พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 125

บทที่ 125 ประลองหลอมโอสถ[รีไรท์]

บทที่ 125 ประลองหลอมโอสถ[รีไรท์]

“หากพวกเจ้ายังมีสมองอยู่บ้าง อย่าได้มาท้าทายอำนาจของนายท่านข้าอีก ไม่เช่นนั้นข้าจะทำให้พวกเจ้าเสียใจที่ได้เกิดมา!” โม่หยูถังปล่อยเสียงเย็นเยือกและสลายพลังวิญญาณทั้งหมดออกไป ในการแสดงความแข็งแกร่งขอบเขตนภาของตนเองตอนนี้โม่หยูถังจำเป็นต้องพึ่งพลังของลูกปัดสะสมวิญญาณ ซึ่งโม่หยูถังรู้ตัวดีว่าเขาไม่มีเวลามากพอที่จะใช้มันจนจบการต่อสู้ ดังนั้นเขาจึงใช้ประโยชน์จากคำพูดของจ้าวปาเทียนแสร้งยอมถอยให้ เพื่อเป็นการปกปิดความลับ

ในขณะนี้บรรดาอาจารย์ที่อยู่ในห้องโถงทุกคนต่างมองไปที่โม่หยูถังด้วยสีหน้าหวาดกลัว ตัวตนระดับไหนกันที่สามารถเอาชนะผู้เชี่ยวชาญขอบเขตรวมแสงดาราได้โดยไม่ต้องขยับตัวแม้แต่ก้าวเดียว?

มู่เหวินหาวมองไปที่โม่หยูถังด้วยความหวาดกลัว จากนั้นเขาก็หันไปมองที่อาจารย์ของเขา ถ้าหากอาจารย์ของเขา ตู้กู่หยางเจียนไม่หยุดเขาไว้ เขาก็คงจะเป็นหนึ่งในคนที่นอนหมดสติเหล่านั้นบนเวที

ตู้กู่หยางเจียนเมื่อเห็นท่าทีหวาดกลัวของลูกศิษย์เขา เขาจึงพูดขึ้น “ตอนนี้เจ้ารู้หรือยังว่าทำไมข้าถึงห้ามเจ้า?”

“ท่านอาจารย์ ทำไมเขาแข็งแกร่งขนาดนี้?” มู่เหวินหาวถาม

“ข้าก็ไม่รู้ว่าทำไมเช่นกัน!” ตู้กู่หยางเจียนถอนหายใจ อันที่จริงเขาก็ไม่คาดคิดเช่นกันว่าโม่หยูถังจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ ในตอนแรกเขาแค่คาดเดาได้ว่า ยังไงหลิงตู้ฉิงและคนของเขาจะชนะแน่นอน แต่เขาไม่คาดคิดว่าผลลัพธ์ที่ได้เห็นมันจะน่าตื่นตะลึงเหนือกว่าที่เขาจินตนาการไว้อยู่มาก

ในเวลานี้ไม่ต้องพูดถึงอาจารย์คนอื่น ๆ แม้แต่นักศึกษาที่คณะเปิดชั่วคราวนั้นตกใจอย่างมากในความแข็งแกร่งของโม่หยูถัง

อาจารย์คนนี้ที่ดูเหมือนเป็นแค่คนธรรมดา ไหงตอนนี้กลับกลายเป็นเหมือนปีศาจร้ายที่พร้อมจะทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้าได้ทุกเมื่อกัน? นี่มันช่างน่าเกรงขามจริง ๆ อาจารย์ที่สอนศิลปะการต่อสู้ให้พวกเขาเป็นผู้ที่แข็งแกร่งขนาดนี้เชียวหรือ?

ในเวลานี้จิ๋นห้าวหมิงที่ยังมีสติอยู่เช็ดเลือดออกจากมุมปากของเขา เขาก้มศีรษะลงและพูดกับหลิงตู้ฉิงด้วยน้ำเสียงเคารพปนหวาดกลัวสุดขีด “พวกเรายอมรับความพ่ายแพ้ โปรดยกโทษให้กับความโง่เขลาของพวกเราที่ทำให้ท่านขุ่นเคือง”

หลิงตู้ฉิงพูดว่า “ในเมื่อพวกเจ้าเป็นฝ่ายแพ้ หลังจากจบการประลองพวกเจ้าทุกคนต้องส่งสมบัติระดับสูงของตัวเองมาให้ข้าคนละ 1 ชิ้นไปที่คฤหาสน์ของข้า”

จิ๋นห้าวหมิงก้มหัวลงเป็นการยอมรับ

เมื่อเผชิญหน้ากับคนที่น่ากลัวเช่นนี้ เขาไม่กล้าที่จะต่อรองอะไรอีกแน่นอน

หลิงตู้ฉิงมองไปที่คณะอื่น ๆ และถามว่า “ใครจะเป็นคนต่อไป ข้าไม่อยากเสียเวลากับพวกเจ้า จงส่งผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเจ้าออกมา!”

