พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 156

บทที่ 156 จิตใจมนุษย์

บทที่ 156 จิตใจมนุษย์

สถานการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในอาคารประมูลตระกูลมี่ เด็ก ๆ ที่มองผ่านจอภาพวิเศษต่างเห็นได้อย่างชัดเจน

แต่เมื่อพวกเขาเห็นเหตุการณ์ที่ชายชราจากสวนร้อยพฤกษาตะโกนแอบอ้างว่าสูตรโอสถนี้เป็นของพวกเขา เหตุการณ์นี้ทำให้เด็ก ๆ นั้นตกตะลึงเป็นเวลานานก่อนจะพูดถามว่า

“ท่านพ่อ โอสถนั่นเป็นโอสถที่ท่านหลอมขึ้นมาเองไม่ใช่เหรอ?” หลิงยู่ชานพูดขึ้น

“ถูกต้อง!” หลิงตู้ฉิงพยักหน้า

“แล้วทำไมชายชราคนนั้นถึงบอกว่ามันเป็นสูตรโอสถของสวนร้อยพฤกษาของเขาล่ะท่านพ่อ? และเขายังบอกอีกว่ามันถูกตระกูลมี่ขโมยมา?” หลิงไช่หยุนถามอย่างงุนงง

ถังชี่หยุนหัวเราะ “นี่แหละคือความซับซ้อนของหัวใจมนุษย์! เมื่อทุกคนรู้คุณค่าของโอสถกำเนิดรากฐานและสาเหตุที่พวกเขาทุกคนมาในวันนี้นั้น พวกเขาล้วนตั้งใจมาซื้อโอสถกำเนิดรากฐานเพื่อให้ผู้เชี่ยวชาญด้านการหลอมโอสถของพวกเขาวิเคราะห์และอ้างว่าเป็นสูตรหลอมโอสถพวกเขาเอง พวกเขาต้องการที่จะใช้สูตรของโอสถกำเนิดรากฐานเพื่อเพิ่มพูนชื่อเสียงของสำนักพวกเขาให้โด่งดังยิ่งขึ้น”

“และเพื่อทำให้แผนการของพวกเขาสมบูรณ์ยิ่งขึ้น พวกเขาจึงต้องรีบแข่งกันวิเคราะห์สูตรของมันให้เสร็จก่อนเป็นสำนักแรก เมื่อสำนักไหนวิเคราะห์เสร็จก่อน พวกเขาจึงสามารถใช้ข้ออ้างในการกล่าวหาตระกูลมี่ ว่าตระกูลมี่ขโมยสูตรโอสถจากพวกเขามาเพื่อแสดงความชอบธรรมในการเป็นเจ้าของสูตรที่พวกเขาไม่ได้เป็นเจ้าของตั้งแต่แรกเริ่ม ไม่เช่นนั้นต่อให้พวกเขาจะสามารถแกะสูตรโอสถกำเนิดรากฐานเหล่านี้ได้ ผลประโยชน์ที่พวกเขาจะได้รับก็มีแค่เพียงการหลอมโอสถใช้ได้ในสำนักตนเองเท่านั้นส่วนในเรื่องการเพิ่มพูนชื่อเสียงของพวกเขา ชื่อเสียงเหล่านั้นก็จะยังคงตกไปอยู่ที่ตระกูลมี่หากพวกเขาไม่กล่าวอ้างความเป็นเจ้าของแบบนี้ ซึ่งในข้อนี้แน่นอนว่าพวกเขายอมรับไม่ได้ และตอนนี้ดูเหมือนว่าสวนร้อยพฤกษาจะนำหน้าสำนักอื่น แต่ข้ายังสงสัยว่าคนจากสำนักอื่นยินดีที่จะปล่อยผลประโยชน์นี้ให้กับสวนร้อยพฤกษาหรือเปล่า”

“คนพวกนี้เลวจริง ๆ!” หลิงว่านถิงตะโกนขึ้นอย่างโกรธเคือง

หลิงตู้ฉิงส่ายหัวและพูดว่า “พวกเจ้าทุกคนจงจำไว้ในโลกภายนอกที่กว้างใหญ่ ยังมีคนบางกลุ่มที่เลวกว่าพวกเขาเสียอีก! ในอนาคตเมื่อเจ้าท่องไปในยุทธภพ เจ้าต้องระมัดระวังและไม่หลงกลผู้อื่น”

