็ด่าไม่ได้ จึงทำได้เพียงอดทน

หรงจือจือดูสงบยิ่งกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด “ท่านแม่อยากจะตำหนิข้าอย่างนั้นหรือ? เช่นนั้นอย่างน้อยลูกก็ควรได้รู้ว่า ตนทำผิดอะไรใช่หรือไม่? ท่านแม่โปรดบอกด้วย”

นางถานกำลังจับมือสาวใช้เฉิน มองหรงจือจือด้วยสีหน้าขึงขัง “เจ้าทำอะไรผิดอย่างนั้นหรือ? ดี ข้าจะให้เจ้าได้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง! ป้าเฉิน เจ้าบอกนางไปซิ”

สาวใช้เฉินก้าวออกมา พูดเหตุผลออกมาแทนเจ้านายของตนเอง “เมื่อครู่นี้นางเซี่ยพระชายาซื่อจื่อแห่งจวนอ๋องเฉียนมาที่นี่เพื่อหารือเรื่องสินสอด ไม่คิดว่าจะสะเพร่าถึงขนาดนี้ ให้สินสอดเพียงสามสิบลัง นี่ไม่ใช่เรื่องที่จวนอ๋องจะทำอย่างแน่นอน”

“นางเซี่ยกล่าวว่า เป็นเพราะเรื่องที่ซื่อจื่อจะให้ซื่อจื่อฮูหยินเป็นอนุ ตอนนี้ด้านนอกลือกันอย่างหนาหู ในครอบครัวต่างกำลังพูดกันว่าครอบครัวของเราไม่ดี นางไม่ยกเลิกการแต่งงานครั้งนี้ ก็นับว่าไว้หน้าจวนโหวแล้ว”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ จึงไม่ยินยอมที่จะให้สินสอดไปมากกว่านี้แล้ว ให้เพียงแค่สามสิบลัง กล่าวกับฮูหยินว่าจะเอาก็เอา หากไม่เอาจะยกเลิกงานแต่งก็ย่อมได้”

เรื่องนี้เมื่อหรงจือจือได้ยินแล้ว ก็ไม่ได้ประหลาดใจมากเท่าไหร่ เนื่องจากตอนแรกนางก็ไม่ได้คิดว่านางเซี่ยจะมาด้วยตนเอง เพราะให้ความสำคัญกับฉีอวี่เยียน

นางไปจวนอ๋องเฉียนหลายครั้ง รู้ดีว่าเดิมทีนางเซี่ยก็ไม่ได้พอใจกับการแต่งงานครั้งนี้นัก นางเซี่ยเป็นคนเย่อหยิ่ง ครอบครัวที่ไม่ได้มีอำนาจที่แท้จริงมากมายอย่างจวนซิ่นหยางโหว ไม่ได้เข้าตานางเลย

เดิมทีการแต่งงานเป็นความต้องการของชายาผู้เฒ่าอ๋องเฉียน ดังนั้นบัดนี้เมื่อนางเซี่ยเห็นโอกาสที่จะสร้างความลำบากใจ จึงอยากจะฉวยโอกาสนี้ยกเลิกงานแต่ง ก็นับว่ามีเหตุผล

นางถามเสียงเบา “เช่นนั้นสุดท้าย จะจัดการอย่างไร?”

นางถานกล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจ “ยังจะจัดการอย่างไรได้อีก? ถ้าไม่ใช้ทำได้แค่รับปาก! ไม่อย่างนั้นน้องสามีของเจ้าไม่ต้องแต่งงานอย่างนั้นหรือ?”