อู่จิ๋ว ซึ่งนำหลิงตู้ฉิงเข้ามาก็ตกตะลึงเมื่อเห็นภาพเช่นนี้จนเขาพูดอะไรไม่ออก
เขาจะไปจินตนาการออกได้อย่างไรว่าชายที่เขาพาเข้ามาจะสามารถทำให้เจ้านายของเขาคุกเข่าลงคำนับให้เขาได้
เขามั่นใจเป็นอย่างมากว่าเจ้านายของเขาคือตัวตนที่ไม่มีใครเทียบได้แน่นอนในอาณาเขตนภาทั้งหมด
หากจะพูดถึงเก๋อชิงโห เจ้าสำนักวิญญาณเร้นลับ เมื่ออยู่ต่อหน้าเจ้านายของเขานั้น นางไม่มีค่าพอที่จะเป็นคนขัดรองเท้าให้เจ้านายของเขาด้วยซ้ำ!
“ลุกขึ้น!” หลิงตู้ฉิงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ข้ามาที่นี่เพราะว่ามีเรื่องจะถามเจ้าและข้ายังต้องการให้เจ้านำสิทธิ์ในการเข้าเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ 2 สิทธิ์ออกไปประมูลให้กับข้า”
ลั่วหยุนยืนขึ้นและพยักหน้า “ไม่ว่านายท่านจะอยากรู้อะไร โปรดท่านถามมาได้เลย!”
เมื่อพูดจบ ลั่วหยุนรีบเชิญให้หลิงตู้ฉิงมานั่งด้านในศาลา และในเวลาเดียวกันเขาก็โบกมือส่งสัญญาณให้อู่จิ๋ว และพูดว่า “จงรีบไปลงทะเบียนประมูลสิทธิ์เข้าเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ 2 สิทธิ์ทันที! กำหนดเวลาในการประมูลไว้ 2 เดือนก่อนที่กล้วยไม้หยกจะเบ่งบาน!”
อู่จิ๋วพยักหน้าและรีบเดินออกไปทำตามที่เจ้านายเขาสั่งทันที
หลังจากที่อู่จิ๋วจากไป ลั่วหยุนก็หันกลับมาและมองไปที่หลิงตู้ฉิงและถามว่า “นายท่านไปได้รับการถ่ายทอดมุทราของปรมาจารย์แห่งตำหนักเทพโชคลาภของเรามาจากไหน? แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าท่านได้มาจากไหน แต่ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่ท่านจะเป็นเจ้านายของตำหนักเทพโชคลาภของเรา”
หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “ทำไม?”
ลั่วหยุนพูดว่า “เพราะท่านไม่มีกลิ่นเงิน! ใครก็ตามที่เป็นคนของตำหนักเทพโชคลาภต่างก็ต้องมีกลิ่น ‘เงิน’ ที่รุนแรงมากบนร่างกายของพวกเขา!”
“นั่นก็จริง!” หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “คราวนี้ข้ามีสองเรื่องที่สำคัญมากที่จะคุยกับเจ้าเกี่ยวกับหอการค้าเชื่อมสวรรค์ของเจ้า เรื่องแรก ข้าได้พบผู้ที่เหมาะสมจะเป็นผู้สมัครท้าชิงตำแหน่งเทพแห่งโชคลาภ
ประการที่สอง ข้าอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในเมืองหยูหลันและทำไมทั่วทั้งเมืองถึงได้มีกลิ่นอายของปีศาจตลบอบอวลอยู่แบบนั้น แน่นอนว่าถ้าเจ้าเต็มใจ เจ้าสามารถบอกข้าได้ว่าทำไม ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตครึ่งก้าวจักรพรรดิ อย่างเจ้าถึงเหลือเพียงแค่วิญญาณของเจ้าที่อยู่ตรงหน้าข้า”
ลั่วหยุนขมวดคิ้วและจ้องไปที่หลิงตู้ฉิง
คนที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตประสานทะเลปราณ เขามองไม่ผิดแน่ ๆ
อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้เชี่ยวชาญขอบเขตประสานทะเลปราณตัวกระจ้อยเช่นนี้ กลับสามารถบอกระดับการบ่มเพาะที่แท้จริงของเขาได้อย่างแม่นยำ?
“บอกชื่อของท่านมาหน่อยได้ไหม?” ลั่วหยุนถาม
“ข้าคือหลิงตู้ฉิง!” หลิงตู้ฉิงตอบ
“ท่านไม่ใช่ตัวของท่านเองตอนนี้หรอก!” ลั่วหยุนส่ายหัวด้วยความมั่นใจ
“คำถามนี้ไม่สำคัญ การพูดคุยปัญหาของเราสำคัญกว่า” หลิงตู้ฉิงยิ้ม
ลั่วหยุนพยักหน้าและคิดสักพักก่อนที่จะพูดว่า “ถ้าเช่นนั้นใครคือผู้ที่เหมาะสมจะเป็นผู้สมัครท้าชิงตำแหน่งเทพแห่งโชคลาภ และคนผู้นั้นเขาอยู่ที่ไหน?”
“เขาอยู่ในทะเลชางหมาง เขาชื่อมี่ตั้วตั้ว!” หลิงตู้ฉิงตอบ
“มี่ตั้วตั้ว!” ดวงตาของลั่วหยุนสว่างขึ้นทันที “เป็นชื่อที่เหมาะจะมี ‘เงิน’ มากจริง ๆ มันคุ้มที่จะส่งคนไปดูสักหน่อย อย่างไรก็ตามหากท่านบอกว่าเขาสามารถเป็นผู้สมัครชิงตำแหน่งเทพเจ้าแห่งโชคลาภได้นั้น ข้าคิดว่าเขาคงยังไม่มีคุณสมบัติถึงขนาดนั้น!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸)