เมื่อเทียบกับอี้ลั่วเอ๋อ ร่างกายของหลงเฉิงนั้นเปลี่ยนแปลงไปมากกว่าหลายเท่า!
หลังจากดื่มซุปไปจนหมดถ้วย ร่างของหลงเฉินก็กลายเป็นมังกรและขนาดของร่างเขาก็ขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็วโดยที่เขาไม่สามารถควบคุมได้เลย
มันคงจะไม่เป็นอะไรหากเขามีผิวหนังเหมือนคนทั่วไป แต่โชคร้ายที่เขาคือมังกร ซึ่งมีเกล็ดอยู่เต็มทั่วร่าง ดังนั้นเมื่อร่างกายของเขาขยายใหญ่ขึ้นเกล็ดของเดิมก็เริ่มหลุดออกและเกล็ดชุดใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิมก็พุ่งทะลุชั้นผิวหนังออกมาแทนที่ของเก่า
การผลัดเกล็ดอย่างรวดเร็วแบบนี้มันทำให้หลงเฉินเจ็บปวดจนแทบเจียนตาย
จากนั้นผ่านไปอีกสักพัก ไม่เพียงแค่เกล็ดเท่านั้นที่งอกออกมาใหม่ แต่บนหน้าผากของเขากลับมีเขาอันแหลมคมค่อย ๆ งอกขึ้นมาอีก 1 เขาอีกต่างหาก
หลิงตู้ฉิงพยักหน้าอย่างพึงพอใจและพูดว่า “เจ้านี่ช่างโชคดีจริง ๆ มา! มาเอาซุปไปดื่มอีกถ้วย!”
หลิงตู้ฉิงส่งซุปให้หลงเฉินกินอีกถ้วย ซึ่งคราวนี้ร่างกายของหลงเฉินยิ่งเปลี่ยนแปลงเร็วมากขึ้นกว่าเดิม
เขาบนหน้าผากของเขายิ่งงอกเร็วขึ้น แถมในตอนนี้ที่หลังของเขากลับค่อย ๆ มีปีก 2 ปีกงอกออกมาด้วยอีกต่างหาก
เมื่อเวลาผ่านไปพักใหญ่ หลิงตู้ฉิงก็มองไปที่หลงเฉินที่ในตอนนี้ร่างกายของเขาหยุดการเปลี่ยนแปลงแล้ว ซึ่งเขาบนหน้าผากของเขาได้งอกออกมาอย่างสมบูรณ์และปีกทั้งสองก็งอกออกมาจนมีความกว้างข้างละ 8 เมตรด้วยความพึงพอใจ
หลงเฉินที่รู้สึกได้ว่าร่างกายของตัวเองเปลี่ยนแปลงไปมากขนาดนี้ก็พูดกับหลิงตู้ฉิงด้วยสีหน้าหดหู่ว่า “นายท่าน ตอนนี้ข้ากลายเป็นสัตว์ประหลาดอะไรไปแล้ว? มันเป็นไปได้ยังไงที่มังกรอย่างข้าจะมีปีกงอกออกมาได้แบบนี้? แถมยังเขาบนหน้าผากนี่อีก มันคืออะไรกันนายท่าน?”
หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “สัตว์ประหลาดอะไรกัน? เจ้านั้นช่างโชคดีมาก ๆ ต่างหาก ตอนนี้เจ้าได้กลายร่างเป็นมังกรครามที่แท้จริงเรียบร้อยแล้ว เอาล่ะตอนนี้เจ้าจงลองทดสอบพลังของทั้งเขาและปีกใหม่ของเจ้าดูซะ!”
ทางด้านของคนอื่น ๆ ที่เห็นการเปลี่ยนแปลงของอี้ลั่วเอ๋อและหลงเฉินที่มหัศจรรย์ขนาดนี้ พวกเขาก็เริ่มอดใจไม่ไหวและพากันกินซุปในชามเร็วขึ้น
เสี่ยวเยว่เฟิงสูดหายใจลึกและแข็งใจกระดกซุปหมดในรอบเดียว เพราะนางกลัวว่าการค่อย ๆ กินอาจจะทำให้สายเลือดฟีนิกซ์ของนางไม่ถูกกระตุ้น
แต่แล้วเมื่อนางกระดกซุปจนหมด ร่างกายของนางก็เปลี่ยนแปลงไปเช่นกัน
บนร่างกายของเสี่ยวเยว่เฟิงค่อย ๆ มีขนนกสีทองอมแดงงอกออกมาเล็กน้อย ซึ่งมันทำให้ร่างกายของนางในตอนนี้ดูประหลาดเป็นอย่างมาก
หลิงตู้ฉิง เมื่อเห็นเช่นนี้ก็หัวเราะและพูดว่า “เฟิงเจ้าไม่ต้องรีบมากก็ได้ ไม่เช่นนั้นเจ้าได้มีขนนกปกคลุมเต็มทั่วร่างและมีขนหางงอกออกมาแน่นอน”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเสี่ยวเยว่เฟิงกลายเป็นประหม่าในทันที
หากร่างของนางมีขนหางงอกออกมาจริง ๆ สภาพของนางมันคงจะแปลกประหลาดกลายเป็นคนก็ไม่ใช่นกก็ไม่เชิงแน่นอน!
หลิงตู้ฉิงยิ้มและส่ายหัว จากนั้นเขาก็เริ่มดื่มซุปปลาบ้าง
เนื่องจากเขามีประสบการณ์กับการกินของพวกนี้อยู่แล้ว ดังนั้นหลิงตู้ฉิงจึงสามารถระงับการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเขาได้อย่างรวดเร็ว และใช้พลังชีวิตที่เพิ่มเข้ามาเสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกายของเขาเอง
เขารู้ดีว่าในร่างของเขาตอนนี้มีสายลือดทั้งของฟีนิกซ์ มังกร และมนุษย์ผสมรวมกันอยู่ หากเขาไม่ระงับการเปลี่ยนแปลงของร่างกายตนเอง เขาคงจะกลายเป็นตัวประหลาดที่ดูไม่เหมือนมนุษย์แน่นอน
ส่วนบรรดาคนอื่น ๆ ที่มีสายเลือดมนุษย์เพียงอย่างเดียว เมื่อพวกเขากินซุปเข้าไป ทั้งใบหน้าและผิวพรรณของพวกเขาก็ดูอ่อนเยาว์ลงเรื่อย ๆ อย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นเช่นนี้ จ้าวเหมิงลู่ หลิวเฟ่ยเฟ่ย และโม่หยูถังก็รีบหยุดกินในทันที เนื่องจากพวกเขากลัวว่าหากกินไปมาก ๆ ร่างกายของพวกเขาอาจย้อนวัยลงจนกลายเป็นเด็กก็ได้
ในทางกลับกัน ร่างกายของหลิงฟ่างหัวและหลิงเทียนหยุนนั้นกลับไม่มีความเปลี่ยนที่เห็นได้อย่างชัดเจนมากนัก นอกจากที่พวกดูอ่อนเยาว์ลงเล็กน้อย
“เอาล่ะทุกคนทำทุกอย่างให้เป็นปกติ อีกเดี๋ยวข้าจะให้พวกคนที่รออยู่ด้านนอกเข้ามาแล้ว!” หลิงตู้ฉิงสั่งขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸)