พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 42

ในขณะที่โม่หยูถังกับเสี่ยวเถาพึ่งเดินออกมาจากห้องของหลิงตู้ฉิงและกำลังพูดคุยกันได้สักครู้ เจิ้นสีชวงก็ได้รวบรวมคนมาครบเรียบร้อยแล้ว

เพื่อป้องกันผู้คุ้มกันตระกูลหลิงที่อาจปรากฏตัวขึ้น เจิ้นสีชวงได้รวบรวมลูกน้องในตระกูลมาเป็นจำนวนมาก

เป้าหมายของเขาคือการฆ่าหลิงตู้ฉิงให้ได้วันนี้!

ตลอดชีวิตของเจิ้นสีชวงไม่เคยมีใครที่ทำให้เขาพ่ายแพ้ต่อหน้าผู้คนมากมาย

เขากระทั่งถูกตู้เหลยโตวไล่ออกจากสำนัก แม้แต่พี่ชายของเขาก็ไม่สามารถออกหน้าแทนเขาได้ แต่ที่กล่าวมาข้างต้นยังนับว่าเป็นความอับอายที่เล็กน้อย หากนำมาเทียบกับตอนที่หลิงตู้ฉิงให้เขาคุกเข่าที่หน้าประตูเรือนหลิงถึงครึ่งค่อนวัน ซึ่งนั่นนับเป็นความอับอายอย่างใหญ่หลวงที่สุดตั้งแต่เขาลืมตาดูโลกมา

อย่างไรก็ตามแผนการณ์โจมตีครั้งที่แล้วถูกสกัดกั้นโดยผู้คุ้มกันที่ตระกูลมี่ส่งมา

เพราะฉะนั้นหากเขาทิ้งโอกาสตอนนี้ที่หลิงตู้ฉิงอยู่คนเดียว เขาคงเป็นคนโง่เสียยิ่งกว่าหมูซะอีก

ตอนนี้คนของเขาล้อมหลิงตู้ฉิงไว้แล้ว เจิ้นสีชวงเดินออกไปอย่างภาคภูมิและพูดกับหลิงตู้ฉิงว่า “ข้ามองหาโอกาสที่จะฆ่าแกมานานแล้ว แต่ไม่นึกว่าแกจะมาหาข้าด้วยตัวเองไอ้สวะตระกูลหลิง เจ้าคงไม่คิดล่ะสิว่าจะเจอข้าที่นี่!”

“คืนนี้เจ้าต้องตายแน่นอน แต่ไม่ต้องกังวลไป หลังจากฆ่าเจ้าแล้ว ข้าจะส่งนางไปกับเจ้าด้วย ส่วนพวกลูกสาวตัวน้อยของเจ้า ข้าว่าจะเก็บเอาไว้เล่นให้หนำใจจนเบื่อแล้วข้าค่อยส่งพวกมันตามเจ้าลงนรกไปด้วยในอนาคต”

หลิวเฟ่ยเฟ่ยหน้าซีดด้วยความกลัวและตกใจ

นางไม่ได้คิดว่าโดยการออกมาปรนนิบัติแขกในคืนนี้ซึงเป็นครั้งแรกของนาง จะเกิดหายนะที่ร้ายแรงขึ้น นางรู้ว่าคนที่อยู่ข้างหน้านางเป็นพวกวิปริตของตระกูลเจิ้น เขาทรมานพี่น้องร่วมหอของนางหลายต่อหลายคน และตอนนี้จะเป็นตาของนางแล้วหรือ? นางตัวสั่นด้วยความกลัวและไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ

สำหรับลูกค้าคนอื่น ๆ ที่ได้ยินเสียงโครมครามจึงออกมาดูเหตุการณ์ ทั้งหมดต่างก็หดหัวไม่กล้าพูดอะไรได้แต่เฝ้ามองดูอย่างเงียบ ๆ เนื่องจากชื่อเสียงของตระกูลเจิ้นนั้นโด่งดังยิ่งใหญ่ จึงไม่มีใครกล้าก้าวออกไปห้ามปราม

ในหมู่ผู้ชมมีเพียงโม่หยูถังกำลังส่ายหัวและพูดกับตัวเอง “ถ้าเจ้ามาเวลาอื่นนายท่านอาจจะอารมณ์ดีละเว้นโทษตายให้ แต่คราวนี้เจ้าไม่รอดแน่นอน…”

หลิงตู้ฉิงที่ยืนขึ้นจากอ่างอาบน้ำ เขามองสลับไปมา ไปยังกลุ่มผู้เชี่ยวชาญตระกูลเจิ้นอยู่รอบตัวเขาและเจิ้นสีชวงที่กำลังทำหน้าทำตาเบิกบานและหลิวเฟ่ยเฟ่ยที่กำลังตัวสั่นงันงกด้วยความกลัว เขาพูดอย่างเย็นชา “รบกวนการบำเพ็ญของข้า เจ้าตาย!” หลิงตู้ฉิงยกมือขึ้นโคจรพลังวิญญาณไปยังนิ้วและชี้ไปทางเจิ้นสีชวง

