พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 469

ในระหว่างที่หลงเฉินกำลังลากรถม้า เขาก็พยายามทำความเข้าใจกับเคล็ดวิชาของมังกรครามที่หลิงตู้ฉิงถ่ายทอดให้อยู่ตลอดเวลา ซึ่งมันทำให้ความเร็วในการลากรถม้าของเขานั้นเร็วกว่าเมื่อก่อนมาก

เดิมทีเผ่ามังกรของพวกเขาเองก็มีความสามารถในการควบคุมลมและเมฆอยู่แล้ว และยิ่งตอนนี้หลังจากที่หลงเฉินทำความเข้าใจเคล็ดวิชาที่หลิงตู้ฉิงมอบให้ มันก็ส่งผลให้เขาเข้าใจความสามารถโดยกำเนิดของมังกรครามมากยิ่งขึ้น

ด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นของหลงเฉิน แต่เดิมเขาคงต้องใช้เวลามากกว่าหนึ่งเดือนในการบินออกจากทะเลชางหมาง แต่ตอนนี้เขาใช้เวลาเพียงแค่ครึ่งเดือนเท่านั้นก็ได้มาถึงเมืองเจินไห่แล้ว

“นายท่าน ตัดสินใจจะไปที่สำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ของเราตอนนี้เลยงั้นเหรอ?” โม่เอ๋อถามอย่างมีความสุข

ในขณะที่นางพูด นางก็ส่งมอบค่ายกลกระบี่เหินเมฆาให้เย่ชิงเฉิง

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “ใช่ จุดประสงค์หลักที่ข้าออกจากทะเลชางหมางรอบนี้ก็เพราะข้าจะเดินทางไปที่สำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ของเจ้า แต่ยังไงซะก่อนที่เราจะไปที่สำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ ข้าจะต้องแวะไปที่อื่นก่อนอีกสองแห่ง”

“สามี ท่านจะไปแวะที่ไหนก่อนงั้นเหรอเรา?” เยว่ชิงเฉิงถาม

“ดินแดนหยูชาน” หลิงตู้ฉิงตอบกลับ “ข้าต้องไปแวะที่อารามนวดาราก่อนเป็นที่แรก!”

เยว่ชิงเฉิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า “หืม? ท่านจะไปที่อารามนวดาราทำไม?”

ในทางกลับกัน โม่เอ๋อตะลึงไปชั่วขณะและมีปฏิกิริยาตอบสนองทันที นางพูดว่า “นายท่านคงไม่คิดที่จะคืนสมบัติวิเศษของอารามนวดาราให้กับพวกเขาใช่ไหม?”

“เกิดอะไรขึ้น?” เยว่ชิงเฉิงถามด้วยความประหลาดใจ

โม่เอ๋อตอบกลับพร้อมกับหัวเราะ “ก่อนหน้านี้เราได้พบกับผู้เชี่ยวชาญของอารามนวดาราที่ถูกวิญญาณปีศาจครอบงำที่เมืองหยูหลัน…”

เมื่อ 10 กว่าปีก่อนตอนที่หลิงตู้ฉิงจัดการกับวิญญาณปีศาจที่เมืองหยูหลัน เขาได้พบกับผู้เชี่ยวชาญของอารามนวดาราที่ถูกวิญญาณปีศาจครอบงำ จากนั้นเมื่อพวกเขาทำการทำลายเศษเสี้ยวของวิญญาณปีศาจที่ครอบงำร่างชายผู้นั้น ซึ่งแม้ว่าพวกเขาจะทำลายเศษเสี้ยววิญญาณได้ชายผู้นั้นก็ต้องตายอยู่ดี แต่ก่อนที่ชายผู้นั้นจะตายเขาได้มอบสมบัติประจำสำนักของเขาให้กับหลิงตู้ฉิง และขอร้องให้หลิงตู้ฉิงนำมันไปคืนให้ที่สำนักของเขาอารามนวดารา

และในตอนนี้ที่เวลาผ่านมา 10 กว่าปีแล้ว ซึ่งที่ผ่านมาหลิงตู้ฉิงนั้นไม่เคยมีโอกาสหรือเวลาที่จะไปคืนสมบัติวิเศษนี้ให้กับอารามนวดาราเลย ดังนั้นเมื่อในตอนนี้ที่เส้นทางไปยังสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์จะต้องผ่านดินแดนที่อารามนวดาราตั้งอยู่ หลิงตู้ฉิงจึงตั้งใจที่จะไปทำตามคำร้องขอของผู้เชี่ยวชาญผู้นั้นให้จบไป

เย่ชิงเฉิงมองไปที่หลิงตู้ฉิงด้วยความเข้าใจ นางรู้ว่าอันที่จริงแล้วสำหรับสามีของนาง สมบัติวิเศษทั้งสองชิ้นนี้นั้นไม่ได้มีค่าอะไรเลยแม้แต่น้อย แต่ด้วยนิสัยส่วนตัวของหลิงตู้ฉิงแล้ว หากเขาได้รับปากอะไรไว้กับใคร เขาจะทำตามที่เขาเคยพูดไว้อย่างแน่นอน ดังนั้นมันจึงไม่แปลกเลยที่สามีของนางจะต้องไปที่อารามนวดารา

“อืม จากจุดที่เราอยู่เราก็น่าจะใช้เวลาไม่นานนักก็จะถึงอารามนวดารา!” เยว่ชิงเฉิงหัวเราะ “ว่าแต่สามีแล้วหลังจากที่เราไปคืนสมบัติที่อารามนวดาราเสร็จ เราจะไปที่ไหนต่องั้นเหรอ?”

หลิงตู้ฉิงหยุดชั่วขณะแล้วพูดว่า “สถานที่ที่ข้าต้องแวะต่อไปก็คือ อาณาเขตสุสานกระบี่!”

เขาต้องไปดูให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่สุสานกระบี่นั่น

ทาสกระบี่อยู่เคียงข้างเขามานานกว่า 3,000 ปีแล้ว แต่เขากลับไม่รู้แม้แต่ชื่อของทาสกระบี่

แต่ตอนนี้เมื่อเขาได้รู้ข่าวว่าทาสกระบี่ตายไปแล้ว และทิ้งสุสานกระบี่ไว้ข้างหลัง ซึ่งมันทำให้เขานึกถึงคนรับใช้ผู้ซื่อสัตย์คนนี้ เขาจึงต้องไปดูให้เห็นกับตาว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เยว่ชิงเฉิงพยักหน้าเล็กน้อยและไม่พูดอะไร

เย่หยูหลัน ซึ่งอยู่ด้านข้างก็มองไปที่หลิงตู้ฉิงแบบเงียบ ๆ

เทพกระบี่ได้ทิ้งสุสานกระบี่ไว้ข้างหลัง และภายในนั้นยังมีชุดวิชากระบี่อีกด้วย ซึ่งคนตรงหน้าของพวกนางกลับรู้วิชากระบี่ชุดนี้ที่ไม่มีผู้ใดรู้อีกต่างหาก ดังนั้นพวกนางจึงมีได้แต่คาดเดาถึงภูมิหลังของหลิงตู้ฉิง ที่เขาไม่เคยพูดถึงมันให้ทุกคนรู้เลยแม้แต่น้อย

แต่เย่ชิงเฉิงเชื่อว่าวันหนึ่งความจริงจะถูกเปิดเผย

หลิงตู้ฉิงมองไปที่เย่ชิงเฉิง และถามว่า “ตอนที่เจ้ามาที่นี่ เจ้ามาจากประตูเคลื่อนย้ายข้ามภูมิภาคที่ถูกสร้างขึ้นที่ไหน?”