พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 163

บทที่ 163 นิ้ว

บทที่ 163 นิ้ว

ก่อนหน้านี้เมื่อหวางฟู่ฉีรู้ข่าวของโอสถกำเนิดรากฐาน เขาก็ตัดสินใจแล้วว่าจะต้องได้รับโอสถกำเนิดรากฐานนั้นมาให้ได้

หากเขาไม่ได้มันเขาจะทำลายโอสถทั้งหมดให้สิ้น ไม่เช่นนัั้นเส้นทางเต๋าโอสถในอนาคตของเขาจะไม่สามารถไปต่อได้ เขาจึงไม่ลังเลที่จะขอยืมสมบัติวิเศษระดับสวรรค์ของสำนักจากเจ้าสำนักของเขามา

ซึ่งทางเจ้าสำนักสวนร้อยพฤกษาเองเมื่อได้รู้ความจริงในเรื่องนี้ เขาให้การสนับสนุน หวางฟู่ฉีอย่างเต็มใจ โดยให้หยิบยืมสมบัติวิเศษระดับสวรรค์ของสำนักมาที่อาณาจักรจันทราเพื่อจัดการเรื่องนี้ทันที

อันที่จริงหวางฟู่ฉีเองนั้นก็ไม่เคยวางแผนที่จะใช้สมบัติวิเศษระดับสวรรค์กับตระกูลมี่ ในตอนแรก เขาตั้งใจที่ใช้มันเฉพาะในสถานการณ์ที่เขาต้องปกป้องตัวเองหรือไม่ก็ใช้มันเป็นอำนาจต่อรองกับสำนักบุปผาจันทราหรือไม่ก็กลุ่มผู้เชี่ยวชาญของอาณาจักรจันทรา ซึ่งทั้งสองกลุ่มนี้เป็นกองกำลังที่มีความแข็งแกร่งที่น่าหวาดหวั่น และยิ่งโดยเฉพาะที่สำนักของเขาส่งผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภามาที่นี่เพียง 2 คน หากกลุ่มกองกำลังทั้งสองนี้ต้องการยึดโอสถกำเนิดรากฐานไว้กับตัวเอง ด้วยความแข็งแกร่งของสวนร้อยพฤกษาพวกเขาก็ไม่มีทางทำอะไรได้

ด้วยการใช้สมบัติวิเศษระดับสวรรค์เป็นเครื่องป้องกันควบคู่ไปกับเหตุผลกล่าวอ้างอันชอบธรรมของเขา เขามั่นใจโอสถกำเนิดรากฐานจะต้องกลายเป็นของเขาอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าตระกูลมี่จะน่ากลัวขนาดนี้ การมีตราคำสั่งของอสูรทมิฬบวกกับอาวุธวิเศษระดับราชวงศ์ขั้นสูง และยังมีชายชราที่อยู่ในระดับขอบเขตสวรรค์ครึ่งขั้น อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาเปิดใช้งานสมบัติวิเศษระดับสวรรค์มันก็ไม่มีความสำคัญอีกต่อไป

“ข้าไม่อยากเป็นศัตรูกับท่าน!” หวางฟู่ฉีพูดกับโม่หยูถังด้วยน้ำเสียงจริงจัง “แต่ข้าจำเป็นต้องได้โอสถกำเนิดรากฐานและข้าต้องการตราคำสั่งอสูรทมิฬ ส่วนอาวุธวิเศษของท่านข้าจะยอมให้ท่านนำมันกลับไปได้”

อันที่จริงหวางฟู่ฉีอยากจะครอบครองสิ่งของทั้งหมดเช่นกัน แต่ถ้าเขาทำเช่นนั้น เขาจะทำให้โม่หยูถังขุ่นโกรธเคืองอย่างยิ่ง ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในระดับขอบเขตสวรรค์ครึ่งขั้น ย่อมต้องมาจากขุมพลังที่น่ากลัวเป็นอย่างมาก เขาเกรงว่าหากวันนี้เขาสังหารโม่หยูถังลงที่นี่ สำนักของเขาอาจจะต้องเผชิญกับความโกรธเกรี้ยวของสำนักที่อยู่เบื้องหลังชายชราผู้นี้แน่นอน และมีโอกาสเป็นไปได้สูงที่สำนักของเขาจะถูกทำลายลง

