โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น นิยาย บท 25

ฉีอวี่เยียนที่เดิมทีคิดจะทำตามการจัดเตรียมของมารดา เมื่อได้ยินประโยคนี้ ก็ถูกฉากแสนงดงามที่หรงจือจือพรรณนาทำให้หวั่นไหวเป็นอย่างมาก

ผู้ที่มีสินเดิมสองร้อยหาบตอนออกเรือน มีเพียงท่านหญิงอันเหอลูกพี่ลูกน้องของฝ่าบาทเท่านั้น ! หากนางมีเยอะขนาดนั้นได้เช่นกัน ไม่ว่าอย่างไรนางเซี่ยแม่สามีในอนาคต ก็จะต้องมองตนด้วยความชื่นชม!

นางรีบคว้าแขนของนางถาง “ท่านแม่! ท่านแม่ดูสิพี่สะใภ้เอ่ยเช่นนี้แล้ว ไม่สู้จัดการตามที่พี่สะใภ้ว่าเถิด หรือว่าท่านแม่ผู้เป็นแม่จะรักข้าน้อยกว่าพี่สะใภ้?”

หรงจือจือเอ่ยขึ้นด้วยคำพูดที่ฟังดูอบอุ่น “อวี่เยียนไม่ต้องกังวลไปนะ ท่านแม่รักเจ้าราวกับแก้วตาดวงใจมาตลอด คำของ่าย ๆ เช่นนี้ ท่านแม่ย่อมต้องยินยอมอยู่แล้ว! พี่สะใภ้อย่างข้ายังตัดใจให้หนึ่งร้อยหาบได้ หรือว่าท่านแม่ผู้เป็นแม่จะไม่ยอมเชียวหรือ?”

นางถางถูกฉีอวี่เยียนอ้อนวอน มิหนำซ้ำยังถูกหรงจือจือยกยอปอปั้นขึ้นมาอีก ในฉับพลันก็ลำบากใจเป็นอย่างมาก

นางจ้องหรงจือจือ พลางตอบอย่างไม่สบอารมณ์ “ข้าจะจัดเตรียมสินเดิมให้อวี่เยียนอย่างไร ต้องให้เจ้ามาสอดปากตั้งแต่เมื่อไร?”

สีหน้าของหรงจือจือแข็งทื่อ นางตอกกลับด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด “ข้าปากมากเอง ขอท่านแม่ใจเย็นลงก่อน ข้าเพียงได้ยินท่านแม่กล่าวว่านางเซี่ยท่าทางไม่ดี จึงเป็นห่วงอวี่เยียนจนก่อปัญหาก็เท่านั้น”

นางถาน “เจ้า...”

นางหรงโฉดชั่วแต่เกิดผู้นี้ ช่วยพูดให้มันน้อย ๆ หน่อยได้หรือไม่! นางพูดเช่นนี้ ก็ยิ่งเป็นการแสดงให้เห็นว่าคนเป็นแม่อย่างตนทำไม่ดีกับอวี่เยียนมิใช่หรือ? ราวกับนางไม่เป็นห่วงอวี่เยียนเลยสักนิด และไม่แยแสลูกสาวสุดที่รักเลยอย่างนั้น

เมื่อเห็นนางถานโมโห หรงจือจือก็มองฉีอวี่เยียนทีหนึ่ง พร้อมกับทำสีหน้าท่าทางขอโทษที่ช่วยอะไรไม่ได้

ฉีอวี่เยียนพลันถูกปลุกปั่นจนไม่ไหว คิดว่าหรงจือจือไม่สามารถสู้เพื่อตัวนางได้แล้ว เช่นนั้นตัวนางเองก็ยิ่งต้องสู้ถึงจะถูก ไม่เช่นนั้นเรื่องสินเดิมสองร้อยกว่าหาบจะหลุดลอยไปแล้ว