พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 144

บทที่ 144 แผนรับมือ[รีไรท์]

บทที่ 144 แผนรับมือ[รีไรท์]

ตอนนี้ที่ประตูคฤหาสน์ ผู้คนที่ยังเหลืออยู่คือผู้คนที่ไม่มีข้อพิพาทใด ๆ กับหลิงตู้ฉิงมาก่อน พวกเขาต่างรีบเดินไปดูรายการวัตถุดิบที่ระบุอยู่บนแผ่นหินยักษ์

แต่เมื่อพวกเขาได้เห็นรายชื่อวัตถุดิบต่าง ๆ แล้ว สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดทันที

ในบรรดารายชื่อวัตถุดิบแทบจะทุกรายชื่อ มันเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่เคยได้ยินและไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ในความสิ้นหวังยังมีเรื่องดีอยู่บ้างนั่นก็คือ ด้านหลังรายชื่อวัตถุดิบต่าง ๆ ได้มีการอธิบายถึงลักษณะและรายละเอียดของบรรดาวัตถุดิบเหล่านั้นอย่างชัดเจน ซึ่งทำให้บรรดาผู้คนที่ไม่รู้จักชื่อของวัตถุดิบเหล่านี้ยังพอมีความหวังในการตามหาพวกมันอยู่บ้าง จากการสืบหาตามคุณลักษณะของพวกมัน

และที่สำคัญในบรรทัดท้ายสุดของรายการวัตถุดิบได้ระบุเงื่อนไขพิเศษไว้อีกหนึ่งรายการคือ หากผู้ใดก็ตามที่มีสิ่งของแปลก ๆ ที่ตัวเองและผู้คนทั่วไปไม่รู้จักแต่ดูแล้วเป็นสิ่งของหรือสมบัติระดับสูง พวกเขาสามารถนำพวกมันมาให้หลิงตู้ฉิงตรวจสอบได้ หากสิ่งของเหล่านั้นน่าสนใจเพียงพอ พวกเขาจะได้รับโอสถหรือสิ่งอื่น ๆ ที่มีค่าทัดเทียมกันตอบแทนกลับไป

บรรดาผู้คนที่มาในวันนี้ส่วนใหญ่เป็นผู้เชี่ยวชาญที่บ่มเพาะและออกไปโลดโผนโจนทะยานไปทั่วทวีปมาเป็นเวลานาน ฉะนั้นพวกเขาจึงพอมีสิ่งของแปลก ๆ ที่พวกเขาไม่เข้าใจเก็บไว้บ้างอยู่แล้ว เมื่อเห็นรายการข้อสุดท้ายพวกเขาต่างตาลุกวาว และรีบเดินทางกลับไปยังที่พำนักของตนเองทันทีเพื่อไปนำสิ่งของเหล่านั้นมาให้หลิงตู้ฉิงตรวจสอบพวกมันต่อไป

หลังจากผ่านไปสักพัก ผู้คนที่มายืนรอต่อแถวกันจึงสลายตัวจากไปจนหมด เหลือแต่เพียงเงาของคนผู้หนึ่งที่กำลังบินตรงเข้าไปยังลานหน้าคฤหาสน์สราญรมย์

คนผู้นั้นที่ร่อนลงในลานหน้าคฤหาสน์ก็คือ หลิงเจิ้งสง

“ตู้ฉิง ข้าได้ยินมาว่าเจ้าไปพบกับองค์หญิงมาแล้ว แต่เจ้ากลับปฏิเสธนาง ข้าอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมเจ้าถึงทำเช่นนั้น?” หลิงเจิ้งสงที่เจอหน้าหลิงตู้ฉิงแล้วเขาไม่รีรอใด ๆ ถามคำถามเข้าประเด็นทันที

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ จากนั้นเขาเชิญหลิงเจิ้งสงไปนั่งในห้องโถงรับรองแขก และพูดขึ้นว่า “ท่านปู่ ผู้หญิงคนนั้นมีความคิดที่ไม่บริสุทธิ์ จุดประสงค์ของนางที่พบข้าไม่ใช่ต้องการที่จะติดตามรับใช้ข้า แต่เป็นควบคุมข้า ฉะนั้นไม่มีความจำเป็นอะไรที่ข้าจะเก็บผู้หญิงแบบนั้นไว้ข้างกาย”

หลิงเจิ้งสงถอนหายใจ “แต่เจ้าเองก็มีวิธีจัดการกับผู้หญิงแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอไง?”

