พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 677

หลิงตู้ฉิงและหวงซีควงแขนกันบินกลับไปที่ภูเขาฟีนิกซ์ด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข

ในท้ายที่สุดพวกเขาก็พัวพันกันต่ออยู่อีกเกือบเดือน จนพวกเขารู้ตัวว่ามันถึงเวลาแล้วที่พวกเขาสมควรจะกลับไปที่ภูเขาฟีนิกซ์

เมื่อหลิงตู้ฉิงและหวงซีกลับถึงภูเขาฟีนิกซ์ บรรดาตัวตนระดับสูงของภูเขาฟีนิกซ์ต่างก็รีบออกมาต้อนรับในทันที

หวงอู่เป็นคนแรกที่เอ่ยขึ้นยอมรับความผิด “องค์เหนือหัวเป็นความผิดของข้าเองที่ปล่อยให้องค์หญิงน้อยเข้าไปในต้นเพลิงสวรรค์ก่อนจะได้รับคำอนุญาตจากท่าน”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัวและตอบกลับว่า “ไม่เป็นไร ปล่อยให้นางเข้าไปนั้นแหละดีแล้ว ไม่ว่ายังไงสถานที่แห่งนั้นมันก็เป็นของนางอยู่ดี”

หวงเซียะปรากฏกายขึ้นและทักหลิงตู้ฉิงเช่นกัน “ในที่สุดท่านก็มาที่นี่!”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าและยิ้มตอบนาง “ใกล้จะทะลวงระดับไปอยู่ที่ระดับหลุดพ้นสามัญแล้วนี่นา ไม่เลวเลยจริง ๆ จงพยายามต่อไปล่ะ!”

“คือว่า…” หวงเซียะอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่นางก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหน

หวงซีที่สังเกตดูจากด้านข้างและเห็นท่าทีแปลกประหลาดของหวงเซียะ นางจึงพูดขึ้นว่า “เจ้าคงจะเป็นเด็กสาวที่เคยใช้ชื่อเดียวกับข้าสินะ?”

หวงเซียะเงียบไปอยู่อึดใจ จากนั้นนางจึงตอบว่า “ถวายบังคมองค์หญิง!”

ในที่สุดตอนนี้นางก็ได้รู้ว่าเหตุผลที่หลิงตู้ฉิงเปลี่ยนชื่อของนางก็เพราะบรรพบุรุษของนางคนนี้ แต่มันยังมีคำถามที่คาใจนางอยู่อีกมากมาย ซึ่งอันดับแรกก็คือชื่อของหลิงตู้ฉิงมีชื่อว่าอะไร? และทำไมนางถึงมีความรู้สึกแปลก ๆ เมื่อพบหน้าเขา? หรือต่อให้ไม่พบหน้าเขา นางก็ยังจำภาพของเขาได้ไม่เคยลืมเลือน แล้วพอมาตอนนี้ที่นางได้เห็นว่าหลิงตู้ฉิงน่าจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับบรรพบุรุษของนาง ทำไมนางถึงได้รู้สึกปวดใจ?

หวงซียิ้มและพูดว่า “พวกเราผู้หญิง ไปคุยกันที่อื่นดีกว่า ปล่อยให้พวกผู้ชายเขาคุยกันตรงนี้ไป”

หวงซีสามารถบอกได้เลยว่าหวงเซียะนั้นมีใจให้กับหลิงตู้ฉิง แต่ว่าเรื่องราวทุกอย่างมันค่อนข้างซับซ้อนและความสัมพันธ์ของพวกเขามันออกจะยุ่งเหยิง ดังนั้นหวงซีจึงต้องพาหวงเซียะออกมาอธิบายเรื่องราวต่าง ๆ ให้ชัดเจน

ส่วนทางด้านหลิงตู้ฉิง เมื่อคุยกับเหล่าบรรพบุรุษของภูเขาฟีนิกซ์ได้สักพัก เขาก็แยกตัวไปหาครอบครัวของเขา

“ท่านพ่อกลับมาได้สักทีนะ!” หลิงฟ่างหัวทำหน้าบูด “ท่านนี่ไม่เอาไหนเลย ทิ้งให้พวกเราคอยอยู่ตั้งหลายปี!”

หลิงตู้ฉิงหัวเราะและพูดว่า “พ่อไม่ได้ทิ้งพวกเจ้าและคนอื่น ๆ สักหน่อย มันก็แค่ธุระของพ่อมันค่อนข้างจะต้องใช้เวลานานในการสะสางน่ะนะ เอาเป็นว่าหากเจ้าและคนอื่น ๆ มีอะไรอยากถามก็ถามมาตอนนี้ได้เลย!”

“สามี ท่านเป็นนายเหนือหัวของภูเขาฟีนิกซ์จริง ๆ งั้นเหรอ?” จ้าวเหมิงลู่ถามขึ้นทันที

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “ข้าเคยเป็นเพียงแค่ในนามก็เท่านั้น และข้าก็อยู่ในตำแหน่งเพียงไม่กี่วันก็จากไป ส่วนเหตุผลที่ข้าได้เป็นก็เพราะข้าจำเป็นต้องช่วยเหลือภูเขาฟีนิกซ์แก้ไขปัญหาบางอย่าง ซึ่งถ้าหากไม่เป็นเพราะหวงซี ข้าก็คงไม่ช่วยพวกเขาและไม่รับตำแหน่งนายเหนือหัวอะไรนี่หรอก ส่วนในตอนนี้หวงซีก็มีสถานะเหมือนพวกเจ้าแล้วนั่นก็คือเป็นภรรยาของข้า”

หลิวเฟ่ยเฟ่ยแสดงสีหน้ากังวลและพึมพำว่า “นางเป็นถึงองค์หญิงแห่งภูเขาฟีนิกซ์…”

หลิงตู้ฉิงพูดปลอบประโลมทันที “ในหัวใจของข้า พวกเจ้าทุกคนล้วนเท่าเทียมกัน พวกเจ้าทุกล้วนเป็นผู้หญิงที่ข้ารักมากที่สุด และข้าก็จะรักพวกเจ้าแบบนี้ไปตลอดกาล”

จ้าวเหมิงลู่ยิ้มและพูดว่า “แค่ท่านไม่ละเลยพวกเราแค่นี้พวกเราก็พอใจแล้ว”

หลังจากที่หลิงตู้ฉิงปลอบครอบครัวของเขาอยู่พักใหญ่จนพวกเขาหายกังวล เขาก็พูดขึ้นว่า “พวกเจ้าคงต้องรอข้าอีกสักหน่อยจนกว่าข้าจะจัดแจงตำแหน่งของไช่หยุนในภูเขาฟีนิกซ์ได้เรียบร้อย จากนั้นพวกเราจึงจะออกจากที่นี่ไปยังสถานที่ถัดไป”

หลิงฟ่างหัวรีบถามขึ้นทันที “ท่านพ่อ ไม่ใช่ว่าท่านจะไปหาผู้หญิงอีกคนใช่ไหม?”

หลิงตู้ฉิงหัวเราะและพูดว่า “ไม่ใช่สักหน่อย!”