พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 581

ขณะนี้ผู้คนเดินทางมายังตำหนักศักดิ์สิทธิ์หลีเทียนมากขึ้นและมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งผลที่ตามมาเมื่อมีคนมารวมตัวกันเป็นจำนวนมากก็คือความขัดแย้ง! จากนั้นการต่อสู้ก็บังเกิดไปทั่วทุกแห่ง และมีผู้คนล้มหายตายจากไปเป็นจำนวนมาก

ในเวลาเดียวกัน มีคนกลุ่มใหญ่กลุ่มหนึ่งได้เข้ามาถึงทุ่งสมุนไพรแล้ว ซึ่งคนกลุ่มนี้ก็คือเหล่าผู้คนจากสำนักเพลิงสวรรค์ ส่วนผู้นำกลุ่มก็คือ เฉาปิง ผู้อาวุโสสูงสุดของสำนักที่มีระดับการบ่มเพาะอยู่ที่ขอบเขตจักรพรรดิขั้นปลาย

เมื่อคนกลุ่มนี้เห็นสมุนไพรจำนวนมากอยู่ในทุ่งสมุนไพร เฉาปิงก็ร้องตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น “เด็ก ๆ เร็ว ๆๆๆ สมุนไพรเหล่านี้ล้วนแล้วแต่อยู่ในระดับสวรรค์ขึ้นไปทั้งนั้น มาเร็วพวกเจ้ารีบมาเก็บมันไปให้หมด คราวนี้พวกเรารวยแล้ว!”

ด้วยคำสั่งของเฉาปิง บรรดาศิษย์ของสำนักเพลิงสวรรค์ต่างก็พากันแยกย้ายออกไปเก็บเหล่าสมุนไพรอย่างเมามันส์โดยไม่สนใจอะไร

เมื่อเวลาผ่านไปเพียงครู่เดียวเท่านั้น บรรดาสมุนไพรต่างก็เริ่มร่อยหลอลงไปเรื่อย ๆ

ในขณะที่เฉาปิงกำลังรู้สึกเป็นสุขอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นเรียกเขา “เฮ้ย ไอ้หนู! นี่บิดามารดาเจ้าเป็นโจรกันรึไง?”

“ใครกัน?” เฉาปิงรู้สึกโมโหทันทีที่ถูกสบประมาทเช่นนี้ “ข้าคือผู้อาวุโสสูงสุดของสำนักเพลิงสวรรค์ เฉาปิง เจ้าเป็นใครกัน!”

เมื่อพูดจบ เฉาปิงก็พยายามกวาดสายตาไปรอบ ๆ เพื่อหาผู้ที่ด่าเขา แต่เขากลับไม่เจอใครเลยสักคน

ในระหว่างที่เขากำลังสงสัย เสียงก็ดังขึ้นอีกครั้ง “ข้าอยู่นี่ หันหลังกลับและก้มลงมองที่พิ้น!”

เฉาปิงรีบหันหลังกลับและก้มหน้าลงไปมองที่พื้นทันที จากนั้นเขาก็ได้เห็นพืชประหลาดที่มีดอกไม้รูปร่างแปลกสองดอกอยู่บนต้น ซึ่งทั้งสองกลับมีสีที่แตกต่างกันคือสีขาวและสีดำ

เฉาปิงเหม่อมองด้วยความตะลึงอยู่สักพัก จากนั้นเขาก็ระเบิดหัวเราะออกมาทันที “ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าก็นึกว่าใคร ที่แท้ก็สมุนไพรพูดได้นี่เอง! เจ้าเป็นสมุนไพรระดับจักรพรรดิใช่ไหม? เอาล่ะต่อไปนี้เจ้าคือของของข้า!”

ดอกไม้สีดำพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ข้าไม่ถือสาอะไรหากเจ้าสายตาไม่ดี แต่นี่เจ้ากลับโง่เง่าอีกต่างหาก ข้าล่ะสมเพชเจ้าจริง ๆ!”

