พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 671

บรรดาผู้คนของภูเขาฟีนิกซ์ต่างเข้าใจความหมายที่หลิงตู้ฉิงต้องการจะสื่อ

วิธีการที่พวกเขาใช้อยู่นั้นหากเป็นแค่ช่วงระยะสั้น ๆ มันก็คงจะไม่มีปัญหาอะไรมาก แต่ถ้าเป็นในระยะยาวนั้นแน่นอนว่ามันจะต้องมีปัญหาใหญ่เกิดขึ้น

และคนที่คิดวิธีการนี้ขึ้นมานั้นลืมคิดถึงผลเสียเพราะว่ารู้เท่าไม่ถึงการณ์หรือเปล่า? หรือว่าจงใจอยากให้มันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว?

ในทางกลับกัน เหล่าบรรพบุรุษของภูเขาฟีนิกซ์กลับรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าหลิงตู้ฉิงมีลักษณะนิสัยที่เปลี่ยนไปขนาดนี้

อย่างน้อย ๆ หลิงตู้ฉิงก็ไม่มีกลิ่นอายสังหารเหมือนอย่างที่เคยมีมาเมื่อก่อน

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับหลิงตู้ฉิงถึงได้กลายมาเป็นแบบนี้ แต่พวกเขาก็คิดอยู่ในใจว่าถ้าหากหลิงตู้ฉิงเปลี่ยนเป็นแบบนี้แล้วจริง ๆ บังลังก์ที่ยังว่างอยู่ของพวกเขาก็ควรมอบให้กับหลิงตู้ฉิงอีกรอบหนึ่ง

หลิงตู้ฉิงถามขึ้นอีกครั้ง “ปกติแล้วใครเป็นผู้ที่มีหน้าที่รับผิดชอบเกี่ยวกับทองคำสีชาด?”

หนึ่งในบรรพบุรุษที่ชื่อ เฟิงฉิง ลุกขึ้นยืน “เป็นผู้น้อยเอง!”

หลิงตู้ฉิงถามขึ้นว่า “เจ้ารู้รึเปล่าว่าทองคำสีชาดนั้นสำคัญกับภูเขาฟีนิกซ์แค่ไหน?”

“ข้าทราบดี องค์เหนือหัว!” เฟิงฉิงพยักหน้า “ที่ผ่านมาข้าเป็นผู้ที่ไปรับทองคำสีชาดที่เมืองขนนกอัคคีมาโดยตลอด แต่พอถึงรอบล่าสุดนี้…”

เขาต้องการที่จะพูดต่อเหมือนกันว่า ‘ทองคำสีชาดถูกท่านขโมยไป รอบล่าสุดข้าเลยทำหน้าที่ได้ไม่สมบูรณ์…’

หลิงตู้ฉิงหัวเราะอย่างเย็นชาและถามว่า “เจ้ารู้เรื่องที่เมืองขนนกอัคคีมีปัญหารึเปล่า?”

“ผู้น้อยเพิ่งมารู้เอาในภายหลังนี้เอง” เฟิงฉิงตอบกลับด้วยความสัตย์จริง

หลิงตู้ฉิงถามต่อไปอีก “ในเมื่อเจ้ารู้อยู่แล้วว่าทองคำสีชาดสำคัญแค่ไหน ถ้างั้นทำไมเจ้าถึงไม่ลงไปตรวจสอบเมืองขนนกอัคคีให้ดีเมื่อมันมีการปรากฏตัวของผู้ทรยศที่นั่น? หากข้าไม่ได้พบกับเฟิงและไม่รู้เรื่องของเมืองขนนกอัคคีจากนาง และไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับที่ตระกูลหนิงสมรู้ร่วมคิดกับพวกสันเขาหมื่นอสูร และไม่ได้สั่งให้หวงเซียะบอกข้อมูลเหล่านั้นกับพวกเจ้า มันจะนานเท่าไหร่กันกว่าที่เจ้าจะรู้เรื่องทั้งหมด?”

