พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 675

หลิงตู้ฉิงและหวงซียืนอยู่ที่หน้าทางเข้าเหวมรณะ และมองไปที่แดนกระดูกขาวด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย

ในอดีตที่ผ่านมา หวงซีคิดว่าหากนางได้พบหน้ากับหลิงตู้ฉิงอีกครั้ง นางคงจะมีคำพูดอะไรหลายอย่างที่อยากจะเอ่ยกับเขา

นางอยากจะพูดกับเขาว่านางคิดถึงเขามากแค่ไหน นางรักเขามากแค่ไหน แต่พอมาในตอนนี้นางกลับไม่พูดคำเหล่านั้นออกมาเลย นางคิดว่าแค่เพียงแววตาของนางที่มองไปยังในตาของหลิงตู้ฉิง มันก็มากมายเพียงที่จะอธิบายความรู้สึกที่นางมีให้กับเขามานานกว่า 70,000 ปีจนพอแล้ว

หลังจากที่ทั้งคู่ออกจากแดนกระดูกขาวและกลับมาเข้ามาในอาณาเขตฟีนิกซ์ พวกเขาก็หาสถานที่ลับตาคน ซึ่งมีแต่พวกเขา 2 คน พลอดรักกันอย่างลึกซึ้งทั้งทางกาย วาจาและหัวใจ

หลังจากเวลาผ่านไปเนิ่นนาน หวงซีมองที่ใบหน้าของหลิงตู้ฉิง และเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มอันงดงามว่า “หลายปีที่ผ่านมาท่านหายไปไหนมา?”

หลิงตู้ฉิงยิ้มและตอบกลับ “ข้าขึ้นไปอยู่ที่โลกเบื้องบนน่ะ!”

“อืม ที่แท้ท่านก็ขึ้นไปอยู่บนโลกเบื้องบนนี่เอง” หวงซีพยักหน้า “ข้าก็สงสัยมาตลอดเวลาว่าท่านหายไปอยู่ที่ไหน แต่ถึงแม้ว่าท่านจะหายไปนาน ข้าก็ยังเชื่อมั่นอยู่ในใจลึก ๆ ว่าสักวันท่านจะต้องกลับมาหาข้า”

หลิงตู้ฉิงยิ้มและลูบหัวนางด้วยความรัก

อันที่จริงเขาเองก็เกือบที่จะไม่ได้กลับมาเช่นกัน

ในเวลานั้นหากเขาก้าวต่อไปอีกเพียงก้าวเดียว เขาจะไม่มีวันกลับมาได้อีกเลย เขาจะกลายเป็นตัวตนที่ไร้ซึ่งอารมณ์และมีชีวิตอยู่เป็นนิรันดร์เพื่อฆ่าฟันเท่านั้น

ในอดีตจุดเริ่มต้นที่เขาเข้าสู่เส้นทางการบ่มเพาะไร้อารมณ์อย่างไร้ทางหวนคืนก็คือ หลังจากเหตุการณ์ที่เขาสังหารหมู่เหล่าชีวิตมากมายจนพื้นที่บริเวณสนามรบกลายเป็นแดนกระดูกขาว

ซึ่งหวงซีนับได้ว่าเป็นอารมณ์ความรู้สึกสุดท้ายของเขาที่มีในชีวิตก่อนหน้านี้

จากนั้นเมื่อในชีวิตนี้เขาได้เปลี่ยนเส้นทางการบ่มเพาะและได้เจอกับหวงเซียะในเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ เขาก็ได้รู้ว่าหวงซียังมีชีวิตอยู่เพราะดวงชะตาของหญิงสาวทั้ง 2 คนบังเอิญผูกกัน เนื่องจากในตอนแรกหวงเซียะได้ถูกตั้งชื่อซ้ำกับหวงซี

ดังนั้นเมื่อหลิงตู้ฉิงรู้ว่าหวงซียังมีชีวิตอยู่ เขาก็ดีใจมากแต่ในตอนนั้นเต๋าอารมณ์ของเขายังคงไม่มั่นคงและอ่อนไหวได้อย่างง่ายดาย เขาจึงไม่กล้าที่จะมาพบกับหวงซีในทันที เพราะเขากลัวว่ามันอาจจะเกิดเหตุการณ์ที่เขาไม่อาจควบคุมตัวเองได้เกิดขึ้นและพลั้งมือทำร้ายนาง

จากนั้นเมื่อมาถึงปัจจุบันที่เต๋าอารมณ์ของเขาลงตัวแล้ว เขาจึงรีบมุ่งหน้ามาหาหวงซีทันที

