พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 419

ก่อนที่หยูเฉิงฮุยจะมาถึงที่อาณาจักรจันทรา เขาเคยได้ยินจางหมิงพูดถึงหลิงตู้ฉิงอยู่เสมอ

หลังจากมาถึงอาณาจักรจันทรา เขาก็ได้ยินหลายคนพูดถึงว่าหลิงตู้ฉิงเป็นอย่างไร แต่สุดท้ายเขาก็พบว่าระดับการบ่มเพาะของหลิงตู้ฉิงนั้นอยู่ในขอบเขตประสานทะเลปราณเท่านั้น

ในตอนแรกเขารู้สึกประหลาดใจพอสมควร ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตประสานทะเลปราณเพียงหนึ่งคนสามารถทำหลาย ๆ สิ่งที่น่าทึ่งทั้งหมดที่เขาได้ยินได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตามหลังจากได้ยินมามากเข้ามากเข้า เขาก็ไม่สนใจอีกต่อไป

ไม่ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหน หลิงตู้ฉิงก็อยู่ในขอบเขตประสานทะเลปราณเท่านั้น!

และระดับการบ่มเพาะปัจจุบันของเขาก็อยู่ที่จุดสูงสุดของขอบเขตรวมแสงดารา และมันก็ใกล้จะทะลวงขอบเขตได้แล้วอีกต่างหาก นอกจากนี้เขาได้นำผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์สามัญจำนวนมากมาด้วย มันยังมีอะไรที่เขาจะต้องกังวลอีก?

จางหมิงมองไปที่ท่าทีของหยูเฉิงฮุยและถอนหายใจ

เฉพาะผู้ที่เคยต่อสู้กับหลิงตู้ฉิงมาก่อนเท่านั้นถึงจะรู้ว่าหลิงตู้ฉิงน่ากลัวเพียงใด

สำหรับหยูเฉิงฮุยแม้ว่าเขาจะมีประสบการณ์มาบ้าง แต่เขาก็คงไม่เคยเห็นคนที่น่าหวาดกลัวเช่นนี้มาก่อน

นี่อาจเป็นเพียงขีดจำกัดของการเป็นที่ปรึกษา พวกเขาแนะนำได้แต่ไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจ

อีกด้านหนึ่ง หลิงว่านถิงที่กำลังเดินตามเหลียงเฟ่ยเอ๋อกลับไปที่คฤหาสน์สราญรมย์ก็ถามขึ้นอย่างสงสัยทันที “ว่าแต่ป้าเฟ่ย ท่านมีอะไรรึเปล่า?”

เหลียงเฟ่ยเอ๋อยิ้มและพูดว่า “จริง ๆ แล้วก็ไม่มีอะไรมาก ข้าแค่ได้ยินข่าวมาว่าเจ้าเจอคนที่เจ้าชอบแล้ว ข้าจึงลองไปดูด้วยตาของข้าเอง”

“แล้วท่านคิดว่ายังไง?” หลิงว่านถิงถามด้วยความคาดหวัง

“เปียนหยูหลิน ผู้นี้หน้าตาดีมาก ข้าคิดว่าสายตาของเจ้านั้นไม่เลวเลย” เหลียงเฟ่ยเอ๋อพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

หลิงว่านถิงยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า “แน่นอน ข้าไม่ชอบคนธรรมดาหรอก!”

เหลียงเฟ่ยเอ๋อยิ้มและพูดว่า “แต่ถึงแม้ว่ารูปลักษณ์ภายนอกของเขาจะดูดี แต่เรื่องของเจ้ากับเขาจะดำเนินไปได้ต่อหรือไม่นั้นเจ้าต้องรอให้พ่อของเจ้ากลับมาตัดสินใจก่อนอีกทีเท่านั้น เจ้าควรจะรู้อยู่แล้วว่าการแต่งงานของพวกเจ้าทุกคนต้องได้รับการเห็นชอบจากพ่อของเจ้าก่อนเสมอ”

หลิงว่านถิงพยักหน้า “แน่นอน ข้าจะรอท่านพ่อกลับมาและพาเขาไปพบกับท่านพ่อก่อนจะแต่งงานกับเขา แต่ท่านพ่อรักข้ามาก ท่านพ่อต้องเห็นด้วยกับข้าแน่ ๆ”

“อืม!” เหลียงเฟ่ยเอ๋อพยักหน้า “อย่างไรก็ตามพ่อของเจ้าสั่งข้าเป็นพิเศษว่าห้ามพาคนอื่นเข้ามาในคฤหาสน์สราญรมย์เด็ดขาด ดังนั้นเปียนหยูหลินผู้นี้ก็ไม่สามารถเข้ามาได้หากไม่ได้รับอนุญาตจากพ่อของเจ้า นอกจากนี้ข้าอาจต้องเก็บตัวบ่มเพาะ ซึ่งเวลานี้แม่เหมิงลู่และป้าจื่อซินของเจ้าก็เก็บตัวอยู่เช่นกัน ดังนั้นในระหว่างที่ไม่มีใครคอยดูแลคฤหาสน์สราญรมย์ เจ้าต้องอย่าอยู่ห่างจากคฤหาสน์สราญรมย์เพื่อคอยดูแลความเรียบร้อยทุกอย่างแทนพวกเราด้วย”

“อืม!” หลิงว่านถิงสัญญา

หลังจากที่เหลียงเฟ่ยเอ๋อพูดจบประโยคแล้วนางก็ไม่ได้สร้างเงื่อนไขอะไรไปจำกัดหลิงว่านถิงต่ออีก

เนื่องจากว่าเด็กเหล่านี้ก็มีอายุที่ไม่ได้แตกต่างจากนางเกิน 10 ปี ซึ่งมันคงไม่ดีที่จะหักหาญน้ำใจกันเกินไป

จากนั้นนางก็กลับมาใช้ชีวิตเรียบง่ายที่คฤหาสน์สราญรมย์อีกครั้ง

อีกด้านหนึ่ง หลิงว่านถิงก็กลับไปหาหยูเฉิงฮุยอีกรอบ

แม้ว่านางจะรักหยูเฉิงฮุย แต่ในเมื่อนางยังไม่ได้รับอนุญาตจากหลิงตู้ฉิง นางจึงยังคงไม่มีอะไรเกินเลยไปกับเปียนหยูหลินมากจนเกินงาม ซึ่งถึงแม้ว่าเปียนหยูหลินจะเคยร้องขอ แต่นางก็ไม่เคยยินยอม

สาเหตุนั้นแน่นอนว่ามาจากคำแนะนำของถังชี่หยุน ดังนั้นความพยายามของหยูเฉิงฮุยที่จะมีอะไรกับหลิงว่านถิง จึงไม่เคยประสบความสำเร็จ