ดอกไม้สีขาวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี “เอาน่า มันใช่ว่าทุกคนจะรู้จักเราซะเมื่อไหร่”

“ถ้างั้นมันก็คงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเก็บไอ้โง่นี่ไว้สินะ?” ดอกไม้สีดำพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงรังเกียจ

เมื่อพูดจบ ดอกไม้สีดำก็ยิงลำแสงสีดำออกมาจากกลีบดอกไปยังเฉาปิงทันที

เฉาปิงได้แต่ยืนตะลึงงันเพราะเขาสัมผัสได้ว่าลำแสงนี้เขาไม่อาจหลบได้และไม่อาจต่อต้านได้ เพียงชั่วพริบตาที่ลำแสงสัมผัสโดยร่าง เฉาปิงก็สลายกลายเป็นฝุ่งผงพรมลงบนทุ่งสมุนไพรกลายเป็นปุ๋ยชั้นดี

“นี่ขนาดเจ้าเพิ่งจะได้ฝึกวิชามหาจันทราศักดิ์สิทธิ์ไปไม่นานเจ้าก็แข็งแกร่งขึ้นมากขนาดนี้แล้วงั้นเหรอ!” ดอกไม้สีขาวตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงตกตะลึง “บ้าจริง! แล้วเมื่อไหร่ข้าจะได้ฝึกวิชาเทพสุริยะบ้างกัน! เฮ้ ไอ้พวกหัวขโมยอย่าได้คิดจะหนีเชียวนะ เทเหล่าสมุนไพรที่เจ้าเก็บไปทั้งหมดคืนมาให้ข้าเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นข้าจะทำให้พวกเจ้ากลายเป็นปุ๋ยให้หมดเลยคอยดู!”

แม้จะได้ยินเช่นนี้ แต่บรรดาศิษย์ของสำนักเพลิงสวรรค์มีหรือจะฟัง?

ผู้อาวุโสสูงสุดของพวกเขาถูกฆ่าตายโดยไม่มีโอกาสต่อต้านอะไรเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นพวกเขาจะกล้ารั้งอยู่ต่อได้ยังไง?

ดอกไม้สีขาวรู้สึกโมโหทันทีที่เหล่าศิษย์สำนักเพลิงสวรรค์ไม่ฟังเขา “ฮึ่ม! ในเมื่อพวกเจ้าไม่ฟังกัน งั้นข้าจะทำให้พวกเจ้าตายอย่างน่าอนาถ!”

เมื่อพูดจบ จู่ ๆ ทั่วทั้งบริเวณทุ่งสมุนไพรก็มีอักขระโบราณจำนวนมากปรากฏขึ้น และจากนั้นเหล่าอักขระก็พุ่งไปประทับยังร่างของเหล่าศิษย์สำนักเพลิงสวรรค์ ส่งผลให้พวกเขาไม่อาจขยับร่างกายได้แม้แต่นิ้วเดียว

“ใครก็ได้มาตรงนี้ที! จงหยิบเอาสมุนไพรที่คนเหล่านี้เก็บไปออกมาจากร่างกายของพวกเขาและฝังร่างของพวกเขาลงไปในดินให้เหลือแต่หัวโผล่ขึ้นมา จากนั้นก็ปลูกสมุนไพรทั้งหลายที่โดนคนเหล่านี้รังแกลงบนหัวพวกเขาซะ ส่วนสมบัติของคนเหล่านี้ข้าอนุญาตให้พวกเจ้าเก็บมันไว้ทั้งหมดได้!” ดอกไม้สีขาวตะโกนสั่งขึ้น

หลังจากได้ยินคำสั่ง ทาสรับใช้ผู้หนึ่งที่มีระดับการบ่มเพาะระดับสวรรค์สมบูรณ์ก็รีบบินไปหาบรรดาศิษย์ของสำนักเพลิงสวรรค์และทำตามที่ดอกไม้สีขาวสั่งทันที

ในเวลาเพียงครู่เดียวบรรดาสมุนไพรที่ถูกปลูกไว้บนศีรษะของเหล่าศิษย์สำนักเพลิงสวรรค์ก็เริ่มหยั่งรากลงไปในร่างกายของคนที่มันถูกปลูกติดไว้และเริ่มเติบโตมากขึ้นกว่าเดิม