พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 203

หลังจากหลิงตู้ฉิง เยี่ยมเยียนเรือนทุกหลังของลูก ๆ เสร็จ เขาหันหน้าตรงไปทางเรือนของเหลียงเฟ่ยเอ๋อต่อ

“สามี ท่านคิดถึงข้างั้นเหรอ” เหลียงเฟ่ยเอ๋อพูดด้วยอารมณ์เบิกบาน “รอข้าเดี๋ยวนะ ข้าพึ่งจะต้มโจ๊กเสร็จ เดี๋ยวข้าไปเตรียมมาให้ท่านลองชิมดู”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและนั่งลงรอนางที่โต๊ะอาหาร

ผ่านไปครู่หนึ่ง เหลียงเฟ่ยเอ๋อได้กลับมาพร้อมกับโจ๊กชามใหญ่ นางวางชามลงด้านหน้าหลิงตู้ฉิงและตักโจ๊กป้อนเข้าปากเขา พลางถามขึ้น “เป็นยังไงบ้าง อร่อยไหม?”

“อื้ม อร่อยดีมาก ๆ” หลิงตู้ฉิงพยักหน้า

เหลียงเฟ่ยเอ๋อ เมื่อเห็นหลิงตู้ฉิงพอใจในฝีมือนาง นางถึงกับยิ้มไม่หุบและป้อนโจ๊กให้เขาจนหมดชาม จากนั้นนางพูดขึ้น “สามี พรุ่งนี้ข้าอยากจะขออนุญาตท่านกลับไปเจอพ่อกับแม่และน้อง ๆ ของข้าสักหน่อย ตั้งแต่ข้ามาอยู่ที่นี่ก็เกือบจะปีแล้วข้ายังไม่ได้กลับไปหาพวกเขาบ้างเลย ท่านจะว่าอะไรไหม ข้ารู้สึกคิดถึงพวกเขามาหลายวันแล้ว”

หลิงตู้ฉิงขมวดคิ้วและกล่าวตอบ “ด้วยสภาพร่างกายของเจ้าหลังจากที่เริ่มบ่มเพาะตามเคล็ดวิชาที่ข้าให้ไปแล้ว หากเจ้ากลับไป ปู่ของเจ้าและบรรดาผู้คนที่มาจากสำนักยอดเขาหยกจักรพรรดิจะต้องรู้แน่ ๆ ว่าเจ้ามีร่างกายแก่นแท้ปฐพี และนี่ยังรวมไปถึงหลูซ่างเก๋ออีกคนที่รู้ว่าเจ้ามีร่างกายแก่นแท้ปฐพี ฉะนั้นหากเจ้าต้องการกลับไปข้าจะบอกให้พ่อบ้านโม่และเฟิงตามไปคุ้มกันเจ้าด้วยเผื่อเจ้าเกิดปัญหาขึ้นมา”

“ขอบคุณนะสามี!” เหลียงเฟ่ยเอ๋อพูดด้วยความดีใจ “ท่านนี่ใจดีจริง ๆ เลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าจะรีบไปหาพ่อแม่ข้าเสร็จแล้วข้าจะรีบกลับทันทีเลย ส่วนคนอื่น ๆ รวมถึงปู่ข้า ข้าจะไม่ไปหาพวกเขาหรอกท่านไม่ต้องห่วง”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “อืม แต่อันที่จริงเจ้าไม่ต้องกังวลอะไรมาก ต่อให้พวกของปู่เจ้ากล้ามาแตะต้องเจ้า ข้าจะจัดการพวกเขาทั้งหมดเอง”

เหลียงเฟ่ยเอ๋อพยักหน้า และมองหน้าหลิงตู้ฉิงด้วยสายตาเสน่หาพลางพูดว่า “สามี ในเมื่อท่านก็มาหาข้าแล้ว…ข้าคิดว่าเราควรไปพักผ่อนกันที่เตียงสักครู่หน่อยดีไหม…”

ถึงแม้พวกเขาจะเคยมีอะไรกันหลายหนแล้ว แต่เหลียงเฟ่ยเอ๋อก็ไม่เคยที่จะเบื่อมีอะไรกับหลิงตู้ฉิงเลย และตอนนี้ในเมื่อพวกเขามีโอกาสอยู่ด้วยกันสองต่อสอง นางจึงไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไป

วันถัดมา เสี่ยวเยว่เฟิงและโม่หยูถังทั้งคู่ต่างติดตามเหลียงเอ่ยเอ๋อไปยังวังหลวงตามที่หลิงตู้ฉิงสั่ง