เฟิงฉิงไม่กล้าที่จะตอบคำถามนี้ เพราะเขารู้ตัวดีว่ามันเป็นเพราะเขาเองที่ละเลย

หลิงตู้ฉิงจ้องไปที่เฟิงฉิงด้วยสายตาเย็นชาและถามว่า “300 ปีที่ผ่านมา เจ้าเอาทองคำสีชาดกลับมาได้เท่าไหร่?”

เฟิงฉิงไม่กล้าตอบคำถามนี้อีกเช่นกัน เนื่องจากเรื่องนี้เขาเองก็ทำหน้าที่ได้ไม่สมบูรณ์

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ 300 ปีที่ผ่านมาภูเขาฟีนิกซ์จะได้รับทองคำสีชาดมาไม่ครบตามกำหนด แต่พวกเขาก็ยังคงไม่ขาดแคลนพวกมัน เนื่องจากพวกเขายังมีทองคำสีชาดที่สำรองเอาไว้ใช้ยามขาดแคลนอยู่

หลิงตู้ฉิงโบกมือปล่อยทองคำสีชาดส่วนเล็ก ๆ ส่วนหนึ่งที่เขากักเก็บไว้ในแหวนมิติออกมา ซึ่งจำนวนของมันไม่ได้เยอะมากสักเท่าไหร่ “นี่คือทองคำสีชาดที่หานฉีเตรียมจะมอบให้กับเจ้าในปีนี้!”

เฟิงฉิง มองไปยังกองทองคำสีชาดด้วยสีหน้าตกตะลึง “เป็นไปไม่ได้! ก็ข้าเห็นว่าพวกเขาขุดมันออกมาได้มากกว่านี้…”

ล่าสุดเขาเป็นคนไปรับทองคำสีชาดด้วยตัวเอง ซึ่งเขาก็พบว่าพวกมันหายไปและเพื่อการสืบสวนเขาจึงดูห้วงความทรงจำของเหล่าผู้คนทั้งหมดในเหมือง ซึ่งเขาก็ได้เห็นว่าในรอบ 100 ปีที่ผ่านมาได้มีการขุดเหมืองอย่างหนักจนจำนวนทองคำสีชาดที่เขาต้องได้รับมันควรจะมีจำนวนมากกว่านี้เกือบ 20 เท่า

ตอนนี้เขาพบปัญหาแล้ว

หลิงตู้ฉิงตั้งคำถามถึงการละเลยหน้าที่ของเขาก็เพราะประเด็นทองคำสีชาดที่หายไปเป็นหลัก

หลิงตู้ฉิงโบกมืออีกครั้ง คราวนี้เขาเอาทองคำสีชาดที่เขาเก็บไว้อยู่ทั้งหมดออกมากองตรงหน้า ซึ่งจำนวนของพวกมันพอ ๆ กับเนินเขาลูกเล็ก ๆ “เจ้ารู้ไหมว่าข้าเจอทองคำสีชาดที่เหลือนี้ที่ไหน?”

“องค์เหนือหัว โปรดประทานความกระจ่างให้ข้าเถิด!” เฟิงฉิงคำนับและเอ่ยขึ้น

“ใต้ดิน!” หลิงตู้ฉิงพูดขึ้น “ห่างออกไปจากเหมือง 100 กิโลเมตร พวกมันถูกฝังอยู่ใต้ดินโดยอสูรดินและปีศาจเงา!”

บรรดาผู้คนของภูเขาฟีนิกซ์ที่อยู่รอบ ๆ เมื่อได้ยินประโยคนี้พวกเขาถึงกับอยู่ในอาการตื่นตระหนก

ศัตรูตัวฉกาจของพวกเขาลักลอบเข้ามาขโมยของสำคัญของพวกเขาถึงในพื้นที่สำคัญขนาดนี้ได้ยังไง?

เฟิงฉิงเอาหัวโขกพื้นและเอ่ยขึ้นด้วยความอับอาย “องค์เหนือหัว ข้าผิดไปแล้ว ข้ายินดีรับการลงทัณฑ์จากท่าน!”