อันที่จริง ถ้าหากหวางฟู่ฉีรู้ว่าโม่หยูถังมาจากสำนักเก้าเทพอสูร เขาอาจจะไม่กล้าเสนอข้อเรียกร้องอะไรเลยก็เป็นได้

โม่หยูถังส่ายหัว “สิ่งที่เจ้าต้องการเหล่านั้นไม่ใช่ของข้า หากเจ้าต้องการพวกมันเจ้าต้องไปถามผู้นำมี่ด้วยตัวเอง แต่ข้าคิดว่าเจ้าไม่จำเป็นต้องไปถามหรอก เขาไม่มีวันตกลงกับเจ้าด้วยแน่”

หวางฟู่ฉีมองไปที่มี่ตั้วตั้วและพูดว่า “เจ้าคิดว่าอย่างไร ถ้าเจ้ามอบโอสถกำเนิดรากฐานและตราคำสั่งอสูรทมิฬให้ข้า ข้าจะรับพวกเจ้าทั้งสองพ่อลูกเข้าสู่สำนักสวนร้อยพฤกษา และข้าจะแจ้งกับท่านเจ้าสำนักให้มอบตำแหน่งศิษย์หลักให้กับพวกเจ้า”

มี่ตั้วตั้วส่ายหัว “ข้าไม่ให้ เว้นแต่เจ้าจะฆ่าข้าชิงมันไป!”

เขาจะให้ได้ยังไง? นั่นคือสมบัติวิเศษที่ผูกเข้ากับดวงชะตาของเขาและตระกูล!

“ท่านจะไม่โน้มน้าวเขาหน่อยหรือ?” หวางฟู่ฉีมองไปที่โม่หยูถังอีกครั้ง “ข้าคิดว่ามันจะดีที่สุดที่เราสามารถตกลงกันได้อย่างสันติโดยที่ไม่จำเป็นต้องฆ่าแกงกัน ที่สำคัญพวกเขาเองยังจะได้รับผลประโยชน์จากการเป็นศิษย์ของสำนักข้าด้วย ท่านว่าทางออกแบบนี้มันจะไม่ดีกว่าหรือไง?”

โม่หยูถังหัวเราะ “ต่อให้เจ้ามีสมบัติวิเศษระดับสวรรค์ แต่ข้าไม่คิดว่าวันนี้เจ้าจะเอาอะไรติดมือกลับไปได้หรอก ข้าขอแนะนำอะไรเจ้าให้อย่างหนึ่งในฐานะที่เจ้ายอมเจรจากับข้า ข้าแนะนำว่าเจ้าควรจากไปตั้งแต่ตอนนี้ หากเจ้ายอมฟังข้า วันนี้เจ้าจะสามารถรักษาชีวิตของเจ้าเอาไว้ได้”

หวางฟู่ฉีเงียบไปชั่วขณะแล้วพูดว่า “ในเมื่อคำตอบของพวกเจ้าเป็นเช่นนี้ ข้าคงไม่มีทางเลือกอื่น!”

ขณะนี้หวางฟู่ฉีได้ตัดสินใจแล้วที่จะแย่งโอสถกำเนิดรากฐานมา เนื่องจากมันมีความสำคัญต่อเขามาก เขาจะปล่อยมันไปแบบนี้ไม่ได้หากเขาต้องการสร้างความยิ่งใหญ่ของตัวเอง ส่วนตราคำสั่งของอสูรทมิฬเองก็สร้างสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้สำนักของเขาได้เป็นอย่างมาก เขาจะปล่อยมันให้หลุดมือไปได้อย่างไร?

