พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 410

ขณะนี้หลิงตู้ฉิงและหลิงเทียนหยุนต่างก็กำลังรอคอยให้หวงเซียะดูดซับเลือดปีศาจฟีนิกซ์อเวจีให้เสร็จมาเป็นเวลา 3 เดือนแล้ว

และเมื่อหวงเซียะดูดซับเลือดปีศาจฟีนิกซ์อเวจีเสร็จ นางก็กระโดดขึ้นจากสระและพุ่งตัวเข้าไปหาหลิงตู้ฉิงทันทีและพูดว่า “พี่หลิง ขอบคุณมาก!”

หลังจากดูดซับเสร็จ นางรู้สึกได้ทันทีถึงอำนาจของสายเลือดปีศาจฟีนิกซ์อเวจี และภายใต้แรงปรารถนา นางจึงพุ่งตัวเข้าไปหวังว่าจะกอดเขาเพื่อแสดงความซาบซึ้งใจ

แต่น่าเสียดาย ก่อนที่นางจะพุ่งไปถึงตัวเขา ร่างของหลิงตู้ฉิงก็ได้หายไปจากจุดเดิมเรียบร้อยแล้ว

หวงเซียะหยุดลงและมองไปที่หลิงตู้ฉิงด้วยแววตาหม่นหมอง

นางไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องทำตัวเย็นชาแบบนี้กับนางนัก?

“เอาล่ะ ถึงเวลาที่เจ้าต้องออกไปแล้ว!” หลิงตู้ฉิงเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวงเชียะก็แสดงสีหน้าไม่ยินยอมและพูดว่า “เขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับยังเหลือเวลาอีกเป็นปีกว่ามันจะปิดลง ช่วงเวลาที่เหลือนี้ข้าต้องการที่จะติดตามท่านไปก่อน แล้วเมื่อถึงเวลาที่มันใกล้จะปิดข้าจะออกไปเอง!”

หลิงตู้ฉิงมองไปยังหวงเซียะ จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปหานาง

เมื่อเห็นว่าหลิงตู้ฉิงเดินเข้ามาหา นางก็รู้สึกทำตัวไม่ถูก ในใจของนางเต็มไปด้วยความประหม่าและความคาดหวัง เนื่องจากนางไม่รู้ว่าหลิงตู้ฉิงต้องการจะทำอะไรกับนาง แต่ไม่ว่าเขาจะทำอะไรกับนางก็ตาม นางก็ยินยอมเพราะนางรู้ดีว่าไม่ว่าหลิงตู้ฉิงจะทำอะไรเขาจะไม่ทำร้ายนางอย่างแน่นอน

จากนั้นเมื่อหลิงตู้ฉิงเดินเข้ามาใกล้ หวงเซียะก็ได้เห็นว่าเขายื่นมือเข้ามาหานาง ซึ่งด้วยความอาย นางหน้าแดงและจึงหลับตาลงพร้อมกับเงยคางขึ้นเล็กน้อย

แต่น่าเสียดายที่มือที่ยื่นมาหานางนั้น กลับแตะลงบนหน้าผากของนางแทน จากนั้นในช่วงวินาทีถัดมา คำพูดสำคัญบางคำของหลิงตู้ฉิงก็เลือนหายออกไปจากความทรงจำของนาง

ยกตัวอย่างเช่น เหล่าคำตำหนิต่าง ๆ ที่เขาเคยได้กล่าวกับนางนั้นได้ถูกลบหายไปจนหมด

จากนั้นเมื่อหวงเซียะลืมตาขึ้น นางมองไปยังหลิงตู้ฉิงด้วยสายตางุนงง

“พวกท่านทำอะไรกับข้า?” หวงเซียะพูดด้วยอาการมึนงง “ทำไมข้าถึงจำไม่ได้ว่าพวกท่านเป็นใคร?”

“ออกไปจากที่นี่ซะ!” หลิงตู้ฉิงเอ่ยขึ้นโดยไม่อธิบายอะไร

เมื่อเห็นว่าหวงเซียะยังไม่ยินยอมที่จะออกจากเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ หลิงตู้ฉิงจึงถือวิสาสะทำลายอักขระที่อยู่ในห้วงจิตสำนึกของนาง

เมื่อรู้สึกได้ถึงการปฏิเสธจากเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ หวงเซียะจึงร้องตะโกนขึ้น “พวกเจ้าเป็นใครกัน? จงบอกชื่อของพวกเจ้ามา!”

หลิงตู้ฉิงยิ้มโดยไม่ตอบอะไรกลับไป และจากนั้นร่างกายของหวงเซียะก็หายไปจากเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับอย่างรวดเร็ว

หลังจากส่งหวงเซียะออกไปแล้ว หลิงตู้ฉิงก็รู้สึกโล่งใจ จากนั้นเขาจึงเอ่ยว่า “หยุนเอ๋อ เจ้าจงพักก่อน จากนั้นพ่อจะพาเจ้าไปอีกสถานที่หนึ่ง”

หลิงเทียนหยุนพยักหน้า จากนั้นเขาก็นั่งลงกับพื้นเพื่อปรับลมหายใจ

อาการบาดเจ็บของเขาจะดีขึ้นได้เองแต่มันต้องใช้เวลา

แต่สำหรับร่างเงาหลายร่างของเขาที่ถูกทำลายไป ในจุดนั้นเขาคงจำเป็นต้องบ่มเพาะพวกมันขึ้นมาใหม่อีกครั้งในอนาคต

1 เดือนต่อมา หลังจากที่คู่พ่อลูกบ่มเพาะและรักษาตัวเสร็จ หลิงเทียนหยุนก็ถามขึ้น “ท่านพ่อ พวกเราจะกลับไปที่โลกขอบเขตรวมแสงดาราใช่รึเปล่า?”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “ยังไม่ใช่ พวกเรายังเหลืออีกสถานที่ของโลกขอบเขตนภาที่เรายังไม่ได้ไป และสถานที่แห่งนั้นมันคือตัวตัดสินว่าการที่เราเข้ามาในเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับนั้นมันคุ้มค่าหรือไม่”

“ที่ไหนกัน ท่านพ่อ?” หลิงเทียนหยุนถามขึ้น