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าต้องการให้ข้าตาย เจ้าคิดว่ามีโอกาสเหรอ ไอ้เวรสว..วะ…” เจิ้นสีชวงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง แต่ก่อนที่เขาจะสามารถจบประโยค พลังวิญญาณที่ถูกอัดเป็นเส้นลำแสงได้พุ่งออกจากนิ้วของหลิงตู้ฉิง ลำแสงพุ่งไปทะลุอกตัดขั้วหัวใจของเจิ้นสีชวงทันที

เมื่อผู้เชี่ยวชาญที่เจิ้นสีชวงรวบรวมมาได้เห็นเหตุการณ์นี้วิญญาณของพวกเขาแทบจะหลุดออกจากร่าง

พวกเขาเป็นคนของตระกูลเจิ้นหน้าที่ของพวกเขาคือปกป้องเจิ้นสีชวง แต่ตอนนี้เจิ้นสีชวงกลับมาตกตายเอาดื้อ ๆ แบบนี้พวกเขาต้องเดือดร้อนหนักแน่!

หากวันนี้พวกเขาไม่ฆ่าหลิงตู้ฉิง จุดจบของพวกเขาเมื่อกลับไปที่ตระกูลเจิ้นคงไม่ต่างอะไรกับเจิ้นสีชวงแน่นอน

ผู้นำกลุ่มพูดอย่างรีบเร่ง “ฆ่าเขาเดี๋ยวนี้!”

ในกลุ่มประกอบด้วยคนมากกว่า 20 คน คนที่อ่อนแอที่สุดอยู่ในขอบเขตหลอมรวมลมปราณระดับ 7 ส่วนคนที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่ในระดับจุดสูงสุดขอบเขตควบแน่นลมปราณ พวกเขาตีวงล้อมและกระชับวงเข้าหาหลิงตู้ฉิงจากทุกทิศทาง

หลิงตู้ฉิงพูดอย่างเย็นชา “พวกแกทั้งหมดมันสมควรตาย!”

ขณะที่เขาพูด กระแสของพลังวิญญาณถูกยิงออกไปทุกทิศทุกทาง

นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่เริ่มฝึกเต๋าตู้ฉิงที่เขาโมโหเป็นอย่างมาก

สาเหตุที่หลิงตู้ฉิงต้องกลับชาติมาเกิดใหม่และต้องเริ่มบำเพ็ญเพียรใหม่ทั้งหมด นั่นก็เพราะเขาต้องการที่จะบรรลุไปยังขอบเขตนิรันดร์กาล

และการที่หลิงตู้ฉิงจะบรรลุไปถึงขอบเขตนิรันดร์กาลได้ เขาต้องอาศัยเคล็ดเต๋าตู้ฉิงที่สมบูรณ์แบบเขาถึงจะสามารถตัดผ่านไปถึงขอบเขตนิรันดร์กาล แต่ในขณะที่เขากำลังจะได้รับคำตอบด้านอารมณ์คว่ามสัมพันธ์ของชายและหญิงจากหลิวเฟ่ยเฟ่ยกลับดันมีพวกมดปลวกมาขัดจังหวะ เมื่อเจอแบบนี้จะไม่ให้เขาโกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยงได้อย่างไร?

ดังนั้นเขาจึงลงมือฆ่าทุกคนเพื่อระบายความโกรธ หลังจากการสังหารหมู่จบลง กลิ่นอายของอดีตราชันสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่ผู้ไร้ความเมตตาก็ได้แผ่ออกมาจากตัวของอย่างต่อเนื่อง

กลุ่มคนจากตระกูลเจิ้นราว ๆ 20 คนไม่มีสักคนที่สามารถเข้าไปใกล้อ่างอาบน้ำได้ภายในระยะ 1 เมตร ซากศพของพวกเขากระจายอยู่โดยรอบ เมื่อเห็นอย่างนี้ผู้คนที่เฝ้าดูความวุ่นวายทั้งหมดต่างก็พากันนิ่งงันด้วยความกลัว ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่กล้ามองใบหน้าอันเย็นชาของหลิงตู้ฉิง

แม้แต่โม่หยูถังเองก็จ้องมองดวงตาของหลิงตู้ฉิงได้เพียงครู่เดียว จากนั้นเขาต้องหันหน้ามองไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว

เขาตกใจอย่างยิ่ง เขาเดาไม่ออกเลยว่าตัวตนของหลิงตู้ฉิงในชาติที่แล้วคืออะไร เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมความรู้สึกกดดันที่แผ่ออกมาจากหลิงตู้ฉิงมันคล้ายกับว่าเขากำลังเผชิญหน้าอยู่กับสวรรค์