“ท่านจักรพรรดิโอสถเราเป็นพันธมิตรกัน ข้าหวังว่าท่านจะยังคงความสัมพันธ์ของเราไม่โจมตีข้า” จูเถียเหอพูดขึ้นด้วยความกังวล

หลี่จือหลิง เมื่อเห็นสถานการณ์ที่นางเผชิญและคิดอะไรบางอย่างได้ นางจึงพูดขึ้นอย่างกังวลเช่นกัน “ท่านจักรพรรดิโอสถ ไม่ว่าท่านจะตั้งใจทำอะไรต่อไป ท่านจงคิดให้ดี อาจารย์ของข้ายังอยู่ข้างนอกและสำนักของข้ายังมีความสัมพันธ์อันดีกับราชวงศ์ของอาณาจักรจันทรา ซึ่งเป็นคนของสำนักยอดเขาหยกจักรพรรดิ ท่านแน่ใจเหรอว่าท่านต้องการล่วงเกินพวกเขา?”

ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตรวมแสงดาราทั้งหมด เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ของหลี่จือหลิงและจูเถียเหอ พวกเขาต่างก็เริ่มคิดอะไรได้บ้างแล้วว่ามีโอกาสเป็นไปได้สูงที่หวางฟู่ฉีจะฆ่าคนที่นี่ทั้งหมดเพื่อชิงสมบัติและปิดปากพวกเขา!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น พวกเขาจึงร่วมกันขอความเมตตาและอ้าวเหตุผลต่าง ๆ นานา เพื่อหวังให้จักรพรรดิโอสถจะไม่ทำอะไรบุ่มบ่ามตามที่พวกเขาคิด ไม่เช่นนั้นหากพวกเขารอให้จักรพรรดิโอสถทำอะไรลงไป พวกเขาทั้งหมดคงอาจจะตายกันจริง ๆ

หวางฟู่ฉีแสยะยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ยอดเขาหยกจักรพรรดินั้นน่ากลัวก็จริง แต่เจ้าอย่าลืมสิ ภายในอาณาเขตนี้ของข้า คนภายนอกจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ฉะนั้นหากว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าและคนเหล่านี้ ข้าก็แค่อ้างว่าพวกเจ้าถูกคนของหลิงตู้ฉิงฆ่า ส่วนข้าแค่ใช้สมบัติวิเศษระดับสวรรค์ของข้าเพื่อปกป้องตัวเอง”

“และเมื่อพวกเจ้าทั้งหมดได้ตายไป สมบัติวิเศษของพวกเจ้ารวมถึงของเขาจะเป็นของข้าทั้งหมดทันที ฉะนั้นหากพวกเจ้าเป็นข้า พวกเจ้าเองก็คงทำเช่นเดียวกับข้าเช่นกัน!”

อันที่จริงในตอนแรก หวางฟู่ฉีไม่กล้าที่จะฆ่าคนจำนวนมากจากหลาย ๆ สำนัก เพราะมันจะทำให้เขากลายเป็นศัตรูกับคนทั้งโลก

อย่างไรก็ตาม ด้วยการปรากฏกายของโม่หยูถังที่มีพลังมากจนสามารถสังหารทุกคนที่อยู่ที่นี่ได้ เขาจึงได้โอกาสคิดแผนการกำจัดคนเหล่านี้เพื่อชิงสมบัติและโยนความผิดให้กับโม่หยูถังรับไปเต็ม ๆ เพื่อให้เขารอดตัว

หลังจากหวางฟู่ฉีพูดจบ ฉากของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวก็พังทลายลง จากนั้นพลังวิญญาณอันน่าครั่นคร้ามได้ก่อตัวขึ้นจากด้านบนและพุ่งลงมากดทับผู้คนที่อยู่ในอาณาเขตที่หวางฟู่ฉีสร้างขึ้น ส่งผลให้ทุกคนที่อยู่ในขอบเขตรวมแสงดาราและขอบเขตประสานทะเลปราณล้มหมดสติลงทันที

ด้วยแรงกดดันจากพลังวิญญาณที่ก่อตัวขึ้น มีเพียงโม่หยูถังและมี่ไลที่อยู่ภายใต้การคุ้มครองของหลิงจู้เท่านั้นที่ยังคงปลอดภัย แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาจะยังปลอดภัย เส้นใยของหลิงจู้บางส่วนก็เริ่มแหลกสลายไปจากแรงกดทับอันมหาศาลที่กดทับลงมายังพวกเขา