“นั่นก็ถูก ข้าเองมีวิธีจัดการกับนางเป็นร้อยวิธี แต่ที่ข้าไม่ทำนั่นก็เพราะข้าไม่อยากจะเสียเวลากับเรื่องไร้สาระพวกนี้” หลิงตู้ฉิงตอบกลับ

เมื่อได้ยินเช่นนั้นหลิงเจิ้งสงส่ายหน้าและพูดว่า “หากเจ้าไม่ยอมแต่งงานกับนาง ข้าเกรงว่าในอนาคตอันใกล้องค์จักรพรรดิจะต้องเล่นงานพวกเราสองตระกูลอย่างหนักแน่นอน ข้ารู้นิสัยของเขาดี เขาจะไม่ยอมให้ใครมาขัดความประสงค์ของเขาง่าย ๆ แน่นอน”

หลิงตู้ฉิงหัวเราะและพูดว่า “ถ้าเขาอยากจะทำอะไรก็ปล่อยเขาไปเถอะ อันที่จริงข้าหวังว่าเขาจะลงมือกับพวกเราเร็ว ๆ ด้วยซ้ำไป ข้าแทบอดทนรอไม่ไหวที่จะยึดบัลลังก์ของเขามาไว้ในมือข้าสักที”

“ทำไมเจ้าถึงต้องทำแบบนี้ด้วย?” หลิงเจิ้งสงเมื่อได้ยินเช่นนี้เขาขมวดคิ้วและถามทันที

หลิงตู้ฉิงหรี่ตาและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ข้าต้องการบัลลังก์ของเขาให้ลูกของข้า หากไม่ได้บัลลังก์ของเขา ว่านจุนและยี่เทียนจะยังไม่สามารถเริ่มบ่มเพาะได้ และอันที่จริงในตอนแรกข้าไม่ต้องการที่จะลงมือกับเขาเพราะข้าเห็นแก่หน้าท่าน แต่ในเมื่อตอนนี้เป็นเขาเองที่วอนหาเรื่องข้าก่อน ฉะนั้นข้าจึงมีสิทธิ์ที่จะตอบโต้เขา!”

คำพูดของหลิงตู้ฉิงสร้างความตกตะลึงให้กับหลิงเจิ้งสงเป็นอย่างมาก หลิงเจิ้งสงเองเคยคาดเดาไว้คร่าว ๆ จากคำขอแปลก ๆ ของหลิงตู้ฉิง ว่าหลิงตู้ฉิงกำลังจ้องจะฮุบบัลลังก์ของอาณาจักรนี้อยู่ แต่สิ่งที่เขานึกไม่ถึงก็คือการคาดเดาของเขาจะกลายเป็นความจริงไวขนาดนี้

แต่กลับกัน หลิงเจิ้งสงเองไม่ได้พยายามปรามหลิงตู้ฉิงแต่เขากลับถามขึ้นต่อ “เจ้าช่วยอธิบายให้ข้าเข้าใจได้ไหมว่าทำไมเจ้าถึงต้องการบัลลังก์ของจักรพรรดิ?”

หลิงตู้ฉิงครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งและตอบว่า “ทุกราชวงศ์ในทุกอาณาจักรจะมีพลังปราณมังกรเหนือหัวเป็นของตนเอง และปราณเหล่านี้จะถูกเก็บสะสมรวมอยู่ในตราประทับหยกของจักรพรรดิ สำหรับว่านจุน เขาต้องใช้พลังปราณมังกรนั่นในการปลุกพรสวรรค์ของเขาขึ้นมาไม่เช่นนั้นเขาจะยังไม่สามารถเริ่มบ่มเพาะได้ ส่วนยี่เทียนพรสวรรค์ของเขานั้นเกี่ยวข้องกับชะตาการเป็นจักรพรรดิ หากไม่มีบัลลังก์นั่น เขาจะยังไม่สามารถเริ่มบ่มเพาะได้ เอาล่ะท่านปู่เรื่องนี้เป็นความลับที่สำคัญมาก ท่านห้ามนำเรื่องนี้ไปบอกต่อกับใครเด็ดขาด”

หลิงเจิ้งสงส่ายหน้าและพูดว่า “ข้าไม่มีทางไปพูดเรื่องนี้กับใครแน่ ถ้าเช่นนั้นหากเราลงมือที่จะยึดบัลลังก์ของจักรพรรดิจริง ๆ เจ้าจะหวังพึ่งพาอำนาจกำลังทหารประจำการของข้าที่อยู่ในมือตอนนี้ไม่ได้รวมไปถึงความแข็งแกร่งของสถาบันราชวงศ์ด้วยเช่นกัน เมื่อเราเริ่มก่อสงครามขึ้น ขุมพลังเหล่านั้นจะถูกจักรพรรดิโยกกลับไปอยู่ใต้การบังคับบัญชาของเขาทันที”

“เมื่อถึงเวลานั้นทั้งข้าเองและจ้าวปาเทียน พวกเราอาจจะช่วยเหลือเจ้าไม่ได้แถมอาจจะเป็นตัวถ่วงให้เจ้าด้วยซ้ำ ฉะนั้นเจ้าช่วยบอกแผนการของเจ้าให้ข้ารู้หน่อยได้ไหม ว่าเจ้ามีไพ่เด็ดอะไรในการรับมือกับจักรพรรดิและคนของเขา?”

หลิงตู้ฉิงยิ้มพลางมองไปยังหลิงเจิ้งสงและพูดว่า “ท่านปู่ ตอนนี้ท่านเดาไม่ออกจริง ๆ เหรอว่าทำไมข้าถึงต้องการทหารของท่านมาจำนวน 750 คน?”

หลิงเจิ้งสงมองไปยังหลิงตู้ฉิงด้วยแววตาสงสัยและถามขึ้น “ทหารเพียง 750 คนจะไปทำอะไรได้?”