เมื่อบรรดาอาจารย์ได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของพวกเขาบ่งบอกถึงความหวาดกลัว

นั่นเป็นเพราะความแข็งแกร่งที่โม่หยูถังได้แสดงออกมาน่ากลัวเกินไป หากพ่อบ้านยังน่ากลัวขนาดนี้ แล้วเจ้านายของพ่อบ้านผู้นี้จะน่ากลัวขนาดไหน

เมื่อเห็นเช่นนี้จ้าวปาเทียนจึงตะโกนขึ้น “เอาล่ะ ในเมื่ออาจารย์หลิงให้โอกาสพวกเจ้าประลองกับเขา พวกเจ้าควรก้าวเท้าออกมารับคำท้าอย่างลูกผู้ชาย เพื่อเปิดหูเปิดตาว่าบนโลกนี้ยังมีคนที่เหนือกว่าพวกเจ้าเสมอ”

อันที่จริง จ้าวปาเทียนต้องการให้บรรดาอาจารย์ในสถาบันได้มีประสบการณ์ ได้เห็นทักษะชั้นสูงในแขนงอื่น ๆ ซึ่งมันจะเป็นผลดีต่อพวกเขา

เช่นเดียวกับที่พวกเขาได้เห็นความแข็งแกร่งของผู้เชี่ยวชาญระดับนภาของโม่หยูถังไปแล้ว ซึ่งถือได้ว่านี่เป็นความรู้และประสบการณ์ที่สำคัญที่จะทำให้พวกเขาเข้าใจเส้นทางการบ่มเพาะในอนาคต

หลังจากถูกจ้าวปาเทียนกระตุ้น เหล่าอาจารย์ที่กำลังยืนสั่นด้วยความกลัวเริ่มกลับมามีสติอีกครั้ง

พวกเขาเริ่มจะคิดได้ว่า ถึงแม้พวกเขาจะแพ้แน่นอน แต่พวกเขายังสามารถตักตวงความรู้ได้จากการประลองนี่นา!

คณบดีคณะโอสถศาสตร์ หลูเทียนหมิง เป็นคนแรกที่ลุกขึ้นแล้วเดินไปหาหลิงตู้ฉิงบนเวที เขายิ้มแล้วพูดว่า “อาจารย์หลิง ข้าเป็นคณบดีคณะโอสถศาสตร์ ข้ามั่นใจว่าความสามารถในการหลอมโอสถของข้านั้นเป็นหนึ่งไม่เป็นสองรองใครในสถาบัน ข้าขอเป็นตัวแทนบรรดาอาจารย์คณะข้าทุกคน ขอท้าประลองกับท่านในศาสตร์การหลอมโอสถ และไม่ว่าผลจะออกมาเป็นเช่นไร การเดิมพันที่ท่านเคยรับปากไว้ ข้าคงไม่กล้ารับมัน”

เมื่อหลิงตู้ฉิงได้ยินเช่นนั้น เขาส่ายหัวและพูดว่า “คนเช่นข้า หากเอ่ยวาจาอะไรออกไปแล้วข้าไม่เคยคืนคำ ฉะนั้นกฎการเดิมพันยังคงเหมือนเดิมไม่มีการเปลี่ยนแปลง หากเจ้าแพ้เจ้าต้องมอบวัตถุดิบระดับสูงให้ข้า 1 ชิ้น”

หลูเทียนหมิงสีหน้าเริ่มสลดเมื่อหลิงตู้ฉิงยังคงต้องการเดิมพัน แต่เขายังกัดฟันพูดขึ้น “หากอาจารย์หลิงต้องการคงกฎการเดิมพันไว้ ข้าคงต้องยอมรับ ฉะนั้นข้าขอประลองกับท่านตอนนี้ในศาสตร์การหลอมโอสถ”

“เจ้าต้องการประลองหลอมโอสถกับข้าแบบไหน?” หลิงตู้ฉิงถามขึ้น