พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 139

บทที่ 139 ผิดแผน[รีไรท์]

บทที่ 139 ผิดแผน[รีไรท์]

เมื่อเห็นว่าผู้เชี่ยวชาญขอบเขตรวมแสงดาราทั้งสามจากไปแล้ว มี่ไลจึงตะโกนพูดกับพ่อนางให้ผู้คนที่เหลือที่ยังยืนสังเกตการณ์อยู่ได้ยินว่า “ท่านพ่อ ท่านหลิงรู้ดีว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับตระกูลเรา เขาจึงบอกให้ข้านำอาวุธวิเศษของเขามาช่วยท่าน ท่านไม่ต้องกังวลไป เมื่ออยู่ต่อหน้าอาวุธวิเศษนี้ต่อให้เป็นผู้เชี่ยวชาญขอบรวมแสงดาราก็ไม่สามารถต่อต้านมันได้”

มี่ตั้วตั้วยิ้มและตอบกลับอย่างมีความสุข “ดีมาก ดีจริง ๆ”

เมื่อชมมี่ไลเสร็จ มี่ตั้วตั้วก็หันไปหาเหลียงเจียฮุย และพูดว่า “ขอบคุณผู้บัญชาการเหลียงสำหรับความช่วยเหลือของท่าน!”

เหลียงเจียฮุยหัวเราะ “อันที่จริงข้าไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก ถ้าแม่นางมี่มาเร็วกว่านี้บางทีการปรากฎตัวของข้าก็ไม่จำเป็นด้วยซ้ำ แต่ผู้นำตระกูลมี่ อย่าหาว่าข้าฉวยโอกาสกับท่านเลย แต่ข้าคิดว่าต่อไปสถานการณ์ของท่านจะอันตรายมากขึ้นเรื่อย ๆ ข้าอยากให้ท่านลองพิจารณาข้อเสนอของข้าที่ได้เคยพูดกับท่านไว้เมื่อการมาเยือนครั้งที่แล้วสักหน่อย บางทีเราทั้งคู่อาจจะได้รับผลประโยชน์ที่น่าพึงพอใจทั้งสองฝ่าย และยิ่งไปกว่านั้นองค์จักรพรรดิจะทรงรับรองความปลอดภัยให้กับตระกูลของท่านด้วย”

“ขอบคุณสำหรับความเมตตาขององค์จักรพรรดิ แต่ข้ายังคงต้องขอเวลาคิดไตร่ตรองดูอีกสักหน่อย” มี่ตั้วตั้วตอบอย่างแบ่งรับแบ่งสู้ เขาต้องการดูสถานการณ์ให้มากกว่านี้ก่อนจากนั้นจึงค่อยตัดสินใจเรื่องเกี่ยวกับการร่วมมือกับราชวงศ์อีกครั้ง

หลังจากเหลียงเจียฮุยจากไป มี่ไลก็ตะโกนใส่บรรดาผู้คนที่มุงอยู่ว่า “เมื่ออยู่ต่อหน้าอาวุธวิเศษนี้ ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าใครมันจะกล้าลองดีชิงของจากตระกูลข้า!”

“มี่ไล เจ้าตามพ่อเข้าไปคุยข้างในกันก่อนเถอะ!” มี่ตั้วตั้วพูดแทรกมี่ไล พลางขยิบตาให้นางเดินตามเขาเข้าไปในคฤหาสน์

เมื่อเห็นสัญญาณของพ่อตนเอง มี่ไลจึงรีบเดินตามมี่ตั้วตั้วเข้าไปในคฤหาสน์ทันที

หลังจากสองพ่อลูกเข้าไปด้านในคฤหาสน์

มี่ไลได้เอ่ยความจริงเกี่ยวกับการที่นางไม่สามารถใช้หลิงจู้ได้ด้วยรอยยิ้มที่บูดเบี้ยว

มี่ตั้วตั้วที่ตอนนี้ฟังคำอธิบายของลูกสาวเขาจบแล้ว เขาส่ายหัวและพูดว่า “เจ้าไม่ควรมาที่นี่เลยจริง ๆ การมาของเจ้ายิ่งทำให้สถานการณ์ยิ่งซับซ้อนมากขึ้น หากเจ้าไม่มาแผนของพ่อที่จะสังหารชายสามคนนั่นคงจะสมบูรณ์ไปแล้ว”

มี่ไลเมื่อได้ยินพ่อของนางเอ่ยเช่นนี้ นางรู้สึกผิดหวัง นางอุตส่าห์เป็นห่วงพ่อของนาง นางทำแม้กระทั่งอ้อนวอนขออนุญาตหลิงตู้ฉิงเพื่อนำหลิงจู้ออกมาช่วยพ่อของนาง แต่ตอนนี้ผลตอบแทนที่นางได้รับจากพ่อของนางกลับเป็นคำตำหนิ