หวงซีมองไปที่หลิงตู้ฉิงด้วยท่าทีขออภัยและพูดว่า “สามี ท่านอย่าได้โกรธเคืองพวกคนเหล่านั้นที่พยายามปกปิดเรื่องที่ท่านเคยเป็นนายเหนือหัวจะได้ไหม พวกเขาก็แค่เป็นกลุ่มคนที่กลัวตาย พวกเขาไม่ได้มีเจตนาอื่นแอบแฝงหรอก”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “ข้าไม่ได้สนใจตำแหน่งนายเหนือหัวอะไรนั่น! สำหรับข้าหากภูเขาฟีนิกซ์ไม่มีเจ้า ข้าจะไม่มาใส่ใจอะไรมันเลยด้วยซ้ำ”

หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก หวงซีก็ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดกับหลิงตู้ฉิงว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวถ้าข้าไปเจอนาง ข้าไม่ต้องเรียกนางว่าบรรพบุรุษน้อยงั้นเหรอ? แต่นางดันเป็นลูกสาวของท่านและข้าก็เป็นภรรยาของท่าน แล้วแบบนี้ถ้าข้าเรียกนางว่าบรรพบุรุษน้อยมันก็ออกจะ…”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “เจ้าไม่รู้สึกเหรอว่าหลังจากที่เจ้ากำเนิดใหม่ มันมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้างกับเจ้า? หลังจากที่เจ้ากำเนิดใหม่ ตอนนี้เจ้าได้กลายเป็นฟีนิกซ์เก้ายมโลกไปแล้ว ซึ่งหากจะนับลำดับขั้นทางสายเลือดจริง ๆ ในตอนนี้สายเลือดที่เจ้ามีไม่ได้ด้อยไปกว่าสายเลือดฟินิกซ์เพลิงสวรรค์ของไช่หยุนเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นเจ้าไม่ต้องเรียกนางว่าบรรพบุรุษน้อยอะไรนั่นหรอก เจ้าสามารถเป็นแม่ของนางได้อย่างเต็มภาคภูมิ”

หวงซีหัวเราะ “ถ้าอย่างนั้นข้าก็ค่อยโล่งใจหน่อย! เมื่อครู่ข้ากังวลแทบตายกลัวว่าข้าจะไม่กล้าเงยหน้ามองนางเมื่ออยู่ต่อหน้า…ในเมื่อเป็นเช่นนี้ท่านจะไม่เป็นนายเหนือหัวของภูเขาฟีนิกซ์ก็ไม่เป็นไร งั้นก็ให้ไช่หยุนเป็นแทนไปก็แล้วกัน!”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าและเตือนขึ้นว่า “เรื่องสายเลือดของไช่หยุนนั้นเก็บเป็นความลับของพวกเราเท่านั้น เจ้าอย่าเพิ่งเอาไปบอกคนอื่นล่ะ”

หวงซีฝืนยิ้มและพูดว่า “ถ้าหากเปิดเผยเรื่องสายเลือดของนางไม่ได้ ข้าเกรงว่ามันจะต้องมีคนที่คัดค้านแน่นอน แต่ก็ช่างเถอะ เดี๋ยวข้าจะปรามพวกเขาเองก็แล้วกัน พวกเขาน่าจะฟังคำของข้าอยู่”

หลิงตู้ฉิงพูดขึ้นด้วยสีหน้าบึ้งตึง “ไอ้พวกโบราณพวกนั้นมันหัวทึบกันเกินไป หากไม่ใช่เพราะเจ้า ข้าคงฆ่าพวกมันตายเป็นกลุ่มแรก ๆ จะได้ไม่ต้องมีปัญหามาให้ปวดหัว”

หวงซียิ้มและพูดว่า “ข้ารู้ว่าถึงแม้ท่านจะพูดแบบนี้ แต่ท่านในตอนนี้ก็คงไม่ทำอะไรโหดร้ายแบบนั้นแน่ ๆ ข้าสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของท่านและกลิ่นอายสังหารที่เคยมีอยู่ในตัวท่านเมื่อก่อนเดี๋ยวนี้มันไม่มีอีกแล้ว อันที่จริงข้าก็ยังสงสัยอยู่เหมือนกันว่ามันเป็นแบบนี้ได้ยังไง? มันเกิดอะไรขึ้นกับท่าน ข้าไม่เข้าใจ?”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า และจากนั้นเขาก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้กับหวงซีฟัง