“ท่านพ่อ ท่านรีบไปฆ่าพวกมันเร็วเข้า!” หลิงไช่หยุนรีบพูด

หลิงตู้ฉิงหัวเราะกับท่าทีของหลิงไช่หยุน “เจ้านั่งดูเฉย ๆ เถอะ”

ในเวลานี้ภายในอาคารประมูลตระกูลมี่ หลายคนกำลังมองไปที่ชายชราที่สวมหน้ากากด้วยความตกตะลึงและโกรธเคือง “ระยำเอ๊ย! ให้ตายเถอะพวกเราถูกสวนร้อยพฤกษาแย่งไปแล้ว!”

หลายคนจากสำนักต่าง ๆ ก่นด่าในใจ แต่พวกเขาเองก็ไม่มีทางเลือกเช่นกัน เนื่องจากปรมาจารย์หลอมโอสถของทางฝั่งพวกเขาในตอนนี้ยังวิเคราะห์ไม่เสร็จ ดังนั้นพวกเขาจึงทำอะไรได้ไม่มากนัก

เมื่อมี่ตั้วตั้วได้ยินคำพูดของชายชราที่สวมหน้ากากใบหน้าของเขาก็มืดลง เขารู้ดีว่าตอนนี้ปัญหาใหญ่กำลังเกิดขึ้นแล้ว

ผู้ดำเนินการประมูลจากตระกูลมี่พูดอย่างโกรธเคือง “ข้าขออภัยที่ข้าต้องเตือนท่านตรง ๆ แต่ได้โปรดท่านอย่าได้สร้างข่าวลือเช่นนี้ได้ไหม โอสถกำเนิดรากฐานเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นโดยปรมาจารย์หวงแห่งตระกูลมี่ของเรา เขาจะขโมยสูตรโอสถของสวนร้อยพฤกษาของท่านได้อย่างไร?”

“ถึงแม้ว่าสำนักสวนร้อยพฤกษาของข้า จะไม่ได้มุ่งเน้นทางด้านการฝึกบ่มเพาะเป็นหลัก สำนักของข้านั้นมุ่งเน้นแต่เต๋าการหลอมโอสถเพียงอย่างเดียว ซึ่งโอสถส่วนใหญ่ในอาณาเขตทะเลชางหมางที่วางขายอยู่ล้วนหลอมมาจากสำนักของข้าทั้งนั้น” ชายชราพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “แล้วเหตุผลที่ทำไมข้าถึงบอกว่าสูตรโอสถนี้เป็นของสวนร้อยพฤกษาของเรานั่นก็เพราะว่าข้าเป็นคนหลอมมันขึ้นมา หากพวกเจ้าไม่เชื่องั้นก็ดูซะว่าข้าเป็นใคร!”

ในขณะที่พูดจบ ชายชราผู้นั้นถอดหน้ากากบนใบหน้าของเขาออกและชายชราที่ใบหน้าดูเหมือนนักปราชญ์ก็ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน

“จักรพรรดิโอสถ หวางฟู่ฉี!” บรรดาคนที่จำหน้าตาของเขาได้ต่างอุทานกันเสียงหลงออกมา

ชายชราคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านข้างหลี่จือหลิงมองไปที่ชายชราอีกคนอย่างจนปัญญา เขาพูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น “สำนักสวนร้อยพฤกษา ลงทุนกับการมาครั้งนี้จริง ๆ แม้กระทั่งจักรพรรดิโอสถของพวกเขายังมาด้วยตัวเอง ไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขาใช้เวลาเพียงชั่วครู่เดียวในการวิเคราะห์สูตรของโอสถกำเนิดรากฐาน แต่จะให้พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ พวกเขานี่มันช่างไร้ยางอายจริง ๆ พวกเขาไม่ลังเลที่จะนำชื่อเสียงของจักรพรรดิโอสถมาใส่ความตระกูลเล็ก ๆ อย่างนี้”