ส่วนทางด้านหลิงตู้ฉิง วันนี้เขาไม่ได้ให้บรรดาลูก ๆ ของเขาไปที่ศาลาศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน เนื่องจากเขากำลังเฝ้ารอดูท่าทีของหลูซ่างเก๋อที่รู้ว่าเหลีงเฟ่ยเอ๋อมีร่างกายแก่นแท้ปฐพี

เขาเฝ้ารอให้หลูซ่างเก๋อลงมือกับเหลียงเฟ่ยเอ๋อ และเมื่อถึงเวลาที่เจ้ากวางตัวนั้นตกหลุมพลางที่เขาขุดไว้ ทั้งบ้านของเขาจะได้กินเนื้อกวางวิเศษอันแสนโอชะทันที

ในขณะที่หลิงตู้ฉิงกำลังรอให้ความวุ่นวายเกิดขึ้น ซือโถวเหวินหยวนก็ได้เข้ามาหา

“นายท่าน ข้าพยายามอย่างเต็มที่แล้ว แต่ข้าแลกเปลี่ยนได้เพียงแค่ดอกบัวชำระจิตอายุสามพันปีมาให้ท่าน ท่านคิดว่ามันพอจะเอาใช้งานได้ไหม? แต่ว่าดอกบัวดอกนี้มันยังมีชีวิตอยู่ มันพึ่งถูกเก็บมาได้ไม่นานนี้เอง”

หลังจากที่รับดอกบัวมาและสำรวจมันอยู่สักพัก หลิงตู้ฉิงพยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะมันใช้ได้ ส่วนเรื่องอายุเจ้าไม่ต้องกังวล เดี๋ยวข้าจะไปให้ใครบางคนเพิ่มอายุของมันให้ถึงหมื่นปีเอง”

เมื่อพูดจบ หลิงตู้ฉิงจึงนำดอกบัวชำระจิตไปปักไว้ในบ่อน้ำของเรือนมี่ไล

หลิงตู้ฉิงไม่จำเป็นต้องสั่งนางให้ดูแลมันเป็นพิเศษเนื่องจากในระหว่างที่นางบ่มเพาะเต๋าจตุฤดูของนาง บรรดาสมุนไพรและพืชรอบ ๆ บริเวณเรือนของนางเองจะได้รับผลประโยชน์เป็นการเร่งอายุพวกมันตามไปด้วยเช่นกัน

ทางด้านซือโถวเหวินหยวน เมื่อได้ยินหลิงตู้ฉิงพูดว่าจะต้องเพิ่มอายุให้กับดอกบัวก่อน เขารู้สึกข้องใจกับคำพูดนี้เป็นอย่างมาก ตอนนี้อายุขัยของเขาก็ใกล้จะหมด แล้วดอกบัวตอนนี้พึ่งมีอายุแต่ 3,000 ปี และกว่าจะนำมาใช้งานได้มันต้องมีอายุ 10,000 ปี ความต่างของมันตั้งเ 7,000 ปีแล้วเขาจะมีชีวิตอยู่รอมันได้ยังไง?

หลังจากปักดอกบัวลงไปในบ่อเสร็จแล้ว หลิงตู้ฉิงหันมาพูดกับซือโถวเหวินหยวนว่า “ต่อไปนี้เจ้าจงมาอยู่อาศัยในคฤหาสน์ของข้า หากข้ามีอะไรให้เจ้าช่วยข้าจะส่งคนไปเรียกเจ้าเอง ส่วนช่วงเวลาที่เจ้าว่าง เจ้าก็ค่อยไปซ้อมประมือกับว่านถิง”

“รับทราบ” ซือโถวเหวินหยวนโค้งตัว

ในขณะที่ซือโถวเหวินหยวนกำลังจะหันหลังกลับไปเพื่อไปหาหลิงว่านถิง จู่ ๆ กระแสพลังวิญญาณสองสายได้ปะทุขึ้นมายังทิศทางที่วังหลวงตั้งอยู่

ซือโถวเหวินหยวนหยุดฝีเท้าทันที และหลิงตู้ฉิงเองก็พูดขึ้น “ดูเหมือนว่าจะมีคนอยากตายเพิ่มขึ้นอีกสินะ เอาล่ะเจ้ามากับข้าก่อน เราจะไปที่วังหลวงกันเดี๋ยวนี้!”