พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 340

บทที่ 340 แส้ที่สังหารผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญได้ภายในพริบตา

โม่เอ๋อ ซึ่งคอยเฝ้าฟังทุกอย่างเมื่อครู่โดยไม่พูดอะไร ในที่สุดก็ถามขึ้นหลังจากที่พวกเขาเดินออกมาจากหอการค้าเชื่อมสวรรค์ “นายท่าน คนเมื่อครู่เขาเป็นคนที่มาจาก ‘ตำหนักเทพโชคลาภ’ ในตำนานงั้นเหรอ?”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “ใช่ เขาเป็นสมาชิกของตำหนักเทพโชคลาภ”

โม่เอ๋อพูดด้วยความชื่นชมว่า “ข้าเองก็เคยได้ยินชื่อเสียงของตำหนักเทพโชคลาภมานานแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยจริง ๆ ที่ข้าได้เห็นพวกเขาตัวเป็น ๆ ในวันนี้ ข้าได้ยินมาว่าตำหนักเทพโชคลาภเป็นขุมกำลังที่อยู่ในอันดับต้น ๆ และพวกเขาก็ได้ให้เหล่าคนของพวกเขาแฝงตัวอยู่ตามที่ต่าง ๆ ไปทั่ว แต่ถึงแม้พวกเขาจะมีชื่อเสียงอันโด่งดังแต่กลับไม่มีใครสักคนที่รู้ว่าสำนักของพวกเขาตั้งอยู่ที่ไหน”

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “ที่ไหนที่ ‘เทพแห่งวาสนา’ อยู่ ที่นั่นก็คือตำหนักเทพโชคลาภ”

“ข้าก็เคยได้ยินในตำนานเอ่ยแบบนั้นเช่นกัน แต่มันก็มีน้อยคนนักที่จะได้เห็น” โม่เอ๋อหัวเราะ

แต่ทันใดนั้นจู่ ๆ รอยยิ้มของนางก็หายไปจากใบหน้าของนาง นางหายตัวไปยืนอยู่ตรงหน้าหลิงตู้ฉิงในพริบตา

“นั่นใครกัน ออกมา!” โม่เอ๋อพูดอย่างเย็นชา

ตรงหน้าพวกเขา ขณะนี้มีเงาดำปรากฏขึ้นและมันได้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “พวกเจ้ากล้าเข้ามาแส่กับธุระของเจ้านายข้า พวกเจ้าอยากตายกันมากนักใช่ไหม?”

“มันคือเมล็ดพันธุ์ปีศาจ” หลิงตู้ฉิงพูดขึ้นด้วยสีหน้านิ่ง “เจ้าสู้มันไม่ได้หรอก มันอยู่ในระดับนักบุญ”

“ถ้างั้นเราจะทำยังไงกันดีนายท่าน?” โม่เอ๋อถามอย่างกังวล

ถ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญจริง ๆ นางเองก็คงไม่มีทางต่อต้านมันได้แน่ ๆ ตามที่หลิงตู้ฉิงเอ่ย

หลิงตู้ฉิงพูดขึ้นว่า “แล้วเจ้าคิดว่าเราจะทำอะไรได้อีกนอกจากจะฆ่ามันทิ้งซะ แต่การฆ่ามันด้วยบรรดาสมบัติที่เจ้ามีอยู่ติดตัวตอนนี้คงไม่พอ เอาล่ะ เดี๋ยวข้าจะมอบอาวุธให้เจ้าไปฆ่ามัน!”

ในขณะที่เขาพูด เขายัดยันต์เคลือบหยกใส่มือของโม่เอ๋อ

เมื่อได้รับยันต์เคลือบหยกมา โมเอ๋อไม่สนใจสิ่งที่บันทึกไว้บนมันและเปิดใช้งานยันต์เคลือบหยกทันที

เมื่อยันต์เคลือบหยกแตกเป็นเสี่ยง ๆ แส้ยาวที่เต็มไปด้วยอักขระโบราณก็ปรากฏขึ้นในมือของนาง

ด้วยความมั่นใจในสิ่งของที่หลิงตู้ฉิงมอบให้ว่ามันต้องดีแน่ ๆ ทันทีที่แส้ยาวปรากฏขึ้นในมือ โม่เอ๋อจึงฟาดมันไปที่ผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญทันที

ผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญสัมผัสได้ทันทีว่าแส้ยาวนี้เป็นภัยคุกคามที่ร้ายแรงสำหรับเขา เขาจึงพยายามโยกตัวหลับไปให้พ้นทางของมัน แต่น่าเสียดายที่แส้นี้มันกลับสามารถเปลี่ยนทิศทางได้ราวกับว่ามันมีชีวิตและฟาดลงไปที่เป้าหมายของมันอย่างจัง

เมื่อแส้ยาวสัมผัสปะทะกับร่างกายของผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญ ร่างกายของเขาก็กลายเป็นแข็งค้างและสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยว

แต่หลังจากนั้นไม่นาน ใบหน้าที่บิดเบี้ยวของผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญก็ค่อย ๆ สงบลง และจากนั้นเขาจึงค่อย ๆ โค้งคำนับต่อหลิงตู้ฉิงและโม่เอ๋อด้วยสายตาเคารพและพูดว่า “ขอบคุณมากสำหรับท่านและผู้ติดตามของท่านที่ปลดปล่อยข้าจากสิ่งชั่วร้ายตนนี้ ข้าเป็นคนของ อารามนวดารา ที่ถูกเมล็ดพันธุ์ปีศาจเข้าครอบงำร่างกาย และไม่ใช่มีเพียงแต่ข้าที่ถูกครอบงำเช่นนี้ คนส่วนใหญ่ใน อารมนวดารา ของข้าต่างก็ถูกล่อลวงโดยวิญญาณปีศาจ และผู้คนส่วนใหญ่ในสำนักก็ได้ตกหลุมพลางของมันไปเรียบร้อย ข้าหวังว่าพวกท่านจะประกาศเรื่องนี้ออกไปเพื่อเตือนกับทุก ๆ คน ไม่ให้เป็นเช่นข้าและคนของข้าที่ละโมบโลภมากจนกลายเป็นเหยื่อของปีศาจร้าย”

“ในตัวข้ามีสมบัติวิเศษระดับเซียนอยู่ 2 ชิ้น ข้าหวังว่าท่านทั้งสองจะช่วยข้าคืนสมบัติเหล่านี้ให้กับสำนักเพื่อเป็นการลดบาปที่ข้าได้สร้างไว้ต่อสำนัก แต่แน่นอนว่าถ้าพวกท่านไม่เต็มใจ ข้าก็จะไม่บังคับพวกท่าน”