มี่ตั้วตั้วที่เห็นสีหน้าผิดหวังของลูกสาวตนเอง เขาจึงพยายามอธิบายว่า “เฮ้อ ทำไมเจ้าไม่ลองคิดให้ดี ๆ ที่ผ่านมาปรมาจารย์หลิงได้ลงทุนกับพ่อไปมาก เขาจะปล่อยให้พ่อตายง่าย ๆได้ยังไง ครั้งนี้ที่เขาไม่ส่งใครมาช่วยพ่อด้วยนั่นก็เพราะว่าเขาคงคำนวนและมั่นใจแล้วว่าพ่อสามารถจัดการปัญหาตรงนี้ได้ด้วยตัวเอง”

“และอันที่จริง พ่อเองก็สามารถจัดการปัญหาตรงนี้ด้วยตัวเองได้ด้วยเจดีย์เชื่อมเก้าสวรรค์ของพ่อ ในตอนแรกพ่อวางแผนที่จะสังหารพวกผู้เชี่ยวชาญที่มาสร้างปัญหาในวันนี้ทั้งหมด เพื่อบั่นทอนจำนวนตัวปัญหาออกไปและแสดงตัวอย่างให้คนอื่น ๆ ที่ยังไม่เคลื่อนไหวต้องชั่งใจกันไว้บ้าง แต่ตอนนี้หลังจากที่พวกเขาโดนเจ้าไล่กลับไปจนหมด ในครั้งหน้าที่พวกเขากล้ากลับมา พวกเขาคงจะมีจำนวนที่มากกว่าเดิมและคงจะพาคนที่มีความมั่นใจพอที่จะสยบหลิงจู้ในมือเจ้าได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง เมื่อถึงเวลานั้นพ่อเองก็ไม่สามารถจัดการกับพวกเขาได้อีกแล้ว”

ได้ยินคำอธิบายของมี่ตั้วตั้ว มี่ไลในเวลานี้นางก้มหน้าลงมองพื้นด้วยอารมณ์รู้สึกผิดที่มาทำลายแผนการพ่อของนางด้วยความใจร้อนของตัวเอง

มี่ไลพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสลด “ท่านพ่อ ข้าขอโทษ งั้นข้าจะรีบกลับไปเดี่ยวนี้”

มี่ตั้วตั้วส่ายหัว เขายิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “ถึงเจ้าจะกลับไปตอนนี้มันก็ไม่ช่วยอะไรหรอก ไหน ๆ เจ้าก็มาที่นี่แล้ว ถึงพ่อจะตำหนิเจ้า แต่พ่อเองก็ดีใจที่เจ้าเป็นห่วงพ่อและรีบรุดหน้ามาที่นี่เพื่อช่วยเหลือพ่อ เอาเป็นว่าเจ้าก็อยู่ที่นี่ก่อนสัก 3-4 วัน แม่กับน้องของเจ้าเองก็อยู่ที่นี่แล้ว นาน ๆ ครั้งเราจะได้อยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากันสักที”

มี่ไลพยักหน้า พร้อมกับอารมณ์ที่ดีขึ้นเล็กน้อย

หลังจากมี่ไลแยกตัวไปทักทายแม่กับน้องของนาง มี่ตั้วตั้วเรียกเจดีย์เชื่อมเก้าสวรรค์ออกมาจากร่างและจ้องดูมันพลางพึมพำกับตัวเอง “ดูเหมือนว่าข้าจะต้องหาเงินเพิ่มให้ได้เร็วที่สุด ตราบใดที่ข้ามีเงินมากพอข้าก็ไม่จำเป็นต้องกลัวใครหน้าไหน!”

เมื่อพึมพำกับตัวเองเสร็จมี่ตั้วตั้วได้ตะโกนเรียกบ่าวรับใช้คนสนิทให้เข้ามาและสั่งว่า “เจ้าจงไปหาแม่ทัพหลิงและอธิการบดีจ้าว เจ้าจงไปแจ้งกับพวกเขาว่าข้ามีเรื่องสำคัญต้องการคุยกับพวกเขาให้พวกเขามาพบข้าที่นี่ที”

ในระหว่างที่มี่ตั้วตั้วกำลังหาทางรับมือกับปัญหาอยู่นั้น หลิงตู้ฉิงในเวลานี้กำลังยืนดูลั่วหาวที่กำลังนั่งวาดภาพ

ลั่วหาวที่ตอนนี้กำลังพยายามวาดภาพอะไรสักอย่างที่ดูคล้ายก้อนสีแดงหยึกหยักยุ่งเหยิงไร้รูปทรง มันเป็นภาพวาดที่คนธรรมดาดูยังไงก็ไม่มีวันเข้าใจว่ามันคือภาพอะไร